อย่ารู้เลยลูก


ผมเชื่อว่าความสุขในครอบครัวเกิดขึ้นได้พ่อแม่ต้องทำหน้าที่ที่ใกล้ตัวให้ได้ดีเสียก่อน ดังนั้นผมกับ อ.จัน จึงพยายามทำหน้าที่พ่อแม่ให้ดีที่สุดก่อนจะขยับขยายไปทำหน้าที่อื่นที่ห่างตัวกว่านั้น

สิ่งหนึ่งที่เราพยายามทำอย่างมากคือการปกป้องเจ้าต้นไม้จากความรุนแรงทางความคิดทางการเมืองที่เกิดขึ้นในเมืองไทยในปัจจุบันนี้ ดังนั้นเราไม่เปิดข่าวทีวีที่มีภาพผู้คนถกเถียงด่าทอใช้อารมณ์ให้เจ้าต้นไม้เห็น เพราะเราเชื่อว่าเด็กอายุหกขวบยังไม่ถึงเวลาที่จะรับความรุนแรงที่เขาไม่เข้าใจและยากที่จะอธิบาย

เด็กก็เหมือนต้นไม้ อยู่ที่พ่อแม่ที่จะปลูกด้วยเมล็ดพันธุ์แห่งความรักหรือความเกลียดชัง

แต่ไม่ว่าจะหลีกเลี่ยงแค่ไหนก็หลีกไม่พ้น เมื่อวานเจ้าต้นไม้บอกพ่อกับแม่ก่อนนอนว่า

"พ่อรู้ไหม ตำรวจยิงพี่นักศึกษารามตายตั้งสองคน"

"หา? ไม้ได้ยินมาจากไหน" ผมถามด้วยความตกใจ

"เพื่อนบอก" เจ้าต้นไม้เอ่ยชื่อเพื่อน

ผมรู้ทันที เพราะแม้ผมจะไม่เคยคุยด้วยกับพ่อแม่ของเด็กคนนั้นแต่ผมก็พอเดาได้ว่าเขาคงมีความสนใจเรื่องการเมืองอย่างมากทีเดียว เชื่อว่าเพื่อนเจ้าต้นไม้เมื่ออยู่บ้านก็คงได้ดูทีวีช่องการเมืองทั้งวัน

"ทำไมเขายิงละพ่อ" เจ้าต้นไม้ถามต่อ

"พ่อก็ไม่รู้ เออ.... เล่นเกมส์กันดีกว่า เดี๋ยวพ่อซื้อเกมส์ให้" ผมเปลี่ยนเรื่องแล้วยกไม้ตายด้วยการล่อให้เจ้าต้นไม้เล่นเกมส์ นึกในใจว่าให้เจ้าต้นไม้ติดเกมส์ยังดีกว่าติดความรุนแรง

ผมเข้าใจแล้วว่าหลายวันก่อนหน้านั้นทำไมเจ้าต้นไม้แอบเอานกหวีดที่ผมซื้อไว้ให้เขาเล่นตั้งนานแล้วไปโรงเรียน

"เพื่อนๆ เขาเอานกหวีดไปเล่นกันตั้งหลายคน" เจ้าต้นไม้บอกเมื่อผมถาม

ผมอยู่ภาคใต้ซึ่งเป็นพื้นที่ฐานเสียงสำคัญของกลุ่มผู้ประท้วง แน่นอนว่าผมเห็นด้วยกับการประท้วงร้อยเปอร์เซนต์ เขาว่าไงผมว่ากันแน่นอน ผมไม่ได้คิดต่างอยู่แล้ว จะให้ทำอะไรก็ทำด้วยขอให้บอก แต่เจ้าต้นไม้อายุน้อยเกินไปที่จะให้ประท้วงกับเขา ผมอยากให้เจ้าต้นไม้เติบโตขึ้นรู้จักโลกอย่างค่อยเป็นค่อยไปตามวัยที่สมควร

ผมเชื่อว่าเมล็ดพันธุ์แห่งความรักนั้นปลูกยาก เมล็ดพันธุ์แห่งความเกลียดชังนั้นปลูกง่าย หากเกิดขึ้นตั้งแต่อายุน้อยๆ แล้วก็ยากที่จะเปลี่ยนแปลง ในฐานะพ่อก็คงเป็นหน้าที่ของผมที่จะปกป้องเจ้าต้นไม้จากความรุนแรงที่ไม่สมวัย

"เล่นเกมส์กันเถอะ เล่นเกมส์อะไรดี?"

"พ่อรู้ไหม นายกชอบเที่ยว" เจ้าต้นไม้ยังไม่เลิกพูด

หมายเลขบันทึก: 555915เขียนเมื่อ 10 ธันวาคม 2013 12:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2013 13:20 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

-สวัสดีครับอาจารย์

-ช่างซัก..ช่างถาม..นะครับน้องต้นไม้..

-แต่ถามอะไรแบบนี้..คงยากที่จะตอบให้เข้าใจ...

-ติดเกมส์ดีกว่าติดความรุนแรง..

อ่านแล้วคิดถึงที่ Nelson Mandela พูดไว้เลยค่ะ

“No one is born hating another person because of the color of his skin, or his background, or his religion. People must learn to hate, and if they can learn to hate, they can be taught to love, for love comes more naturally to the human heart than its opposite.”

Nelson Mandela, Long Walk to Freedom

บางคำถามของเด็ก ก็ตอบอยากนะคะที่จะให้เข้าใจ การเบี่ยงเบนความสนใจก็น่าจะเป็นวิธีที่ดี แต่น้องต้นไม้เนี่ยท่าทางจะช่างซักช่างถามมาก และคงสนใจจริงๆถึงไม่ลืมเรื่องที่ถาม คงต้องเปลี่ยนมาเป็นตอบคำถามพร้อมสอดแทรกการสอนให้ลูกเป็นคนดี อาจเปรียบเทียบตัวละครมาช่วย หรือตั้งคำถามให้ลูกตอบกลับค่ะ

ฝากร่วมกิจกรรมกับชุมชนโรงเรียนพ่อแม่ค่ะhttp://www.gotoknow.org/posts/556411

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท