ทำเทียบเปรียบเอาว่า
เราเป็นนาฬิกาเอง
เข็มบ่งชี้ตรงเผง
และราบรื่นทุกคืนวัน
ย่ำรุ่งสะดุ้งตื่น
โดยแช่มชื่นลุกขึ้นพลัน
อาบน้ำชำระฟัน
ขัดโสมมผมเผ้าหวี
โมงเช้าเข้าแต่งตัว
เครื่องเรียนทั่วทุกอย่างมี
เตรียมไปให้ทันที
ที่พวกเราเข้าเรียนกัน
ตอนบ่ายหมายสิบห้า
นาฬิกามุ่งมาพลัน
ถึงเหย้าเราขยัน
หยิบงานทำโดยจำนงค์
ว่าด้วยช่วยแม่พ่อ
สิบเจ็ด น พอแล้วลง
อาบน้ำค่ำแล้วจง
ฟื้นความรู้ที่ครูสอน
เล่าเรียนเขียนอ่านพอ
<p>ยี่สิบ น ก็เข้านอน</p><p></p><p></p><p></p>
ดีใจที่ยังเห็นเด็กท่องอาขยาน