บทกลอนชาวค่ายบ้านสวนไอดินกลิ่นป่า
นางสาวสายขวัญ
ดำจุติ เลขที่
28 ม.5/1 ปี 2551
ณ ที่หนึ่งลึกซึ้งจำตรึงจิต หมู่แมกไม้หลายชนิดเขียวชอุ่ม
ใบของหญ้าเป็นพรมเขียวคอยปกคลุม ต้นไม้ใหญ่คอยห่อหุ้มเป็นหลังคา
เอ๊กอีเอ๊ก เสียงไก่ขันวันฟ้าใหม่ ตะวันใสดวงจันทร์หายที่ปลายฟ้า
หมู่หมอกขาวเต็มทุ่งกลางท้องนา จำติดตามบรรยากาศประทับใจ
ณ แห่งนี้คือที่คอยสร้างเด็ก เหมือนดังไฟหลอมเหล็กเป็นรูปใหม่
เหมือนดังเทียนจุดตัวเองส่องทางไกล คอยชี้ให้ลูกศิษย์พัฒนา
บ้านหลังนี้มีพ่อแม่พี่น้อง อยู่กันอย่างปรองดองคอยปรึกษา
ถึงต่างบ้านต่างครอบครัวไม่รู้หน้า แต่ก็มารักกันแบ่งปันใจ
สวนแห่งนี้ทำดินเป็นสวรรค์ เพราะทุกวันมีรอยยิ้มช่างสดใส
ยามลบหนาวผ้าผืนเดียวก็อุ่นใจ มีที่ไหนอบอุ่นไอคงไม่มี
ไอดินหอมอบอวนชวนคิดฝัน ผูกสัมพันธ์สายใยทุกวันวี่
สอนให้เรารู้รักสามัคคี จากที่นี่รับสิ่งดีมามากนา
กลิ่นป่าไพรธรรมชาติช่างน่าอยู่ สอนให้รู้ใช้ชีวิตอย่างมีค่า
อยู่เรียบง่ายกันเรียบง่ายไร้ปัญหา สุขอุราใครได้มาต่างติดใจ
ขอบพระคุณบุคคลอยู่เบื้องหลัง คอยสอนสั่งอบรมบ่มนิสัย
ทำให้เด็กคนนี้ได้ก้าวไป คุณยิ่งใหญ่จะจดจำชั่วชีวี
ทั้งครูหยินและครูเสริมคือผู้ให้ ทุ่มเทใจทุ่มเทกายในทุกที
แล้วสักวันจะตอบแทนคุณที่มี เด็กคนนี้รักคุณครูตลอดไป
ความเห็น (1)
แสนสนุกสุขสัต์และหรรษา
ทั้งบรรดาจารย์และลูกศิษย์
ค่ายไอดินกลิ่นป่าทักษะชีวิต
หากไม่ติคกิจไดหนหน้บอกมาจะร่วมด้วย......
วันนี้เดินทางไปตรัง ประชุมการเมืองภาคพลเมือง กับ สพม.(สภาพัฒนาการเมือง)