ทหาร

ถ้าเราเกิดมาบนโลกใบนี้...

ซึ่งบนโลกใบนี้...ไม่มีคนที่ยอมเสียสละ ไม่มีความกล้าหาญ

คุณเคยคิดกันไหมว่า?... เราจะอยู่บนโลกที่ไร้ซึ่งน้ำใจได้อย่างไร ? แล้วเราจะดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขได้หรือไม่?

บทความที่ดิฉันจะกล่าวต่อไปนี้ แด่ทุกความเสียสละ ทุกความแข็งแกร่งดั่งหินผา  ความอดทนอดกลั้น ทุกหยาดเหงื่อ

และแด่ทุก...ชีวิต

  มันยากมากที่จะยอมสละทุกสิ่งทุกอย่างที่แสนจะสุขสบาย เพื่อรับหน้าที่อันยิ่งใหญ่ ห่างจากครอบครัวที่เป็นที่รักยิ่ง มันยากมากที่จะอดทนต่อทุกสถานการณ์อันโหดร้าย การดำเนินชีวิตโดยการคิดถึงชีวิตผู้อื่นมากกว่าชีวิตของตนเอง และมันยากมากเช่นกันที่คุณจะยอมรับกับการสูญเสียของพวกเขาเหล่านั้น ….

เจ้าหน้าที่ชายแดนใต้ เราของแรกพวกคุณว่า... HERO

  หลายครั้งที่ดิฉันรู้สึกหดหู่ใจ เมื่อได้รับรู้ข่าวผ่านสื่อโทรทัศน์ หนังสือพิมพ์และสื่อออนไลน์ต่างๆ ของความไม่สงบในสามจังหวัดชายแดนใต้ ความวุ่นวายที่เกิดขึ้น การทำลายผืนแผ่นดินที่ตนยืนอยู่ เผาบ้านเมืองของตนเองให้เต็มไปด้วยฝุ่นควัน ดิฉันคิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นหากคนไทยรักและสามัคคีกัน รักชาติของตนเอง เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน และเข้าใจกัน ไม่คิดทำลายชาติของตนเอง สำหรับเจ้าหน้าที่ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้  ทหารผู้เสียสละ ทำเพื่อประเทศชาติ เพียงหวังเล็กๆว่า อยากให้ประเทศมีความสงบสุข ร่มเย็น หลายเดือนก่อนดิฉันได้เข้าไปติดตามในสื่อออนไลน์ต่างๆเกี่ยวกับทหารจังหวัดชายแดนใต้ มีรูปภาพรูปหนึ่งที่สามารถกระตุกต่อมความรู้สึกของดิฉันเข้าอย่างจัง เป็นภาพที่นายทหารหลายคนกำลังล้อมวงกินข้าวที่ไม่ได้อยู่ในจานสวยหรู เป็นเพียงผ้าธรรมดา ๆ ที่ห่อล้อมข้าวมา เพียงแค่ประทังชีวิตเพื่อที่จะมีแรงไปปฏิบัติหน้าที่ ในขณะที่พวกเรานั่งกดโทรศัพท์ กินข้าวในภัตตาคารหรูอย่างสุขใจ... ในข่าวที่เสนอเนื้อหาเกี่ยวกับการสูญเสียทหารทุกนาย ทำให้ดิฉันหดหู่ใจ และสงสารครอบครัวของพวกเขา ว่าจะเสียใจแค่ไหน? ถ้าเป็นครอบครัวของเราบ้างละ? ไม่มีใครหรอกที่อยากจะเอาชีวิตของตนเองไปเสี่ยงกับความตาย เพราะสัจธรรมของมนุษย์ทุกคนนั้นต้องรักชีวิตของตนเองด้วยกันทั้งนั้น ซึ่งเหตุการณ์เหล่านี้ทำให้ดิฉันรู้และเข้าใจกับประโยคที่ว่า....

“รักชาติยิ่งชีพ”

  สำหรับคุณครูผู้ให้ความรู้ในสามจังหวัดชายแดนใต้ ครูผู้เสียสละ มีคำถามมากมายหลายร้อยคำถาม “ครูไม่กลัวหรอ ไม่คิดจะย้ายไปประจำที่อื่นเหรอ ” เชื่อไหมว่าสิ่งที่ครูตอบนั้นทำให้เรารู้ถึงจิตวิญญาณของความเป็นครูจริงๆ

“ถ้าเราไป ใครจะสอนเด็กละ ” เพียงอยากให้เด็กได้มีความรู้ ให้เป็นบุคคลที่ดีต่อสังคม ถึงจะต้องทำงานในพื้นที่ที่แทบทุกชีวิตย้ายถิ่นฐานหนีออกไป แต่ครูก็ไม่หวั่นพร้อมจะทำหน้าที่ของตนเองอย่างสุดความสามารถ เพราะว่า ครูไม่ใช่แค่เรือจ้าง ครูเป็นมากกว่านั้น...

  ที่ดิฉันยกย่องให้เจ้าหน้าที่สามจังหวัดชายแดนใต้เป็น HERO นั้นเพราะพวกเขามีสิทธิที่จะเลือก เลือกที่จะเป็นคนธรรมดา มีชีวิตที่แสนจะสุขสบาย ได้มีครอบครัวที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาอย่างสุขใจ แต่พวกเขาเลือกที่จะเสียสละเพื่อประเทศชาติให้มีความสงบสุข  หลายคนอาจจะมองข้ามสิ่งเหล่านี้ไป...แต่ดิฉันคนหนึ่งแหละที่จะขอยกย่องเจ้าหน้าที่เหล่านี้ว่าเป็น HERO ผู้ที่คอยดูแลด้ามขวานเล่มนี้ด้วยความภักดี...