(24) KMA พระศรีมหาโพธิ์ ภาค 1

ดิฉัน.. สร้างคุณประโยชน์ให้ที่ประชุมหลายอย่าง อย่างน้อยก็เก็บตกเกล็ดเล็กเกล็ดน้อยมาเขียนเป็นเรื่องเล่า ให้ผู้เข้าประชุมเห็นเป็นตัวอย่าง .. พิจารณาดีๆ ว่าพวกเรามี Tacit knowledge มากมาย .. ก็แค่ฝึก 'มองให้เห็น เขียนให้เป็น' ก็เท่านั้นเอง!

ดิฉันเคยแสดงความคิดเห็นในอนุทิน 121875 ของ ดร.ธวัชชัย ปิยะวัฒน์ ประเด็น 'จ้างชาวต่างชาติแพงกว่า แต่ได้คุณภาพมากกว่า' ว่าดิฉันไม่ค่อยเห็นด้วยนัก เพราะหน่วยงานที่ดิฉันปฏิบัติงานซึ่งมีภารกิจด้านวิชาการเพิ่งจะยุบหน่วยที่รับผิดชอบงานวิจัยและพัฒนา เมื่อมีน้องๆ ถามถึงเหตุผล (หน้าตาดิฉันดูทรงภูมิรู้ไปเสียทุกเรื่องกระมัง) ดิฉันก็ไม่ขัดศรัทธา ตอบไปว่า ก็งานวิจัยมันซึมลึก แทรกเข้าไปในสายเลือดของพวกเราแล้ว จะคิดจะพูดหรือทำอะไรก็เป็นวิจัย/วิชาการไปหมด ดิฉันตอบประชดนะคะ แต่มาทราบภายหลังว่าผู้บริหารก็ให้เหตุผลนี้เช่นกัน เห็นไหมว่าดิฉันทรงภูมิรู้แค่ไหน!

วันนี้ดิฉันเปิดฉากเท้าความด้วยการบ่นถึงความผิดหวัง แต่เพื่อเชื่อมโยงถึงเรื่องที่น่ายินดียิ่ง

ดิฉันอยากเห็นบรรยากาศของการ 'สุุมหัว' ของผู้เกี่ยวข้อง (เฉพาะเรื่องที่ควรสุมหัวเท่านั้นค่ะ) เพื่อให้เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันระหว่างคนในองค์กร เพราะเขาเหล่านั้นจะสามารถพัฒนา 'องค์กู' แต่ละองค์ผ่านการ 'สุมหัว' ในองค์กร ด้วยการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และต่อยอดกันไปเรื่อยๆ (องค์ต่างๆ ที่นำมาแสดง ขอยืมมาจากอาจารย์ JJ ค่ะ)

แล้ววันนี้ 22 เม.ย.56 ดิฉันก็ได้เห็นสิ่งที่อยากเห็น และยังมีโอกาสเข้าไปสุมหัวกับเขาด้วย ในการประชุมเชิงปฏิบัติการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่อง KMA นำไปสู่ LO ระยะที่ 2 จัดขึ้นที่ รพ.พระศรีมหาโพธิ์ ที่ดิฉันปฏิบัติงานอยู่นี่แหละ ที่บอกว่ามีโอกาสน่ะ ไม่ใช่ผู้ที่สมควรเข้าประชุมหรอก แต่ขอเข้าไปเอง ดังเช่นการประชุม HA Forum ที่เมืองทองธานี ที่ดิฉันเข้าไปประชุมอย่างผิดกฎหมายต่อเนื่องกันมาหลายปีแล้ว แต่ปีนี้โชคดีที่ได้เข้าไปฟัง ดร.จันทวรรณ แนะนำ G2K ด้วย ดร.จันทวรรณคงไม่รู้สึกน้อยใจที่ผู้ฟังไม่หนาแน่นนักหรอกนะคะ เป็นเพราะกำหนดเวลาที่เขาจัดให้มันเช้าเกินไป แต่ผู้ที่เข้าฟังเขารู้สึกชื่นชมวิทยากรมากนะคะ ดิฉันสร้างหลักฐานการเข้าร่วมเป็นกำลังใจครั้งนี้โดยเก็บพวงกุญแจมา 2 อัน แล้วยังไป 'แย่ง' เสื้อยืดมาได้อีก 1 ตัว ผู้หญิงน่ารักๆ หุ่นแอปเปิ้ล ที่ยืนถ่ายรูปด้วยน่ะ ดิฉันเองค่ะ

present face เสร็จเรียบร้อยแล้วก็มาเข้าเรื่องเลย ดิฉันขอเข้าร่วมประชุมครั้งนี้ในบทบาทผู้สังเกตการณ์ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นกลับตรงกันข้าม เพราะดิฉัน 'พูดมาก' กว่าผู้มีสิทธิ์ประชุมตามกฎหมายเสียอีก แต่ก็สร้างคุณประโยชน์ให้ที่ประชุมหลายอย่าง อย่างน้อยก็เก็บตกเกล็ดเล็กเกล็ดน้อยมาเขียนเป็นเรื่องเล่า ให้ผู้เข้าประชุมเห็นเป็นตัวอย่าง ว่า KM เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ไม่เลือกสถานที่ พิจารณาดีๆ ว่าพวกเรามี Tacit knowledge มากมาย

ก็แค่ฝึก 'มองให้เห็น เขียนให้เป็น' ก็เท่านั้นเอง!

หมายเหตุ : เนื้อหาลำดับต่อไปยาวมาก จึงขอตัดออก ยกยอดไปเป็นตอนต่อไปนะคะ