รำลึกวันไหว้ครู แด่ครูโกมล คีมทอง ครูของแผ่นดิน
วันพรุ่งนี้ พฤหัสบดีที่ 13 มิถุนายน 2556 เป็นเทศกาลของงานไหว้ครูในทุกโรงเรียน
หลาย ๆ คนคงนึกถึงครูื 4 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ที่สละชีวิตของตนเองเพื่อสั่งสอนศิษย์ให้เป็นคนดี
แต่ใครเลยจะรู้ว่าท่ามกลางภัยโจรใต้ที่ครอบคลุมพื้นที่ตอนใต้ของไทยนั้น
ได้มีวีรบุรุษครูผู้ยิ่งใหญ่ ได้ทอดร่างเพื่ออุทิศตนให้กับการศึกษา ด้วยหัวใจของความเป็นครูที่ใหญ่ยิ่ง
เป็นหินก้อนแรกที่ถูกทิ้งจมหายไปจนคนลืมเลือน เพื่อให้หินก้อนใหม่ ๆ ได้เป็นที่รู้จัก
หินก้อนแรกนั้น คือ ครูโกมล คีมทอง บัณฑิตจุฬา อนาคตรุ่ง ที่สละความสะดวกสบายในกรุงเทพ
ละทิ้งอนาคตของอาจารย์ที่จุฬาฯ การเรียนปริญญาโท เพื่อไปสานฝันอุดมการณ์ของเด็ก ๆ ที่อยู่ในเหมือง
อันห่างไกล ในจ.สุราษฎร์ธานี
ท่านถูกยิงเสียชีวิตเพียงเพราะความเข้าใจผิด ในเหตุการณ์ความไม่สงบที่ภาคใต้ เมื่อสี่สิบกว่าปีก่อน
มาจนบัดนี้หลายคนอาจลืมครูโกมลไปแล้ว แต่ฉันเชื่อว่าคนรุ่นเก่า ๆ คงไม่ลืมข่าวหน้าหนึ่งที่ครึกโครมว่า
"ทำไม ต้องยิงครูโกมล" เป็นแน่ แม้ฉันเกิดหลังการตายของท่านนานนับสิบปี
แต่เมื่อได้ศึกษาสารคดีชีวประวัติในการเป็นนักต่อสู้ของท่านก็พบว่า ท่าน คือ ครูที่แท้จริง ที่เราควรนำเป็นต้นแบบ
แม้จะทำไม่ได้อย่างท่าน แต่ก็ควรทำให้ได้อย่างน้อยเพียงเศษเสี้ยวของท่านก็ยังดี
ดังนั้น ในวันนี้ ฉันจึงมองวันครู ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป มองว่าวันครู คือ วันแห่งการ "เตือนตน" ของครู
ว่าเรา "ดีพอ" ที่ศิษย์จะเคารพกราบไหว้หรือยัง
ถ้ายัง ลองนำเรื่อง ครูโกมล คีมทอง มาอ่านดู จะได้กำลังใจขึ้นมาอีกเยอะ
ก้อนอิฐเพียงก้อนแรก ที่ยอมแบกยอมทับถม
ยอมให้ตนจ่อมจม เพียงเพื่อบ่มศึกษาไทย
ก้อนอิฐอีกนับร้อย ที่ทยอยเรียงขึ้นใหม่
กลับก้องกังวานไกล เพราะคนไซร้เห็นผลงาน
ก้อนอิฐที่เหลือเล่า จะรีบเข้าหรือรอสาน
ก้อนแรกไม่กล้าหาญ ก้อนอื่นจะกล้าหรือไร
มาเถิดเหล่าก้อนอิฐ พลีชีวิตเพื่อชาติไว้
ก้อนแรกกำเนิดได้ อยู่ที่ “ใจ”ของเจ้าเอง
แว่นขยาย
แต่งเองค่ะ อาจหากมีข้อผิดพลาด ชี้แนะได้นะคะ
ความเห็น (1)
...ขอร่วมรำลึกถึงครูของแผ่นดิน...ครูโกมล คีมทอง ...ครู...ที่อยู่ในใจของทุกคนนะคะ