1 รายล้อมด้วยรัก "เมื่อแม่ขาวน้อยป่วย"

เมื่อน้องแม่ขาวน้อยป่วยตอนทุ่มหนึ่ง 

แม่ครูกะปุ๋มและหนู ช่วยกันดูแลทั้งคู่

แม่ครูกะปุ๋ม ดูอาการ ชี้ให้หนูดูแลน้องและปลุกมาทานยาตามเวลา

 

หนูให้ยาตามเวลาคอยเช็ดตัว

หนึ่งทุ่ม ห้าทุ่ม และตีสี่ 

ให้ยาร่วมกับการเช็ดตัวลดไข้

 

แปดโมงเช้าให้ยาอีกรอบก่อนพาไป รพ.สต. ตามคำชี้แนะของแม่ครู

ดีวยความอนุเคราะห์ของท่านด้วย 

 

แม้มีใครเจ็บไข้ ท่านไม่เคยรีรอ ที่จะให้สิ่งที่ดีที่สุด

 

เวลาเราป่วยไข้ ที่ ๆ ดีที่สุด คือ บ้าน จึงให้น้องกลับไปพัก แต่ก็ดูแลไม่ห่าง

เพราะวันรุ่งขึ้น หนูกับแม่อารี ก็แวะไปดูน้องที่บ้านระหว่างกำลังพาน้องอีกคนไปล้างแผล

 

หนูสังเกตเห็นอาการไม่น่าจะดีขึี้น สอบถามปรากฎว่า เมื่อเช้าไป รพ. แต่ หมอก็ให้กลับมาพักบ้าน

แต่บ่าย ๆ มาถึงบ้านเริ่มมีจ้ำเลือด จึงพาไป รพ.สต.ด้วย

ซึ่งก็แนะนำให้ไป รพ.อีกครั้ง

 

เราได้ไป รพ.ด้วยความเมตตาของแม่ครูกะปุ๋ม ให้ขับพาน้องไปโดย รถของท่าย

ทั้ง ๆที่ก็เรียกรถ EMS ของหมู่บ้านก็ได้ และท่านก็ย้ำให้พาญาติไปด้วย หากต้องนอนจะได้ไม่เสียเวลา

 

คือ ความเต็มที่ ๆ แม่ครูมอบให้ลูก ๆ 

 

ด้วยแรงใจที่เกื้อกูลกัน แม่ขาวน้อยขอกระดาษจากหนูร่วมกันเขียนการ์ดอวยพรให้พี่กาจน์ให้หายไว ไว 

ร่วมถ่ายภาพระหว่างที่หนูทะยอยไปส่งแต่ละคนกลับบ้าน

 

ตอนแวะเอากระเป๋ากาจน์ไปส่ง ก็ได้มอบการ์ดและดอกไม้เหล่านี้ ฝากแม่ไปให้น้องกาจน์

 

คือความเต็มที่ เต็มอิ่มของความรัก

 

ระหว่างพักที่ รพ. แม่ครูกะปุ๋มไปเยี่ยมดูแล

 

พอถึงเวลากลับบ้าน แม่ครูกะปุ๋มก็ขับรถมาส่งน้องกาจน์ด้วยตัวของท่านเอง

 

น้องกาจน์ ช่างโชคดี บนความเจ็บไข้

ที่เต็มเหี่ยมไปด้วยความรัก อันบริสุทธิ์ที่รายล้อม

 

คำถาม ๆว่า 

 

การที่น้องเจ็บไข้แล้วอาการกำเริบตอนหนึ่งทุ่ม

น่าจะมีสาเหตุมาจากบ้าน หรือป่วยมาก่อนแล้ว 

เพราะทุก ๆ โรคและอาการมีระยะฟักตัว

แต่มาแสดงอาการที่วัดพอดี แถมจัดว่าหัวค่ำทีเดียว

 

หากน้องไม่มามีอาการที่วัดจะมีโอกาสได้รับสัมผัส รักที่ไร้เงื่อนไขนี้ไหม

 

การแนะนำและให้การเยียวเบื้องต้น ทั้งแม่ครูและหนู

ก็เต็มที่กับต้นทุนที่มีเพื่อให้สิ่งที่ดี ที่สุด

ถามว่าเสียใจไหม ที่น้องป่วย

 

คำตอบคือ ไม่ค่ะ 

เพราะเรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา 

เป็นบทเรียนบททดสอบที่จัดว่า เต็มที่นะกับตนเอง

แม้ใจไม่ถึงขนาดอ่อนโยน แต่ก็เต็มที่กับต้นทุนที่พอมีค่ะ

 

ตอนนี้ก็นึกสงสารคนที่ปรามาสครู  เขาจะรับกรรมท่าทางจะหนักเอาการอยู่

เพราะสิ่งที่ว่าท่าน ไม่เป็นความจริง 

 

ครูท่านมาอาการป่วยเป็นระยะ ๆ มาเป็นเดือน ๆ แต่ท่านก็ไม่เคยหยุดที่จะสร้างกุศล

 

หนูซะอีกยังกินแรง แงแง ก็พึ่งมีอาทิตย์ที่ผ่านมาที่ดูแลน้องกาญจน์

 

หนูมีไข้ขึ้นร่างกายทรุดหนักตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ส่งน้องเข้า รพ.

วันจันทร์ระหว่างทางขับรถไปทำงมีอาการครั่นเนื้อครั่นตัวจนตัดสินใจจอดนอนพักและลางาน เยียวยาตนเอง

ไข้ขึ้นทั้งวัน เสียงแหบ ไอมีเสหะ และน้ำมูกใส

แต่เชื่อมั่นในวิถีครูบาอาจารย์ คือ เยียวยาตนเอง ทำดีทอกซ์ ทานน้ำอุ่นและทำความรู้กับตนเอง

2 วัน ร่างกายเริ่มฟื้นแบบไม่ต้องพึ่งยา พอถึงวันมาทำงานไข้หาย แต่มีไอบ้างห่าง ๆ 

 

ได้เรียนทั้งการดูแลน้อง แลดูแลตนเองไปด้วยกัน 

 

เป็นการเจ็บป่วยที่ เต็มรัก อยู่นะ สำหรับคนที่คลุกวงใน

แบบที่ได้เห็นกับตนเอง

 

ใครจะพูดอย่างไร ว่าอย่างไร ก็เรื่องของเขาแล้วหล่ะ

สำรวจแล้วว่า "เราเต็มที่ก็จบข่าว"

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

...รักษาสุขภาพนะคะ