เรื่องสั้นขนาดยาวเรื่องนี้เขียนมาตั้งแต่ พ.ศ. 2524 หรือล่วงเลยมา 30 กว่าปี
แต่ด้วยฝีมือการเขียนของคุณอัศศิริ ธรรมโชติ...นักเขียนรางวัลซีไรต์ ปี 2524 และศิลปินห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ปี 2553
ทำให้เรื่องนี้ยังน่าชวนอ่าน ยังทันสมัย ไม่ดูเร่อร่าล้าหลัง...
เบื้องหลังการเขียนเรื่องสั้นเรื่องนี้...เพราะผู้เขียนเกิดและเติบโตที่บ้านชาวทะเลมาตลอด และพ่อ แม่ ครอบครัว เครือญาติ ล้วนทำมาหากินอบู่กับทะเล...
เรื่องราวเล่าถึงความฝันถึงหนุ่มและสาวคู่หนึ่ง...ทีมีความรัก...ความฝัน...กับทะเล จนได้ร่วมกันเป็นคู่ชีวิต และมีลูกชายคนหนึ่ง...
ความใฝ่ฝันที่ต้องการเป็นชาวประมงพื้นบ้าน...ด้วยเครื่องมือหาปลาแบบบ้านๆ...ไม่ต้องการเป็นลูกจ้างที่หาปลาด้วยเครื่องมือหาปลาที่ทันสมัย
ทะเลเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ...ปัญหาของทะเลปัจจุบันก็เปลี่ยนแปลงไปจากปัญหาครอบครัวไปสู่ปัญหาระดับประเทศ
ครอบครัวชาวประมงเล็กๆ นี้ จะต้านทานระบบกระแสทุนนิยมได้อย่างไร ? บทสรุปของชีวิตจะดำเนินไปอย่างไร?
ครอบครัวที่เสมือนจุดเล็กๆ บนแผ่นน้ำกว้างใหญ่สุดขอบฟ้ามหาสมุทร...
“คืบก็ทะเล....ศอกก็ทะเล....อย่าไว้ใจทะเลทุกเวลา.....”
...อยากให้ทุกท่านได้อ่านจังครับ...สุขสันต์กับการอ่านยามบ่ายวันอาทิตย์นะครับ....
......................................
ขอบฟ้าทะเลกว้าง
ผู้เขียน : อัศศิริ ธรรมโชติ
สำนักพิมพ์ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด
พิมพ์ครั้งที่ 6 ปีที่พิมพ์ : 2553 จำนวน 75 หน้า
ยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้เลยครับ
แต่ดูแล้วน่าสนใจมาก
รบกวนคุณทิมดาบ
เพิ่มคำสำคัญว่า
จะได้ไปรวมกับบันทึกครูพีร์