วันนี้ตื่นแต่เช้ามาอากาศดีมาก สดชื่น ลมพัดเย็นสบาย ใจสงบและมีความสุขในวันหยุดที่จะได้ดูแลบ้าน ดูแลครอบครัว พร้อมกับการเขียนบันทึก การฟังเพลง ดูทีวี ข่าวสาร และเปิดโทรศัพท์ไว้ตลอดเวลาในการรับแจ้งข่าวหรือการรายงานโรคติดต่อที่จะต้องเฝ้าระวัง
เสียงนกปลุกแต่เช้า แดดไม่แรงเหมือนเช่นทุกวัน ตื่นมาหุงข้าว เตรียมอาหาร ปิ้งขนมปัง ชงกาแฟให้คนข้างกายรับประทานก่อนไปทำงาน เป็นปีใหม่ไทยที่วันนี้ได้ทำหน้าที่ภรรยา ทุกครั้งคนข้างกาย คุณสามีจะเตรียมอาหารเช้าให้ภรรยาและลูกสาว
หลายปีมาแล้ว เคยไม่พอใจที่ทุกวันหยุดนักขัตฤกษ์ คนข้างกายจะต้องไปทำงานนอกเวลาที่หน่วยไตเทียม ทำไมไม่ได้หยุด อยากให้วันหยุดหลายวันได้มีโอกาสไปเที่ยวกับครอบครัวบ้าง นานมากแล้วที่ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนไกลๆ ด้วยกันเป็นครอบครัว
สงกรานต์ 2 ปีก่อน เราไปถนนข้าวเหนียวช่วงเลิกงานตอนเย็นด้วยกัน ลูกสาวไม่ไปด้วย กลัวน้ำและแป้ง กลัวการลวนลาม พ่อกับแม่ไปด้วยกัน ไปดูรำวงย้อนยุค และถ่ายภาพให้ อสม. ในชุมชน
ปีที่แล้วเราก็คุยกันถึงความจำเป็นว่าเดือดร้อนเรื่องเงินไหมที่จะต้องทำงานวันหยุด ค่าตอบแทนที่ได้ 2 เท่า ของการทำงานช่วงเทศกาลวันหยุดยาว เงินค่าตอบแทนไม่ใช่คำตอบของการทำงานวันหยุด
คำตอบที่พอใจของครอบครัว คือคนไข้ต้องการคนดูแล เขาต้องมาฟอกไต ในวันหยุด ถ้าไม่มีใครดูแล ไม่มีใครปฏิบัติหน้าที่ ทุกคนหยุดตามวันหยุดราชการ คนไข้ที่มีภาวะไตวายถ้าไม่มาฟอกไตตามระยะเวลาที่กำหนด ก็จะเกิดภาวะแทรกซ้อน อาการทรุดลง การดูแลรักษายิ่งจะยากมา นี่คือคำตอบ
แต่ก่อนที่เคยขึ้นเวรปฏิบัติหน้าที่เช้า บ่าย ดึก เราจะบอกว่าไปขึ้นเวร ตอนนี้เราจะบอกว่า ไปเอาบุญ ดูแลผู้ป่วย ซึ่งจะเป็นสิ่งที่ดี และเป็นคำพูดที่ดี ๆ ที่จะส่งผลบุญให้กับครอบครัวของเราที่ร่วมกันสร้างมาเป็นเวลาย่างเข้าปีที่ 32 ปี
แล้วคุณภรรยาก็จะทำงานวันหยุดเหมือนกัน ทำงานอยู่บ้าน เป็น On call ถ้ามีเหตุจำเป็นที่จะต้องเข้าไปใน โรงพยาบาล หรือในชุมชน ที่มีเหตุการณ์ระบาดของโรคติดต่อ มีเหตุที่จะต้องสอบสวนโรค ไม่เคยคิดว่าเป็นภาระที่จะต้องเหนื่อย คิดอย่างเดียวว่านี่คือหน้าที่ความรับผิดชอบ ประโยชน์ของผู้รับบริการ ผู้ป่วยและบุคลากร ประชาชนผู้รับบริการที่ต้องการความช่วยเหลือจากเราที่เป็นพยาบาลควบคุมโรคติดต่อที่มีหน้าที่และความชำนาญโดยเฉพาะ
ถ้าไม่มีผู้ป่วย ไม่มีผู้รับบริการ เราก็ไม่มีงานทำ ไม่มีเงินเดือนที่จะใช้ในการดำรงชีพ ขอบคุณผู้ป่วย ผู้รับบริการ ประชาชน ที่มีบุญคุณกับครอบครัวของเราที่ทำให้เรามีงาน มีเงินใช้ดำรงชีวิตอย่างมีความสุข Happy ba
พระเจ้าอวยพระพร คุ้มครองรักษาทุกท่าน
