วันที่ 22 พฤศจิกายน 2556 (ต่อ)
เดินต่อไปเป็นสุสานของ Ho Chi Minh ที่มีอาณาบริเวณใหญ่โตมาก วันนี้เขาปิดจึงไม่ได้เข้าไปข้างใน อาจารย์เจียมเล่าว่าวันที่สถานที่แห่งนี้เปิดจะมีคนต่อแถวคิวยาวมากๆ เพื่อเข้าไปเคารพท่านโฮจิมินห์
สุสานโฮจิมินห์
สถานที่แห่งนี้มีทหารเฝ้ายามตลอด เขามีเส้นสีเหลืองตีไว้ ไม่ให้คนล้ำเส้นนี้ พอมีนักท่องเที่ยวที่พยายามหามุมถ่ายรูปก้าวเกินเส้นสีเหลือง ทหารจะเป่านกหวีดเตือน บริเวณนี้ไม่มีรถวิ่ง
สถานที่ถัดไปที่พวกเราไปชมคือมหาวิทยาลัยแห่งแรกของเวียดนาม ใกล้ๆ บริเวณนั้นมีแม่ค้าขายของ เราซื้อมันต้มหลายชนิด บางอย่างไม่เคยเห็นในบ้านเรา
บัตรอวยพรที่กางออกเป็นรูปต่างๆ
มันต้ม แม่ค้ายังใช้ตาชั่งแบบโบราณ มันหัวขาวๆ มีรสหวาน แต่มีเสี้ยนเยอะ
วันนี้มีหนุ่มสาวจากสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่งที่สำเร็จการศึกษามาถ่ายรูปกันมากมาย บรรยากาศจึงคึกคักมาก สาวๆ แต่งชุดประจำชาติสวยงามกันทุกคน พวกเราขอถ่ายรูปด้วยเขาก็ยินดี อาจารย์เลิศชายเห็นแล้วเกิดความคิดว่าที่มหาวิทยาลัยของเราน่าจะมีสถานที่ที่มีความหมายดีๆ แบบนี้บ้าง
สาวน้อยชาวเวียดนาม เธอยินดีถ่ายรูปคู่กับพวกเรา เราได้ร่วมแสดงความยินดีกับเธอด้วย
ด้านหน้ามหาวิทยาลัยแห่งแรกของเวียดนาม
ด้านในมหาวิทยาลัย
ด้านในอีกชั้นหนึ่ง ภายในอาคารถัดไปอีกชั้นมีรูปปั้นท่าขงจื้อและศิษย์
วัลลา ตันตโยทัย
บันทึกเมื่อวันที่ 10 ธันวาคม 2556
สวยมากครับอาจารย์...มีชั่งหัวมันด้วยครับ...อยากกินมันเผา...เคล้ากับอากาศที่ค่อนข้างเย็นมากนะครับ...