ภารกิจตัดเสื้อถวายครู ตัดยังไงทำไมมันเล็ก

ภารกิจตัดเสื้อถวายครู ตัดยังไงทำไมมันเล็ก

1.ภารกิจครูให้ทำอะไรอย่างไร

2. มีประโยชน์อะไร

3. คุณค่าที่เกิดขึ้น

4. ได้เรียนรู้อะไร

      หลังจากจิตหนูดื้อด้าน แต่ข้อดีของหนู คือ จิตมันจะยังไงก็ขออยู่กับครู

จึงเป็นอาการ หน้าตึง ๆ ดำ ๆ แบบเอาหัวจมไฟ แต่ตัวก็ยังอยู่ใกล้ครู

ท่านเห็นท่าคงเวทนา จึงชุบชีวิตจิตใจหนู

ด้วยการให้ทำภารกิจ ตัดเสื้อแม่ชี 2 ตัวใน 3 วัน 

ทำไปเรื่องราวของชีวิตก็ดำเนินไป ทุก ๆวันครูจะให้เวลาว่างในการทำภารกิจส่วนตัว แต่หนูเองนี่แหละ 

ใส่ใจไม่พอืจัดสรรเวลาไม่ดี ชอบมีข้ออ้างสารพัด

ใจก็อยากให้พอดีกับครู ผ้าที่ตัดออกมาแล้วจัดว่าตัวใหญ่นั่งคิดกับตนเอง

ครูผอมลงน่าจะตัดให้ลดขนาด 

คิดแบบนั้น อารามไม่วัดไม่อะไรเลย ใช้กรรไกร ตัดแงบ ๆ ๆ

เย็บ แล้วออกมา ลองเองก็รู้สึกว่าเล็ก

เย็บเสร็จจริง ๆแค่ตัวเดียวเอง แถมเล็กด้วย ตอนนั่นใจคิดไม่ดีกลัว

ตัดตัวใหม่ถวายครูเพิ่มมาแล้วเสร็จอีกอาทิตย์หนึ่ง เพราะจิตที่เพ่งโทษ 

ทั้ง ๆที่ครูเมตตา แทนที่จะเอ่ยปากกราบเรียนครู กลับเงียบ จนครูหยิบไปใช้งานแล้วใช้ไม่ได้ ครูต้องใส่เสื้อซ้ำ

เกิดการกระทำกรรมเพราะความโง่ 

เอาหล่ะ ทำแล้ว ก็ต้องรับ แต่ครูเมตตาเสมอ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่เป็นการทำกรรมกับครูซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า พึ่งได้มาสะเทือน และสำนึกับตนเอง

ครูเมตตาแก้ไขให้ โดยมอบเสื้อให้น้องครีม ซึ่งเป็นหนึ่งในแม่ชีน้อยที่พึ่งลาสิกขา สาธุ ครูเมตตาลูกศิษย์เสมอ ๆ ไม่มีประมาณ

    การได้ทำมีประโยชน์คือ ได้เห็นใจตนเองที่ ตอนพอมีเวลาก็เรื่อยเปื่อย แต่พอจะทำไม่ทันแล้วก็เป็นร้อนรนปนโทสะ แล้วก็ไม่กล้าพูดถึงข้อบกพร่องของตนเอง ได้เห็นกับตนเองชัดว่า การทำงานถวายครู คือ โอกาส ประจักษ์ชัดกับใจตนเองว่า ครูไม่เคยต้องการอะไรจากหนูเลน ปรารถนาเพียง ฝึกฝนให้ละชั่ว ทำประโยชน์จากศักยภาพที่ตนเองมีให้เป็น ศักยภาพมีมากก็มีใช้ เอามานอนทับ หรือ อวดอ้าง แต่ให้งัดมันออกมาทำประโยชน์ให้มากที่สุด 

ให้หัดทำ ฝึกทำ แต่ไม่เอา

ไม่ใช่มัวแต่ขี้เกียจขี้คร้านอย่างที่ผ่าน ๆมาหนอ

เป็นอีกเรื่องที่ทำให้หนูได้หัดยอมรับความจริงว่า "หนูไม่เจ๋งจริง"

เพราะถ้าเจ๋งจริงต้องทำได้อย่างไร้ที่ติ อย่างที่ครูเมตตากำหนดให้

แต่นี้นอกจากทำไม่ทันแล้ว งานยังออกมา ห่วยแตก

มันจะเจ๋งที่ตรงไหน

คุณค่าที่เกิดขึ้น

     นี่ไม่ใช่แค่การตัดเสื้อธรรมดา

แต่นี่เป็นการตัด การทุบ ความชั่วที่อยู่ในจิตหนูเลย แผ่ออกมาให้หนูได้เห็น ว่าอะไรที่มันยังห่วย

แล้วต้องรีบแก้ไข

คุณค่าที่แท้ไม่ใช่ผลสัมฤทธิ์ ที่ชิ้นงาน แต่สิ่งที่ประจักษ์ในจิตหนูต่างหากที่ล้ำค่า

เพราะแม้จะตัดถวายครูเพิ่มให้ครบ แต่ไม่มีอะไรทดแทนกันได้ แต่นี่แหละค่ะ คือคุณค่าที่เกิดขึ้นจากชิ้นงานที่ครูมอบหมายประจักษ์ได้ที่หัวใจ

ได้เรียนรู้อะไร

   เป็นสิ่งที่ซ้ำลงไปในจิต ถึงข้อบกพร่อง ซ้ำลงไปว่า ถ้ายังไม่แก้ไขก็จะเรื้อรัง ฝังลงในจิต จนเป็นอุปนิสัยและสันดาน นี่ครูเมตตาชี้ให้ได้ทำ ได้เรียนรู้และให้แก้ไข 

นี่ต่างหากสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้นและหัดเรียนรู้กับตนเอง

ครูสอนตั้งนาน สั่งมาตั้งนาน พึ่งมาประจักษ์

หนูเรียนได้ช้าจริง ๆ เจ้าค่ะ

แบบนักเรียนที่โหล่ ในชั้น

ข้อดีของนักเรียนที่โหล่คนนี้ คือ มันอึดและไม่หนี ทำให้พอได้พัฒนาแก้ไขกับตนเองได้บ้าง สาธุเจ้าค่ะ