การเดินทาง...ของชีวิต

    วันนี้ (3 พค.56) เวลาประมาณ 2 ทุ่มเศษ ๆ ฟ้าฝนที่ตัวเมืองพิษณุโลกตกกระหน่ำอย่างรุนแรง  โดยมีวี่แววมาตั้งแต่ตอนเย็น ๆ เพราะจากความร้อนอบอ้าวที่สะสมตลอดทั้งวัน  ทำให้บนท้องฟ้าด้านทิศตะวันออกไกลออกไปเริ่มสะสมด้วยก้อนเมฆสีเทา ๆ แผ่กระจายเป็นวงกว้าง  ท้ายที่สุดเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม   ผู้คนละแวกนี้จึงได้รับความชุ่มช่ำจากน้ำฝนจำนวนมาก  พร้อมกระแสลม (น่าจะเรียกว่าพายุได้)  ที่เป็นกองหนุนให้สายฝนตกลงมาจากฟากฟ้า

    หลายวันก่อน  ผมพาตัวเองไปร้านอาหารด้านหลังของปั้ม PT ที่อยู่ใกล้ ๆ แม่น้ำน่าน  เพื่อหาอาหารมื้อกลางวันรับประทานก่อนที่จะไปร่วมสัมมนา  ผมได้พบเห็นภูมิทัศน์ที่สวยงามของแม่น้ำน่านตามภาพด้านบนที่ท่านเห็น  ภาพนี้ใช้มือถือบันทึกไว้ครับ  ไม่น่าเชื่อนะครับ  ว่าบางจุด บางมุมของธรรมชาติ  จะมีความสวยงามได้มากเช่นนี้  จากรูปนี้สังเกตให้ดีจะมีนกน้อย ๆ บางตัวกำลังโผ่บินระหว่างผืนดินกลางแม่น้ำที่แยกออกเป็น 2 ส่วน  

    สายลมเย็น ๆ ในวันนั้้นที่พัดผ่านระหว่างนั่งรับประทานอาหาร  ทำให้ผมรู้สึกว่าธรรมชาติเฝ้าพร่ำสอนแก่ผู้คนเสมอ  ว่าทุก ๆสิ่งล้วนไม่แน่นอน  มีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา  ทุกเสี้ยววินาที  ไม่ต่างไปจากจิตใจของมนุษย์ที่มีเรื่องเกิด ดับ เกิด ดับ หมุนเวียนกันอย่างไม่สิ้นสุด   หลายเดือนก่อนผมเคยคิดว่า นอกจากการปั่นจักรยาน ที่ใช้เวลาที่ช้ากว่าการขับรถจักรยานยนต์หรือรถยนต์แล้ว   ผมจะต้องเจอกับแบบฝึกหัดในการเดินจงกรม ที่ใช้เวลาช้ามาก ๆ เพื่อให้มีสติรู้ตัวทั่วพร้อม  เมื่อนำตัวเองไปเข้ารับการอบรมตามกระบวนการ "วิปัสสนา" ในบางช่วงของชีวิตที่ผ่านมา