เป็นที่รู้กันในครอบครัวว่า
ลูกสาวคนเล็กบ้านนี้ชอบทานแกงหน่อไม้เป็นชีวิตจิตใจ
ทานที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่า
"ฝีมือแม่"
จากแนวทางที่ครูเมตตาชี้ทางให้กลับไปหาพ่อกับแม่ทุกวันอาทิตย์
ทุก ๆ เช้าวันจันทร์ แม่จะตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตีสาม ตีสี่
มาทำแกงหน่อไม้ให้ลูกสาวทานก่อนไปทำงาน
บางทีก็ห่อบ้าง บางทีก็นั่งทานก่อนออกจากบ้าน
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา แม่ไม่เคยหยุดทำ
ในช่วงปีใหม่ แม่ซื้อหน่อไม้สดตุนไว้
แต่หนูปรับแผนชีวิตเล็กน้อย
แม่มีแอบแซวว่า
"ซื้อหน่อไม้สดไว้รอ จนจะเน่าแล้วฮ่า ๆ"
วันนี้ได้ทานหน่อไม้ที่ดองไว้ แต่ก็ยังคงอร่อยไม่เปลี่ยนแปลง
นี่ไม่ใช่แค่อาหาร แต่สิ่งนี้ คือ
ความรัก ความอบอุ่นที่แม่ มอบให้ลูอยู่เสมอ ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
รสอาหารถูกปาก รสมือที่หนี่งในใจ หาไม่ได้จากอาหารจานใด คือความรัก ใส่ใจที่คลุกกรุ่นเสมอครับ...แม่