“โครงการอัตลักษณ์ท่าศาลาเชิงบูรณาการ” จังหวัดนครศรีธรรมราช (ภาค 6 เลียบๆมองๆบ้านฉาง)

            วันนี้สุขับรถยนต์เลียบๆไหล่ทางเส้นทางตำบลดอนตะโก คิดในใจว่าจุดหมายปลายทางคือบ้านผู้ใหญ่เกรียงศักดิ์ สิทธิรักษ์ตามรายชื่อฐานข้อมูลที่ได้จากทางอำเภอท่าศาลา

            แต่อย่างไรก็ตามระหว่างทางพบกองถ่านกองใหญ่จึงฉุกใจไถ่ถามว่าเรื่องราวของถ่านไม้ ทำให้วันนี้จึงปรับจุดหมายปลายทางอยู่ที่คนเผาถ่าน แวะนั่งแคร่ข้างทางพูดคุยกับคุณชนินทร์ พิศการณ์และเพื่อนๆ(ทั้งหญิง ชาย) ช่วยเล่าให้ฟังว่าที่บ้านฉางนิยมเผาถ่านใช้เองในครัวเรือนโดยขุดร่องดินแล้วเผาตามแนวร่องแบบฝังกลบ (สุแอบยิ้มในใจ แอบคิดเล่นๆว่าความนิยมเผากันแบบนี้คือที่มาของคำว่าดอนตะโกหรือเปล่า) สำหรับถ่านไม้ที่ขึ้นชื่อของบ้านฉาง มีการนำสู่ท้องตลาดแล้วคือถ่านลุงชิน  โดยที่บ้านของลุงมีซุ้มเตาเผาขนาดใหญ่ที่สามารถเผาไม้จนสุก ทำให้ถ่านของลุงชินเป็นถ่านคุณภาพแบบปากต่อปากเพราะถ่านที่ออกจากเตาแห่งนี้แทบบอกได้ว่าเป็นถ่านควันน้อย

             แต่คำถาม “ชื่อบ้านฉาง มีที่มาอย่างไร” สภาประชาชนที่นี่บอกว่าอยากให้สุได้นั่งคุยกับคุณตาท่านหนึ่งอายุเกิน 90 ปี น่าจะลงรายละเอียดได้มากกว่าวันนี้เล่าคร่าวๆได้ว่าสมัยเริ่มเดิมที ที่นี่เป็นอู่ข้าวอู่น้ำผืนใหญ่ บอกได้ว่าทั้งดอนตะโกที่นี่คือนาผืนใหญ่ที่สุด มียุ้งฉางเอง เล่าต่อๆกันมาว่า ในอดีตรัชกาลที่ 5 เคยเสด็จแวะมาประทับที่ตรงจุดโน้นๆๆๆๆ (จะพาสุไปดูจุดนั้น สุบอกว่าขอโอกาสใหม่แล้วกัน) ปัจจุบันยังคงสภาพเป็นผืนนาประมาณ 70 % ของพื้นที่เกษตรกรรมและแปรสภาพบางส่วนเป็นสวนยางพารา ด้วยความที่มียุ้งฉางเองบนผืนนาขนาดใหญ่จึงขนานนามพื้นที่แห่งนี้ว่า "บ้านฉาง"

             จึงไม่แปลกที่ประชาชนที่นี่จะขานรับเป็นเสียงเดียวกันว่า ผลิตภัณฑ์ขึ้นชื่อ คือ 1)ข้าวหอมมะลิ มีกลิ่นหอมแบบได้แรงอก ทำตลาดแบบบริการส่งขายตามบ้านเท่านั้น ไม่มีวางจำหน่ายทั่วไป ข้าวสารราคา 500-550/16 กก. 2)ข้าวเหนียวดำเปลือกขาว หรือข้าวเหนียวแปลก ที่แปลกคือเปลือกคล้ายข้าวเจ้า แต่พอสีออกมากลับเป็นข้าวเหนียวดำ(ว้าว!) ทำตลาดโดยจำหน่ายเป็นข้าวเปลือกราคา 20-35 บาท/กก. 3)ปลาเปรี้ยวสูตรข้าวคั่ว สูตรเด็ดเคล็ดไม่ลับคือทำจากปลาน้ำจืดสดไม่ผ่านการแช่น้ำแข็ง  ดองน้ำตาล-เกลือ 2 คืน  หมักข้าวคั่วบ้านฉาง 1 คืน และทำตาม Order เท่านั้น

             วันนี้สุกราบสวยๆ ขอบคุณพี่น้องบ้านฉางทุกๆคนและสัญญาจะกลับมาอีกครั้งแน่นอนเพื่อคุยกับผู้สูงอายุที่วงเสวนาบอกชื่อแล้วแต่สุจำชื่อไม่ได้จริงๆ และจะกลับมาบันทึกภาพจุดที่รัชกาลที่ 5 เคยประทับ รวมถึงจะแวะเยี่ยมชมกิจการลุงชินค่ะ