รู้ที่จะรัก
รู้ที่จะรัก
ความรักและความรู้
รักที่จะให้อย่างแบ่งปัน
เมตตาสุขสันต์
ความรู้และความรัก
....
เส้นแบ่งที่เกิดก่อ
มิได้อยู่อย่างแยกข้าง
เช่นนั้นคงอ้างว้าง
เงียบเหงาแลวังเวง
ความรู้ต้องมีอยู่คู่กับรัก
บ่มเพาะให้เราเขา
เติบโตแบ่งเบา
สร้างสรรค์สังคมดีงาม
...
หากวันนี้ขาดเขา
มีแต่เราในโลกกว้าง
สุขคงเจือจาง
อ้างว้างคนเดียว
...
ขอคืนพื้นที่
ที่เคยมีแลแบ่งปัน
เมตตาสมานฉันท์
เหมือนคืนวันที่ผันผ่าน...
...
มิมีสิ่งไรจะยากแก้
เพื่อเสียสง่าและศักดิ์ศรี
ยอม หยุดเย็นสง่าดี
ต้อนรับสิ่งใหม่...
......
ปล.
ฝากลมหนาวพัดผ่าน.....
บอกรักผ่านสายลม
ห่ม...ผ้า...หาอุ่น
เราเขาเฉกเช่นกัน...
เที่ยงวัน..เพล.
ความเห็น (4)
รักแท้ (โคลงดั้นวิวิธมาลี)
....สายธารแห่งรักแท้.............สละตน
แม่พ่อรักสุดประมาณ..............ลูกน้อย
ครูสู้ทุ่มเทดล.......................ฅนเกิด (ฅ ฅน)
ผองเพื่อนร่วมร้อยสร้าง..........โลกสวย
....วาดหวังสาวหนุ่มผู้............เปี่ยมพลัง
อำนาจ-ยศ-เกียรติ-รวย...........ตระหนักใช้
ผู้ด้อยถูกเบียดบัง..................มีมาก
ร่วมรุกรบให้พ้น.....................ภัยพาล
อ. อังคาร กัลยาณพงศ์ เขียนกวีไว้น่าคิดว่า..
โลกนี้มิได้อยู่ด้วย มณี เดียวนา
ทรายและสิ่งอื่นมี ส่วนสร้าง
ปวงธาตุต่ำกลางดี ดุลยภาพ
ภาคจักรพาลมิร้าง เพราะน้ำแรงไหน
ภพนี้มิใช่หล้า หงส์ทอง เดียวเอย
กาก็เจ้าของครอง ชีพด้วย
เมาสมมุติจองหอง หินชาติ
น้ำมิตรแล้งโลกม้วย หมดสิ้นสุขศานต์
ฯ
......................
ไฟสามเส้ารุมเร้าเผาผาน
ทุกคืนวันวารโหมไหม้
มิร้างสิ้นง่อยเปลี้ย
รุกรบทุกวสันฤดู
ราคะ โทสะ โมหะ หรือไฉน
ราคา ตัณหา อรดี หรือใยเจ้า
มิร้างโลกธรรมไฉน มิโรยรา
โลกมิร้างสู้รบปรบมือ...อิ่มเปรม..
เที่ยง...เพล.
เมตตาธรรม.
...ความรักส่องสว่างแล้.....นัยนา
ไป่ปล่อยเขลาแค่หา.........ใฝ่หล้า
ความหลงแน่นำมา...........ตาบอด
กระบี่ปัญญาท้า...............ขจัดสิ้นตัณหา
Ocupation
มีอาชีพที่เลือกได้ เมื่อได้เป็นแล้วเข้าไปจุดใดผู้คนจำนวนหนึ่งต้องต่ำต้อยกว่าเขา
เขาเลือกได้ที่จะทำอาชีพได่ว่า จะทำหรือไม่ทำ ในการมีอาชีพเป็นนักบวชนั้นน่ะ