น้องเมย์ แชมป์โลกผู้นอบน้อม
ผู้เขียนคงไม่สบายใจนักหากจะไม่บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับน้องเมย์ รัชนก อินทนนท์ ผู้นำความยินดีปรีดามาสู่คนไทย ในช่วงวันแม่ปีนี้
ขณะที่ Talk of The Town วันนี้คงไม่พ้นเรื่องราวที่เธอ ที่คว้าแชมป์โลกจากการแข่งขันเวิลด์แชมเปียนชิพที่เมืองกวางโจว ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนได้สำเร็จ ขณะวัยเพียง 18 ปี เมื่อวันที่ 11 สิงหาคม 2556
รัชนก อินทนนท์ เกิดที่จังหวัดยโสธร โดยที่พ่อเป็นชาวจังหวัดยโสธร และแม่เป็นชาวจังหวัดร้อยเอ็ด เริ่มเล่นแบดมินตัน จากการที่พ่อและแม่ทำงานเป็นคนทำขนมไทยที่บ้านทองหยอด ขณะนั้นรัชนกยังเป็นเด็กเล็ก ๆ ด้่วยความกลัวว่าจะไปซุกซนเล่นกับน้ำตาลทรายร้อน ๆ ที่ทำขนม ทำให้ถูกลวก ทางผู้บริหารของบ้านทองหยอดจึงจับมาหัดเล่นแบดมินตันตั้งแต่บัดนั้น และสามารถคว้าแชมป์แรกได้ตั้งแต่อายุเพียงไม่กี่ขวบ
ปัจจุบัน รัชนก พร้อมทั้งพ่อและแม่ ก็ยังพำนักอยู่ที่บ้านทองหยอด ถนนพุทธมณฑลสาย 3 เขตบางแค
เมื่อวานนี้ 11 สิงหาคม 2556 ผู้เขียนนั่งชมการแข่งขันด้วยความสุข สุขที่เห็นน้องเมย์ต่อสู้กับคู่แข่งขันดีกรีแชมป์โอลิมปิก 2012 ลอนดอน หลี่ เซี่ยว รุย ได้อย่างไร้แรงกดดัน เธอแข่งไปหากผิดพลาดก็ยังเห็นรอยยิ้มของเธออยู่บ่อยๆ
ที่ประทับใจมากๆจนอดจะชื่นชมไม่ได้ก็คือความนอบน้อมของเธอ ที่ได้นำเอกลักษณ์ของการไหว้ขอบคุณของคนไทย ไปแสดงให้โลกรู้
น้องเมย์ไหว้ขอบคุณกรรมการที่เปลี่ยนลูกแบดฯให้ทุกครั้ง
ไหว้แม้กระทั่งเจ้าหน้าที่เช็ดพิ้นระหว่างการแข่งขัน
ไหว้ขอบคุณไปทุกๆด้านหลังจบการแข่งขัน
ไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่ที่มอบรางวัลให้
เธอไหว้โดยไม่เคอะเขิน..
จนอดรู้สึกภูมิใจในตัวเธอ ภูมิใจที่เป็นคนไทยคนหนึ้ง
แม้การไหว้จะเป็นวัฒนธรรมของหลายๆชาติในเอเชีย.. แต่ผู้เขียนไม่เคยเห็นการไหว้ที่รู้สึกนอบน้อมสวยงามเช่นนี้มาก่อน
ความนอบน้อมอ่อนโยนของเธอนี้แหล่ที่ทำให้เธอเป็นแชมป์โลกและครองแชมป์ในใจของคนไทยทุกๆคน...
ขอบคุณที่มาประวัติ และรูปภาพประกอบ http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%8A%E0%B8%99%E0%B8%81_%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B9%8C
ความเห็น (7)
ชื่นชมเธอค่ะ เป็นแบบอย่างที่ดีของเด็กไทยเลยค่ะ
สุดยอดจริง ๆ ค่ะ สำหรับสาวน้อยผู้นี้
เหนือคำบรรยาย
การไหว้ ควรเป็นเรื่องราวที่นักศึกษา (ที่มอผม) ควรเรียนรู้ว่า
เก่งขนาดแชมป์โลกยังไหว้คนทุกชนชั้นได้
แต่นักศึกษาเป็นใคร ไหว้ไม่ได้แม้แต่คนเดียว
ขอบคุณครับ ;)...
จำได้ว่าทุกครั้งที่ไป รร. มัธยม เพื่อติดต่องาน เด็ก ๆที่เดินสวนทางมาจะยกมือไหว้ เดินค้อมตัวอย่างนอบน้อมผ่านไป
โดยที่เราก็ไม่ได้เป็นครูของ รร.เขา ชื่นชมทุกครั้งว่าเด็ก ๆมีมารยาท ทางโรงเรียนอบรมสั่งสอนได้ดี
แต่ทำไมหนอพอสวมเครื่องแบบนักศึกษาสิ่งเหล่านี้หายไปหมด ถ้าบังเอิญมีเด็กที่ยังยกมือไหว้และท่าทางเรียบร้อย
แสดงว่าเป็นเด็กปีหนึ่ง พบได้ในเทอมที่หนึ่งเท่านั้น อย่างไรก็ตามในห้องเรียนยังไม่เคยเจอที่ก้าวร้าวรุนแรง เจอแต่ไม่เอาการเอางานเท่าที่ควร
 |
noktalay |
 |
Wasawat Deemarn
ประมาณ 8 ชั่วโมงที่แล้ว
|
 |
ทะเลงาม |
ขอบคุณอาจารย์ ทุกท่านเลยครับ
ผมว่า ครอบครัว โรงเรียน สมาคมแบดมินตัน นั้นแหล่ะครับที่ช่วยให้สิ่งที่น้องเมย์ทำได้สวยงามโดยไม่เคอะเขิน
ผมว่านักศึกษา ประชาชนทั่วไปก็สามารถทำได้..ช่วยๆกันรณรงค์ครับ
ทุก ๆ อย่างที่อยู่รอบ ๆ ตัวเด็กมีความสำคัญสำหรับเด็กทั้งสิ้นจ้ะ
ชื่นชมน้องเมย์ที่นำความสุขมาให้คนทั้งประเทศค่ะ