บทกลอนจากค่ายบ้านสวนไอดิ่นกลิ่นป่า

      นางสาวสุพัตรา  เพ่งพิศ  เลขที่ 37   ม.4/1

  สถานที่แห่งนี้มีความหลัง              ปลุกพลังครั้งยิ่งใหญ่สู่โลกกว้าง

ไม่เกรงกลัวต่อสิ่งที่ขีดขวาง             เป็นแหล่งสร้างต้นกล้าให้แผ่นดิน

  ณ บ้านสวนไอดินกลิ่นป่านี้             พวกเรามีกำลังใจจากครูหยิน

เกิดจากธารน้ำใจที่ไหลริน                พร้อมมีโบยบินมุ่งหน้าไปสู่ฝัน

  ตลอดระยะเวลาช่วงสิบวัน              สิ่งสร้างสรรค์ที่เกิดขึ้นนับร้อยพัน

ได้เรียนรู้ชีวิตที่ผกผัน                      ให้ลองหันมองดูซึ่งตัวเอง

  อีกศึกษาค้นคว้าชีวิตจริง               ไม่อ้างอิงซึ่งนิยามว่าตัวเก่ง

แต่ไม่ยอมให้ใครนั้นข่มเหง            ไม่หวั่นเกรงคนทุกคนค่าเท่ากัน

  ตื่นเช้ามาเข้าแถวเป็นระเบียบ        ทุกคนเงียบพร้อมฟังข่าวประจำวัน

แกล้งกันไปแกล้งกันมาสารพัน        สนุกกันถ้วนหน้าทันเหตุการณ์

  ต่อจากนั้นแอโรบิกก็พร้อมหน้า     โยกไปมาซ้ายขวาอย่างเชี่ยวชาญ

ไม่มีใครยอมใครให้เล่าขาน            ช่างห้าวหาญอะไรกันหนักหนา

  ได้เวลาทำกับข้าวแสนอร่อย         ทุกคนปล่อยฝีมือกันออกมา

มะละกอยวกกล้วยช่วยกันหา          แหล่งโอชาอาหารประจำค่าย

  ถึงเวลาเล่าเรียนเพียรศึกษา         ทุกคนมาอย่างตั้งใจไม่หนีหาย

เรียนสนุกปลุกใจในตอนสาย          แสนสบายเรียงหน้ากันเข้ามา

  ครูคนแรกคือครูหยินผู้สง่า            สอนวิชาชีววิทยา

ตอบไม่ได้ระวังกานดา                     เดี่ยวเสียท่าหนึ่งบาทจะรู้สึก

  ส่วนอีกคนชื่อพี่เณรผู้เป็นมิตร          คือลูกศิษย์ของครูหยินไม่อยากนึก

แสนเจ้าเส่ห์นแกล้งเพื่อนไม่ต้องฝึก   จำระลึกสอนชีวะบัณฑิตใหญ่

  สอนฟิสิกส์เก่งกล้านามขจร             ชื่อสาครจมูกโด่งมีแต่ให

สวนสนุกเพลิดเพลินพาสุขใจ              ทุกคนใฝ่ศึกษาเพื่อคุณครู

  หล่อสุดสุดต้องคนนี้ไม่ใช่ใคร             เป็นคนใต้ตัวดำผมหยิกฟู

ใครเดินผ่านทุกคนหันมาดู                    ช่างเลิศหรูเดินพุงลุยคือ ครูเขียว

  ส่วนคนนี้ขวัญใจใครคนหนึ่ง                  เปรียบสลึงเติมเต็มไม่ห่อเหี่ยว

เป็นเหมือนพ่อป้องกันไม่ลดเลี้ยว            ใครไม่เกี่ยวก้อยไปต้องครูเสริม

  เมื่อตะวันตกดินฟ้าสีทอง                     เหล่าหมู่กองรวมพลเกมจะเริ่ม

ทุกคนมีความสุขช่วยแต่งเติม                เป็นสิ่งเพิ่มรางวัลพาสุขใจ

  บางเวลาดูหนังประวัติศาสตร์               ทุกคนวาดจิตนาการพาสดใส

ทั้งโนอาห์บัญญัติสิบประการไซร้           ทุกเรื่องให้สาระสนุกจริง

  ถึงเวลาพักผ่อนหย่อนสมอง                 ทุกคนจองเนื้อที่เพื่อพักพิง

หลับท่ามกลางธรรมชาติที่อ้างอิง           สมประวิงหลับสบายตลอดคืน

  เมื่อตะวันส่องแสงจากขอบฟ้า             ทุกคนมาพร้อมหน้าตั้งแถวยืน

จุดมั่งหมายเดียวกันไม่เป็นอื่น               ต่างรีบเร่งตื่นตัวเพื่อวันใหม่

  ถึงวันนี้ภาพเหล่านั้นไม่ย้อมกลับ           แต่ไม่ลับจากใจเราไปไหน

สถานที่แห่งนี้มีแต่ให้                              จำใส่ใจสักวันหนึ่งจะกลับมา

  ณ บ้านสวนก็เปรียบเหมือนสิ่งเร้า            ดึงดูดเราด้วยความสุขความหรรษา

มอบความรักจริงใจไร้มารยา                     ขอบ้านสวนโอ๋ล้นล้าสวัสดี

[คุณมะเดื่อ]

 

เอาเพลงนี้ไปเลยจ้ะคุณครูหยินที่รัก