ภารกิจไปรับแม่ขาวน้อยไปวัด 2 ส.ค. 56

ภารกิจไปรับแม่ขาวน้อยไปวัด  2 ส.ค. 56

  เหมือนเป็นสิ่งที่พึงปฏิบัติกับตนเองที่ครูเมตตาบอกให้เป็น คือ ไปรับแม่ขาวน้อยไปวัด

อาทิตย์นี้เป็นอะไรที่ได้เห็นการต่อสู้ของเด็ก ๆ มาก ๆ ทุกคนสู้กับตนเอง

  หนูเลือกไปรับน้องตาลก่อน เพราะหลังจากโทรคุยทราบว่า “ไม่ค่อยสบาย ไม่ไปโรงเรียน”เก็บกระเป๋ารอจะไปวัดแล้ว พอไปถึงหน้าบ้านน้องกลังลาดยางมะตอย เห็นกระเป๋าห้องหน้าบ้าน โทรหาโทรศัพท์ ดังหนึ่งครั้งแล้วก็เงียบเหมือนปิดเครื่องไป หนูโทรหายายของมดแดง จึงแวะไปรับมดแดงก่อน แม้จะอิดออดน้องมดแดงก็สู้กับกิเลสของตนเองจนชนะ

  มาบ้านบิ๋มกับกอ กำลังเล่นที่ลานหน้าบ้าน ก็มีต่อรองบ้าง แต่สุดท้ายก็มาด้วยกัน

มาถึงบ้านครีม แม่ข้อมูลที่ได้มาว่าจะพอพัก “แต่พอเห็นรถ น้องครีมก็มีอาการดีใจ”

วิ่งไปเก็บของแล้วก็มากลับเพื่อน”

หนูชวนเด็ก ๆ วนมาชวนตาลอีกรอบ ไม่เจอ โทรหาทราบว่าอยู่บ้านน้าแป๋ม ก็ขับรถไปหากัน

แต่สุดท้าย ตาลก็ยังไม่ผ่านกับตนเอง

ทุกครั้งที่เห็นเด็ก ๆ ใจก็ระลึกและเข้าใจครู

  ครูคอยเป็นให้ดูเสมอเรื่องการ “อดทน” ให้โอกาส ใช้ปัญญา

แต่เมื่อเต็มที่แล้วก็พักไว้ก่อน พอคิดหาเจอช่องทางลองทำ ไม่เวิร์ค พักไว้ก่อน ลองไปจนกว่าจะรู้สึกว่า “หมดหนทาง” ก็วางหนูจึง “ส่ง SMS” กราบเรียนครู เพราะอาจจะเกินกำลัง

แล้วจะพลอยทำให้คนอื่น ๆ ใจเสียไปด้วย

ทุกครั้งที่เจอุปสรรค ครูจะคอยชี้เสมอ ๆ ว่า ยังไงก็ให้ลองทำดูก่อน

วันนี้ลองทำเลย ปรับกับตนเอง อย่างที่ครูเมตตาเป็นให้ดู

ได้เรียนรู้ว่า “ในทางตัน อาจจะมีทางออก แต่ต้องพิจารณา แล้วค่อยลองออกเดิน แต่อย่าช้า”

หนูนับถือน้ำใจแม่ขาวน้อยทุกคนที่มาอาทิตย์นี้มาก

หัวใจเต็มไปด้วยการต่อสู้กับกิเลสตนเอง

อนุโมทนาสาธูเจ้าค่ะ