ผู้รักตน

ผู้รักตนไม่ควรเบียดเบียนผู้อื่น

       การเกิดมาในโลกเป็นเรื่องยากเย็น ยิ่งการดำเนินชีวิตให้มีคุณค่าทั้งต่อตนเองและผู้อื่นก็ยิ่งเป็นเรื่องที่ยากเย็นเพิ่มไปอีก

 

ชีวิตจึงมีการเปลี่ยนแปลง จากวัยทารก..จวบจนผู้ใหญ่ เฒ่า แก่

      หากบางคนก็ได้ผ่านร้อน ผ่านหนาว อุปสรรค ความสุข ความสมหวัง และความผิดหวัง ข่มขืน  ชีวิตของแต่ละคนจึงแตกต่างกันออกไป ถึงอย่างไร ชีวิตของแต่ละคนเมื่อแตกต่างของที่มา ครอบครัว และเงื่อนไข หากดูเหมือนว่า คนเราทุกคนก็ล้วนต้องการสิ่งที่เป็นพื้นฐานที่ดำเนินชีวิต คือ ปัจจัย ๔ 

 

      เมื่อได้ครอบครองปัจจัย ๔ เป็นพื้นฐานแล้วก็ย่อมแสวงหาสิ่งที่ทำให้ตนเองรู้สึกมีความสุขยิ่งๆ ขึ้นไป ซึ่งแน่นอนว่า แต่ละคนย่อมเห็น และมีความเข้าใจ ในสิ่งที่ตนต้องการนั้นแตกต่างกันออกไป .....

 

      ถ้าหากเริ่มต้นที่ความเข้าใจที่ว่า...คนเราแต่ละคนไม่ได้แตกต่างกันในการต้องการ "ความสุข"

      ดังนั้นใครเล่าจะปรารถนาความทุกข์.......

 

 

บุคคลตั้งใจค้นหาทั่่วทุกทิศ
ก็ไม่พบใครซึ่งเป็นที่รักยิ่งว่าตนในที่ไหน ๆ เลย
สัตว์ทั้งหลายเหล่าอื่นก็รักตนมากเช่นนั้นเหมือนกัน
เพราะฉะนั้น ผู้รักตนจึงไม่ควรเบียดเบียนผู้อื่น

(มจร.เล่ม ๒๕ หน้า ๒๕๔.)

 

ธรรมะนำสุข.