เครื่องปรุง....นิยามผัก
ท่ามกลาง เรื่องจริง ขิงและข่า
ไม่ว่ารา หรือพริก ตุกติกหมด
เมื่อผสม เครื่องปรุง จรุงรส
ไม่จำจด สูตรสนอง ต้องลมจับ
ขิงร้อนซ่า ข่าสำแดง แข่งรสชาติ
พริกประกาศ ว่าตนเผ็ด แซบเสร็จสรรพ
เมื่อได้ทาน ลิ้นสัมผัส ตวัดรับ
ถูกกลืนขับ ลงคอ ก็หมดฤทธิ
ขิงและข่า หรือรา เมื่อถูกย่อย
จะมากน้อย อร่อยรส หมดสนิท
เป็นอาจม สุดท้าย ไม่เคยคิด
แม้น้อยนิด ไม่เหลือรส สลดนัก
เพื่อรสชาติ จึงต้องชิม ลิ้มลองปาก
รสหลายหลาก แตกต่าง ทุกอย่างผัก
เมื่อนำปรุง ไร้วิธี มีประจักษ์
ทำผิดหลัก ผักทั้งหลาย ก็ไร้รส
ประดุจคน ไม่รู้ตน ก่นตำหนิ
ขาดสติ หมดค่า ปัญญาหด
ต้องเสียคน เสียทรัพย์ รับระทด
จึงต้องจด ใจจำ นำไปคิด
ธนา นนทพุทธ
บทกลอนไพเราะ สัมผัสเยี่ยม และมากด้วยคติ เก่งมาก ๆ จ้ะ
อ่านบทกลอนร่อนมาน่าคิดนัก
คนและผักมีค่าคุณค่าน่าฉงน
ทำผิดหลักค่าลดน้อยถดถอยลง
รู้แล้วจงหมั่นทำดีทุกวี่วัน