แม่ใหม่ คนเดิม (9) : ห่วงพ่อ

แม่ยังคงมีความทรงจำดีดี และแม่นยำ

กับเรื่องราวที่ประทับใจในวันวาน

แม่สามารถเล่าเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ วนไปวนมา อย่างมีความสุข

แม่เล่าเรื่องครั้งสมัยยังเด็ก เป็นสาวรุ่น พ่อมาจีบ แต่งงาน

เปิดร้านตัดเสื้อ เปิดร้านขายอาหาร

เดินทางท่องเที่ยวหลายประเทศ สมัยที่ลูกสาวคนโตเป็นแอร์โฮสเตส

แม่มักจะบอกเสมอว่า ไปเที่ยวมาหลายประเทศแล้ว เป็นกำไรชีวิต

ทุกวันนี้เวลาชวนแม่ไปไหน

แม่จะบอกแต่ว่า "ไปมาเยอะแล้วตั้งแต่สมัยลูกสาวเป็นแอร์

ตอนนี้แก่แล้ว เป็นหมาเฝ้าบ้าน เพราะเกิดปีหมา"

เป็นประโยคที่แม่พูดทุกครั้ง ที่จะชวนไปเที่ยวที่ไหน

แต่ปากพูดไปอย่างนั้น พอถึงเวลา แม่จะรีบแต่งตัวรอเรา

ดีใจที่ได้เที่ยว ได้ออกนอกบ้าน

แต่ถ้าเป็นช่วงที่พ่อยังมีชีวิตอยู่

เวลาชวนแม่ไไหน แม่จะถามทุกครั้งว่าพ่อไปด้วยรึเปล่า

ถ้าพ่อไป แม่ก็จะไป

ถ้าพ่อไม่ไป แม่ก็จะมีข้ออ้างว่า อยู่เป็นเพื่อนพ่อ ไม่ไปหรอก

เดี๋ยวต้องทำกับข้าวให้พ่อกิน ต้องดูแลพ่อ

ทั้งๆที่พ่อก็อนุญาตและอยากให้แม่ได้ไปไหนๆบ้าง

จนบางครั้งแม่ก็ยอมไป และปล่อยให้พ่ออยู่บ้าน

แต่ครั้งนั้นๆ แม่จะไม่มีความสุขเลย คอยห่วง คอยกังวลตลอดเวลา

ว่ากี่โมงแล้ว จะกลับกี่โมง เดี๋ยวพ่อจะทานข้าวเย็นกับอะไร ฯลฯ

เมื่อแม่กังวล เราก็จะรีบพาแม่กลับ

อาจเป็นเพราะพ่อเป็นคนตรงต่อเวลาตลอดมา

จะไปไหนกี่โมง จะกลับกี่โมง

ทานข้าว เข้านอน ฯลฯ

ทุกกิจวัตรจะเป็นไปตามตารางแทบไม่มีคลาดเคลื่อน

เมื่อแม่ต้องไปไหนโดยพ่อรออยู่ที่บ้าน แม่จึงต้องรักษาเวลาอย่างเคร่งครัด

ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อ ยังคงติดแน่นตรึงอยู่ในความรู้สึกของแม่ตลอดเวลา

จวบจนบัดนี้