ที่นี่...เชียงใหม่

แล้วชีพจรก็ลงเท้า ทำให้เดินทางไม่หยุดหย่อน

ตอนนี้นั่งอยู่หน้าคอมฯของอาจารย์อ้อมที่ม.ธรรมศาสตร์ ศูนย์ลำปาง ไม่ต้องแปลกใจเพราะตอนนี้ชีพจรกำลังเคลื่อนที่ลงเท้าอีกครั้ง

จากกรุงเทพมาถึงเชียงใหม่จากเชียงใหม่มาลำปาง

จากกรุงเทพมาครานี้ใช้รถทัวร์เพราะคราวที่แล้วเกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะปวดหูมากบนเครื่องบิน แล้วอีกอย่างสุวรรณภูมิก็ไกลๆๆๆๆๆมาก รถทัวร์ที่นั่งออกจากสถานีย่อยตรงข้ามโรงกษาปณ์สะดวกกว่า รถออกจากที่นั่น 3 ทุ่ม ผ่านเส้นทางหลายจังหวัดสู่ภาคเหนือ จังหวัดเชียงใหม่ ถึงประมาณ 5.30 น. แล้วเรื่องราวความเปิ่นก็เริ่มเมื่อก้าวลงจากรถ คือกำลังเบลออยู่เลยไหลลงมาตามบันได สงสัยติดนิสัยพี่ที่ทำงานเก่าบางคนมา จากนั้นก็โทรหาที่บ้านตอนนนั้นแม่กำลังขับรถ บีเลยเป็นคนรับ คุยกับคุณตา คุณน้อง และคุณพ่อ จากนั้นก็เดินไปจับรถที่ท่ารถไปยัง uniserve (โรงแรมในม.ช.) เมื่อเวลา 8 โมงก็เดินไปหาแผนที่เพื่อไปสำนักทะเบียน หลงทิศทางซักพักก็เจอ

แล้วก็ขึ้นทะเบียนเป็นนักศึกษาของม.ช. มีเลขประจำตัวด้วยแต่ไม่บอกกลัวคนเอาไปเล่นหวย

จากนั้นก็เจอเพื่อร่วมเรียนซึ่งมี 1 คน พี่เค้าพามอไซด์มาเราเลยได้นั่งไปด้วยกินข้าวจานละ 12 บาทอิ่มมาก จากนั้นก็ไปหาหอพัก หายากมากแล้วก็ได้ ไปที่ทำงาน มีโต๊ะประจำตำแหน่งละ สบายใจ เที่ยวอีกละคราวนี้ต้องไปปฐมนิเทศ ก็นั่งฟังไปฟังมาเกือบหลับแต่ได้ขนมเลยไม่หลับ พี่มาส่งที่พักแล้วก็เอาใบลงทะเบียนไปให้อาจารย์ที่ปรึกษาเซ็นให้

ตอนเย็นพี่ๆก็มารับพาไปเลี้ยงต้อนรับอาหารอร่อยมากๆๆๆร้านไม่ใหญ่ใกล้สนามบิน จากนั้นก็เลยไปเดินดูงานที่หอศิลป ฟังเพลงเดินเที่ยวตามสบาย

รุ่งเช้าก็ไปลงทะเบียนเรีนยที่สำนักทะเบียนแล้วก็เรียบร้อยก็เลยนั่งรถสองแถวไปท่ารถทัวร์ ที่เรียกว่าอาเขต มาลำปาง พี่พิมพ์และพี่อ้อมก็มารับไปกินข้าวกระทั่งเข้ามาใน มเนี่ยแหละ