เป็นความสุขจากงานบริการที่มีคุณค่ามากครับ ขอให้มีความสุขมากๆนะครับผม
วันหยุดยาว ได้มีโอกาสอ่านบันทึกของอีกหลายท่าน
ได้ทบทวน วิเคราะห์ตนเอง
เขียนบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ
ซึ่งบางครั้งเรื่องที่นำมาเล่า อาจจะไม่มีบทสรุปหรือจุดเด่นโดยเฉพาะ
แต่เป็นเรื่องที่เขียนมาจากใจ จากความคิดที่อยากจะเขียน อยากจะเล่า
ขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ที่ให้โอกาส และเติบโต เป็นเวทีสำหรับการเขียนบันทึกเรื่องราว
เวทีที่ให้โอกาสระบายความรู้สึก ควมคิด การได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้
ขอบคุณพี่ประกายมากครับ ขอให้มีความสุขกับปีใหม่ไทย
จริงด้วยต้องขอบคุณผู้ป่วยถ้าไม่มีผู้ป่วยก็ไม่มีงานทำครับ
"ถ้าไม่มีผู้ป่วย ไม่มีผู้รับบริการ เราก็ไม่มีงานทำ ไม่มีเงินเดือนที่จะใช้ในการดำรงชีพ ขอบคุณผู้ป่วย "
เห็นด้วยจากใจจริงครับ
ตัวเงินอย่างเดียวไม่ทำให้เรามีความสุข
แต่ถ้าผมนึกตามประโยคข้างบน...ผมรู้สึกมีความสุข...เพราะความตั้งใจที่ผมบริการ...แล้วได้เงิน
ทำให้มีคุณค่าในการใช้เงิน...
ลำพังเงินไม่ทำให้เราเมื่อความสุขจริงๆ
เมื่อคิดถึงเส้นทางการได้เงิน และการใช้จ่ายเงิน (ที่เกิดประโยชน์ต่อตนเอง และผู้อื่น) ...
อันนั้นความสุขจะมากกว่า...ขอบคุณมากครับ
..... ผู้ป่วย .... "เป็นศูนย์กลาง" ..... ถ้ามองผู้ป่วยคือญาติของเรา .... เราจะรู้สึกดีดีนะคะ.... ขอบคุณบทความดีดี นี้ค่ะ
ขอบคุณอ.ขจิต ที่เป็นบล็อกเกอร์ เชียร์ การเขียนบันทึกของพี่ตลอดมาคะ
สวัสดีปีใหม่ไทย ที่จะได้เริ่มสิ่งดี ๆอีกครั้งคะ
สวัสดีคะน้องหนูรี ถ้าอยูใกล้ ๆจะไปขอขนมกินนะคะ
มีความสุขนะคะในวันปีใหม่ไทย
ขอบคุณ คุณทิมดาบมาก ๆคะ
พี่ได้แนวคิด ตัวอย่างการทุ่มเททำงาน
การที่ได้เห็นความตั้งใจในการให้บริการกับผู้ป่วย พี่เกิดความชื่นชมและนำมาวิเคราะห์ว่าพี่ได้ขอบคุณผู้ป่วย ขอบคุณผู้รับบริการ ที่ทำให้พี่มีงานทำ มีเงินเดือน มีความก้าวหน้าที่สามารถดำรงชีวิตได้อย่างมีความสุข และคิดว่าจะมีอะไรที่จะตอบแทน แทนคุณได้บ้าง สิ่งที่ง่ายที่สุดที่แทนคุณผู้ป่วยได้คือการตั้งใจทำงาน ตั้งใจดูแลเอาใจใส่ให้ผู้ป่วยได้รับบริการที่ดี มีความปลอดภัย สร้างเสริมสุขภาพและคุณภาพชีวิตที่ดีของผู้ป่วยที่เราได้ดูแลและรับผิดชอบคะ
เป็นความรู้สึกที่ตรงใจมากเลยค่ะ คุณไก่ ถ้าเราไม่ได้ติดธุระอะไรจริงๆก็ยินดีที่จะช่วยน้องๆ"อยู่บุญ" ไม่ใช่เพราะเงินแต่เป็นเพราะรู้สึกว่า เราได้ช่วยให้งานเดินในยามที่ทุกคนอยากจะหยุดพักผ่อนแต่การดูแลรักษาคนไข้ไม่มีการเลือกเวลา เราทำเราก็ได้ความรู้สึกดีๆโดยไม่ต้องป่าวประกาศบอกใคร
ขอบคุณ อ.โอ๋ มากคะ เราอยู่บุญด้วยกันนะคะ