1/11/2556
******
กาพย์ยานี ๑๑.
“อารมณ์หน้าร้าน”
สาวสวย รวยเสน่ห์ ดวงตาเก๋ มีมนต์ขลัง
ลูกเธอ อ้วนเสียจัง ผิวหนูดัง ยังมารดา
ดวงตา เธอดูถูก ไม่เหมือนลูก เธอเลยหนา
ไม่มี แววมารยา ดั่งมารดา ของหนูเลย
ใจฉัน นั้นหวั่นไหว เธอเข้าใกล้ ใช่นิ่งเฉย
ข่มใจ ไม่ได้เลย กลัวจะเผย “เชย”ออกไป
มือไม้ ให้พาลผิด กดเครื่องคิด จิตไม่ไหล
เธอบอก เอ๊ะ! ยังไง เครื่องอะไร ใยจึงรวน
เธอพูด แล้วพูดอีก ฉันก็ฉีก ยิ้มตอบสวน
สาเหตุ ที่เครื่องรวน เพราะเธอ “กวน” ป่วนฤดี
เธอจ๋า อย่าดูถูก จงดูลูก ปลูกวิถี
สอนลูก เธอให้ดี เดี๋ยวหนูมี “สีมารยา”
คนเรา อาจทำผิด ขอให้คิด บ้างเถิดหนา
“เดียดฉันท์” อย่าสรรมา กล่าววาจา ท้าทายกัน
อาชีพ สุจริต ไม่ทำผิด คิดหยามหยัน
ไม่เคย หลอกลวงกัน อย่าให้มัน มากเกินไป
.....
ผิดพลาดตามหลักกาพย์ กลอน ขอผู้รู้ช่วยชี้แนะด้วยครับผม...
น้าน น้าน ให้รู้ว่าไผ่ เป็นไผ่ ชิมิ
ตกลง " ลูกสอนแม่ " หรือ " แม่สอนลูก " กันแน่จ๊ะพี่หนาน
กุหลาบว่าไม่ใช่ทั้งสองอย่างค่ะ คุณมะเดื่อ "พี่หนานสอนหญิง" มากกว่านะคะ
หน้าร้าน...เป็นเหมือนชุมทางชีวิต...พบเห็น...อ่านนิสัยผู้คนได้มากมายนะคะ"พี่หนาน"
ขอขอบคุณทุกกำลังแรงใจจากครู อาจารย์ ข้าราชการ เพื่อนสมาชิกในโกทูโนว์ทุกท่านมากนะครับ
Bright Lily |
ชยพร แอคะรัจน์ |
บุษยมาศ |
คุณมะเดื่อ |
ดร. พจนา แย้มนัยนา |
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ |
GD |
นายธีระวุฒิ ศรีมังคละ |
กุหลาบ มัทนา |
เสรี นาคนารี |
อัญชัญ ครุฑแก้ว |
ขอบคุณ ทุกท่านที่ร่วมแสดงความคิดเห็นมากนะครับ...