จดหมายถึงครู l โอกาส

จดหมายถึงครู l โอกาส

วันเสาร์  ที่ 22 มิถุนายน 2556 

กราบสวัสดีค่ะครู

     ว่าด้วยคำว่า โอกาส คงหาได้ยากที่จะมีโอกาสได้มากเท่าหนู 

ถามตนเอง ทำไมมันฝึกยาก เพราะต้นทุนที่มีมาต่ำ เพราะสั่งสมความไม่เชื่อฟังมามาก

วันนี้ตื่นขึ้นมาที่วัด อาจจะเพราะสถานที่ ทำให้ดึงตเองตื่นไดง่าย ด้วยสิ่งแวดล้อม และความเมตตาของครู ถึงยังอยู่เรียนรู้ กิเลส ในใจ มาก แรง แทบจะพังพาบ พลาดมาก็แทบจะซ้ำรอยเดิมที่น้องทำไว้ แต่ชั่วกว่า

หนูทราบว่า ครูเหนื่อยเจ้าค่ะ 

กราบขอขอมาครูและเด็กที่ทำให้เสียบรรยากาศสดใส

"คำสอนของครูที่ทำให้ตื่นคือ"

"เราเกิดมาเพื่อแก้ไข ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมา นั่นคือ โอกาสให้แก้ไข ไม่ใช่สร้างเพิ่ม เพราะต้นทุนมีมาไม่ดี มันเลยฝึกยาก พลาดแล้วก็เริ่มใหม่ รีเซ็ตใหม่ กับตอนนี้ กับปัจจุบัน"

วันนี้นั่งตัดไม้ที่กะว่าจะทำเสาชั้น มีดค่อยๆตัดไม้ลง มีเสียงบอกตนเองว่า

"นี่ไง ค่อยๆตัดมันก็ขาด" เพราะใจคอยคิดแต่ว่าอยกเปลี่ยนอุปกรณ์

แต่ก็พอทำได้เจ้าค่ะ พอเด็กๆทั้งสองคนมาช่วยก็เป็นอะไรที่มีชีวิตชีวามากขึ้น มดแดงอาสา ตัดไม้ซึกที่่ปะกบข้าง

พอตัดได้ก็เหมือนดีใจ ได้เรียนรู้วิธี ทำอะไรที่ไม่เคยทำ 

มาถึงตอนนี้ ได้เรียนรู้กับตนเองว่า โอกาสดีของชีวิต คือ การได้รู้จักและเรียนรู้สิ่งต่างๆ จากครู

ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ชีวิตที่เปลี่ยนในทางที่ดีขึ้น ทั้งหมด

คือ ควาดีงามที่ครูบ่มเพาะฝึกฝนให้และพาทำ

เมื่อก่อนทำแต่ผิวๆ แกนๆ ทำเพื่อหวังอะไรบางอย่าง

แต่พอได้รู้จักครู อะไร หลาย ๆอย่างข้างในเปลี่ยนไปเจ้าค่ะ

ได้ลิ้มรสความอิ่มสุข ที่อยู่ข้างในเป็นเพราะครูเปิดพื้นที่ให้ได้ทำ สิ่งต่าง ๆ จนเกิดประจักษ์กับตนเอง ทั้งการเย็บผ้าปลูกต้นไม้ และใช้ชีวิตที่วัด หากไม่มีครูเมตตามาเปิดพื้นที่ หนูงคงหมดโอกาส เพราะให้ทำเองก็ทำไม่ได้แน่ ๆ ใครจะคิดว่า ชีวิตจะได้มาคลุกคลีในวัดและมีโอกาสได้สร้างกุศลแบบไม่จำกัดแบบนี้ 

การได้เข้ามาที่มีเพราะมีครูอยู่ มีพระอาจารย์ช่วยสนับสนุนดูแล และองค์หลวงปู่ที่เมตตา เจ้าค่ะ

หากหนูพลังพลั้งล่วงเกิน ด้วย กายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี 

ขอได้โปรดเมตตางดโทษล่วงเกินและอโหสิกรรมให้หนูด้วยเจ้าค่ะ