"เมี่ยงคำ" อร่อยล้ำต้องอยู่ที่???

   

 

 

 

   นานๆ ได้กลับบ้านสักที                  แนะนำอาหารดีที่อิ่มใจ
เมี่ยงคำคือของโปรด                        สุดเอมโอชในปากไซร้
หยิบเครื่องที่จัดไป                          วางลงในใบชะพลู
ความจริงให้อร่อย                           คำน้อยๆต้องลองดู
ทองหลางน้ำอร่ามหรู                       จะร้องฮู้!อร่อยจัง
ใส่มะนาวกับขิงอ่อน                         รอเดี่ยวก่อนหัวหอมมั่ง
กุ้งแห้งถั่วคั่วหรือยัง?                       มะพร้าวบังใบชะพลู
ตามติดด้วยน้ำจิ้ม                           ถ้าได้ชิมเชิญทำดู
ตั้งกะทะใส่น้ำซู่!                            นิดหน่อยหนูน้ำตาลดี
ต้องน้ำตาลมะพร้าวเลิศ                    ให้ประเสริฐสมศักดิ์ศรี
โขลกหอมและขิงมี                         มะพร้าวคั่วใส่ครกไป
ถั่วคั่วเร่งหามา                              และใส่ข่าสักนิดได้
น้ำตาลหนึ่งโลไซร้                         ใส่สี่แว่นกำลังดี
เสร็จแล้วโขลกละเอียด                    ค่อยกระเดียดใส่ทัพพี
เอาลงกะทะที่                               ใส่น้ำด้วยช่วยละลาย
ค่อยเคี่ยวไฟกลางกลาง                    ชิมรสบ้างอย่าแสบไส้
ให้หวานกลางๆไว้                          เค็มนิดหน่อยอร่อยดี
ใส่เกลือลงสักนิด                           น้ำปลาติดสักช้อนมี
กะปิเอาอย่างที่                             โลละร้อย!ใส่น้อยเดียว
เคี่ยวไปใจเย็นๆ                            เหนียวจนเห็นพอตักได้
ทิ้งไว้จะเหนียวไป                          หอมชื่นใจลองทำดู
เคล็ดลับอร่อยกว่า                          ตรงใส่ข่าอย่ามากหรู
จำไว้ข้อควรรู้                               1 โลใส่สี่แว่นพอ
ส่วนน้ำตาลที่หวานล้ำ                     ขอเน้นย้ำมะพร้าวดี
เสาะหามาพร้อมที่                         น้ำตาลปี๊บอัมพวา                  
โขลกโขลกพร้อมเครื่องอื่น               ยิ้มระรื่นเคี่ยวไปหนา
ให้ข้นนิดหน่อยจ้า                         แต่อย่าใสเหมือนซื้อกิน 
ของขายย่อมหากำไร                     แต่ว่าไม่อร่อยลิ้น
สู้เราทำจากจินต์                          ด้วยความรักสามัคคี
ต้องช่วยเรียงมะพร้าว                     ซอยชิ้นยาวให้เล็กดี
คั่วหอมทั่วปฐพี                           มาลองซี"เมี่ยงคำ"เอย.


กลับบ้านที่กระทุ่มแบนเที่ยวนี้
ได้กินเมี่ยงคำที่นานมากแล้วไม่ได้ชิมรสชาติฝีมือป้า
จำได้ว่าสมัยก่อนมาเวลาที่บ้านทำเมี่ยงคำนั้น
เราจะถูกเกณฑ์ให้มาเรียงมะพร้าวที่ซอยเป็นชิ้นๆ
ป้าจะซอยแล้วนำไปวางใส่ถาดตากให้แดดส่องตั้งแต่สาย บ่ายๆค่อยมาคั่ว
คั่วทีงี้หอมฟุ้งไปสามบ้านแปดบ้าน..

เมี่ยงคำนั้น เวลาซื้อรับประทานเป็นแพ็คๆละ 20 บาท ซื้อเพราะสงสารคนขาย
แต่เวลากินสงสารตัวเอง!
กลับไปบ้านเที่ยวนี้เลยได้กินเมี่ยงคำที่คุ้นลิ้นมานาน
เสียดายที่ใบทองหลางน้ำไม่มี
จะอร่อยมากทีเดียว
เคล็ดลับให้อร่อยต้องใช้น้ำตาลมะพร้าวอย่างดี กะปีอย่างดี และใส่ข่า(3-4 แว่น/น้ำตาล1กิโลกรัม)ลงไปโขลกพร้อมหอมแดง,ขิง,มะพร้าวคั่ว,ถั่วคั่ว เพื่อให้น้ำจิ้มเข้มข้น ไม่ใช่เหลวเป็นน้ำเชื่อมใสๆเหมือนเวลาซื้อกินทั่วๆไป
เวลาเคี่ยวน้ำจิ้มก็ตั้งกะทะใส่น้ำนิดหน่อยใส่น้ำตาลมะพร้าวพร้อมเครื่องที่โขลกแล้วลงไปพร้อมกันเลย ใส่เกลือนิดหน่อย น้ำปลาดีนิดหน่อย วันหลังทำจะถ่ายรูปขั้นตอนมาลงให้คุณผู้อ่านเห็นอย่างชัดเจน เผอิญเที่ยวนี้มีเวลาน้อยมาก มัวไปตลาดอยู่กลับมาน้ำจิ้มเสร็จแล้ว

 

คุณป้ากำลังเรียงใบชะพลู

เก็บผักสดรวมทั้งใบชะพลู ที่บ้านห่อด้วยใบตองค่ะคุณผู้ชม

 

[พ.แจ่มจำรัส]

เมื่อวานคุณแม่บ้านเพิ่งได้เป็นของฝากมาจากน้องที่ทำงาน เหมือนในรูปเลยครับ มีพริกขี้หนูเล็กๆด้วย

อร่อยมากครับ...