จดหมายถึงลูก "ภัคร" ฉบับที่ ๒๗ ตอนเตรียมตัวเป็นนักวิชาการหน้าใหม่
ใกล้จบแล้ว "พี่ภัคร" ว่าที่นักวิชาการหน้าใหม่...กับการที่ได้ร่ำเรียนมาทางสายภาษาไทย + วรรณคดีไทย เอาดีจนได้จากแต่เดิมเรียนมาทางด้านวิทยาศาสตร์ เพิ่งจะค้นพบตนเองว่าชอบอะไร? สุดท้ายก็หาทางจนเจอว่า รัก + ชอบ "ภาษาไทย" ภาษาต้นตระกูลของประเทศไทย...แม่ว่า..."น้อยคนนักที่จะชอบเรียนภาษาไทย" แต่ "พี่ภัคร" ชอบ ๆ อย่างเดียวไม่พอ "อ่าน" เพื่อให้เกิดองค์ความรู้ ความคิดแตกยอดเป็นนักวิชาการหน้าใหม่ทางด้าน "ภาษาไทย"
"พี่ภัคร" จำคำของยายได้ ยายชอบพูดเสมอกับคำว่า "น้ำชำ" เพราะสมัยก่อน ยายชอบดายหญ้า ตามรอบ ๆ บ้าน จะมี "น้ำชำ" ไหลตามที่ ๆ ยายชอบนั่งซักผ้า ตามที่อาบน้ำ พี่ภัคร คงเกิดอาการสงสัยแต่ไม่รู้ว่าจะไปหาความรู้จากที่ไหน? กับคำที่ยายพูดเสมอว่า "น้ำชำ" พี่ภัครมาถึงบางอ้อ ก็ตอนมาเรียนปริญญาโทที่ใกล้จะจบนี่เอง...เห็นไหมล่ะว่า...ความรู้ที่เราว่ารู้ ความจริงมันมีเรื่องที่เราไม่รู้อีกมากมายเลยล่ะ..."อย่าคิดว่ารู้แล้วจบ ยังมีสิ่งที่เราต้องเรียนรู้อีกมากเลยละจ๊ะ พี่ภัคร"...พี่ภัครพูด คำนี้ "น้ำชำ" ทำให้แม่กับพี่ภัคร นึกถึงยาย เพราะยายชอบพูดในสมัยตอนที่มีชีวิตอยู่...พอมาปัจจุบันนี้ ไม่มีใครคอยพูด ซึ่งพวกเราก็ไม่ได้พูด ทำให้เรานึกขึ้นมาได้ว่า สมัยก่อน ยายเคยพูดไว้...ความรู้ของเรา ณ ขณะนั้น คือ ที่ที่มีน้ำเละเทะ เฉอะแฉะ เมื่อพี่ภัครเรียนทางด้านภาษาไทย สิ่งที่ต้องค้นคว้า คือ หาคำหรือความหมายให้ได้ว่าเป็นมาอย่างไร? มีมาตั้งแต่สมัยไหน?...รากเหง้าภาษาไทยกับวรรณคดีไทยเป็นอย่างไร?...
ความเห็น (2)
ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ
แวะมาขอบคุณค่ะ
ที่แวะไปเยี่ยมในบันทึก