ค่า(ไม่)โกรธเป็นสุข
บุคคลฆ่าความโกรธได้จึงอยู่เป็นสุข
ฆ่าความโกรธได้จึงไม่เศร้าโศก
เทวดา พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญการฆ่าความโกรธ
ซึ่งมีรากเป็นพิษ มียอดหวาน
เพราะบุคคลฆ่าความโกรธนั้นได้แล้ว จึงไม่เศร้าโศก[1]
ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้พ่ายแพ้ย่อมนอนเป็นทุกข์
ผู้ละทั้งความชนะและความพ่ายแพ้ได้แล้ว
มีใจสงบ ย่อมนอนเป็นสุข[2]
[1] มจร เล่ม ๑๕ หน้า ๗๙.
[2] มจร.เล่ม ๒๕ หน้า ๔๕
เมื่อผู้มีกตัญญูต่อแผ่นดิน ไม่ต้องการเห็นบ้านเมืองตกต่ำด้วยเชื้อเนรคุณจงให้ความสำคัญกับการกตัญญูให้มาก
พี่น้องเสื้อเหลืองอาจจะต้อง ลอง เริ่ม ลด ละ เลิก การเนรคุณต่อคุณทักษิณ ที่ทำงานเหนือยยากมาเป็นเวลาสิบกว่าปี มีโครงการพัฒนาบ้านเมืองเป็นสิบๆโครงการ มีคนรักใคร่ถึง15ล้านคน เมื่อนั้น เชื้อเนรคุณนั้น จะลด ละ เลิก แพร่กระจาย ไม่ไปติดเชื้อแพร่ขยายจน ผู้คนประมาณ15ล้าน ป่วย จนสามารถชักจูงให้เนรคุณต่อผู้เหนื่อยยากพัฒนาแผ่นดินที่ทุกท่าน และพ่อแม่ทุกท่านเสพความเจริญจากการพัฒนานั้น ท่านผู้นั้นมีโครงการที่ทำมาแล้วเป็นหลักร้อยโครงการ ทำมานานมากกว่า 70 ปี เป็นภาระหน้าที่ ที่ไม่สามารถเลือกทำอาชีพอื่นๆได้เลย เพราะตกมากับชาติตระกูลตามที่พระเจ้ามอบกำหนดมา ท่านไม่เคยไต่มาจากอาชีพอื่น ไม่เคยเปลี่ยนอาชีพมาจากข้าราชการ จากพ่อค้า ท่านนี้มีคนรักใคร่มากกว่า45ล้านคน(ประชากร60ล้านคน ลบออกจากจำนวนผู้ที่ฟังแล้วเชื่อวรรณกรรมที่ยุยงให้เนรคุณท่าน โดยประมาณแล้ว)