๑๙๖. ๔ วันกับการใช้ชีวิตอยู่นอกบ้าน...

     ชีวิตในการทำงานของฉัน สำหรับช่วงนี้ นับว่าเดินทางไปราชการเป็นว่าเล่น...เรียกว่า "ถี่มาก ๆ" สัปดาห์นี้ ๔ วัน (๒๘ - ๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๖) มีชีวิตอยู่นอกบ้านทั้ง ๔ วัน...เพราะต้องนำผลงานวิชาการที่ทางสายวิชาการเสนอขอผลงานตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์และศาสตราจารย์ ให้กับคณะอนุกรรมการเพื่อร่วมประชุมตกลงในการตัดสินใจของตำแหน่งดังกล่าว...

      ส่วนที่พักสำหรับตัวของฉันไม่ต้องพูดถึง...ไม่พ้น (โรงแรม)...แต่น้อง ๆ ก็จองโรงแรมที่ดูแล้วปลอดภัยให้กับพวกเขาและฉัน...ส่วนมากฉันจะถูกนอนพักคนเดียว สำหรับน้อง ๆ เขาจะมีเพื่อนนอนด้วยกัน...ทำเอาชินกับการใช้ชีวิตแบบนี้...ตั้งแต่รับราชการมา ฉันถูกสอนให้สามารถอยู่คนเดียวได้ โดยไม่ต้องมีใครอยู่เป็นเพื่อน ไปไหนก็ไปคนเดียวได้...มันเลยเหมือนสร้างนิสัยให้ฉันต้องพึ่งตนเองเป็นหลัก...และสุดท้าย "ฉันก็ทำได้ด้วยตัวของฉันเอง"...แรก ๆ ก็ขัด ๆ เขิน ๆ แต่พอหลาย ๆ คราวเข้าก็ชิน และก็ทำเองได้...ด้วยตัวของฉันเอง...นี่คือ "ชีวิตการทำงานของฉันที่ไม่เหมือนใคร (บางคน)"...

      ภาพข้างล่างนี้คือ สถานที่ที่ฉันใช้เป็นที่พัก หลับนอน ยามเลิกจากการประชุมหรือทำงานมาแล้ว...ขอขอบคุณสถานที่ที่ทำให้ฉันได้พักอาศัย หลับนอน และมีความปลอดภัยต่อชีวิตของฉันเอง...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[คณิน อุดมความสุข]

ผมพยายามจะบันทึกเรื่องต่าง ๆ ให้เป็นระยะ ๆ แต่มักทำไม่ค่อยได้

เนื่องจาก 1.เตรียมรูปไม่พร้อม  2.รูปพร้อมเนื้อหาเรียบเรียงไม่ทัน

3.พยายามจะนำเสนอสาระ แต่หลายหน หาสาระไม่ได้  

จึงกลายเป็นคนห่างเหินสำหรับ g2k ครับ

[บุษยมาศ]

ขอบคุณค่ะ อาจารย์คณิน...

การเขียนบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ของเรา เป็นการรวมประวัติศาสตร์ของตัวเราไว้ในบันทึก เพื่อเป็นมรดกชีวิตของเราเอง...อยู่ที่ตัวเราต้องมีความพร้อมแบบที่อาจารย์พูดค่ะ...ในความเป็นจริง เรื่องราวของเราเองมีสาระทุกเรื่องค่ะ อยู่ที่เราจะนำมาเขียนหรือเปล่าค่ะ?...ลองดูนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :)...

[บุษยมาศ]

ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ..