ชีวิต กับ การเปลี่ยนแปลง

          เมื่อเช้านี้ ได้ฟังพระคุณเจ้าท่านหนึ่ง ได้พูดเกี่ยวกับธรรม เพื่อใช้ในชีวิตประจำวัน ในหลาย ๆ ประโยค ผู้เขียนติดใจอยู่ประโยคหนึ่ง ทำให้สกิตใจอย่างมาก คือคำพูดที่ว่า...มีปัญหา อุปสรรค และศัตรู  คือประตู่สู่ความสำเร็จ...

         ในการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน จะมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ทั้งทางรางกายและทางใจ มีอารมณ์ เป็นตัวที่มากระทบ  การที่จะอยู่กับการเปลี่ยนแปลงได้อย่างมีความสุข ไม่ทุกข์กับสิ่งที่มากระทบ การรักที่จะเรียนรู้อารมณ์ เรียนรู้จิตใจของตนเอง เรียนรู้การเปลี่ยนแปลงของจิตใจ ยามที่มีสิ่งภายนอกมากระทบ มีอาการอย่างใด พร้อมทั้งดูการเปลี่ยนแปลง การกระเพื่่อมขึ้นหรือลงของจิตใจ

         การเรียนรู้สภาพจิตใจตัวเอง จึงเป็นการเรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ เพราะการเรียนรู้ดังกล่าว นำมาซึ่งความสุข หรือ ความทุกข์ให้กับตัวผู้ที่เรียน ทำให้เกิดความชำนาญในการแก้ไขความทุกข์ที่เรามีและประสบอยู่ เมื่อเฝ้าเรียนรู้บ่อย ๆ จะทำให้เรารู้เท่าทัน การเปลี่ยนแปลงของจิตใจ ว่าอยู่ในภาวะเช่นไร มีโลภ โกรธ หลง หรือไม่ หากเมื่อเรารู้เท่าทันก็จะทำให้ไล่ทุกข์ได้ทัน และจับความสุขมาทดแทน ฮา ฮา ฮา !!

         ปัญหา อุปสรรคต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นมา ล้วนเกิดจากจิตใจของเราเอง เพราะใจเราคิดว่าเป็นอุปสรรค เป็นปัญหา เป็นศัตรู ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราคิด จึงกลายเป็นดังที่เราวาดภาพไว้ ตัวความคิดจึงเป็น...โรคงานผลิตความทุกข์และความสุข...

      เราในฐานะที่เป็นเจ้าของโรงงานดังกล่าว เราจะผลิตสินค้าคือ ..ตัวความทุกข์ หรือ ความสุข ก็อยู่ที่ตัวเจ้าของโรงงานเอง.....

      การเรียนรู้อะไร ก็ไม่ยิ่งใหญ่เท่าการเรียนรู้จิตใจตนเอง เพราะผลของการเรียนจะทำให้ชีวิตของท่านมีแต่ความสุข ความสงบ ความเยือกเย็น เมื่อจิตใจเราเยือกเย็นแล้ว จะอยู่ที่ใด จะไปที่ไหน จะเจอปัญหา อุปสรรค และปัญหาใด ๆ ก็ไม่มีผลกระทบกับเรา ดังที่พุทธพจน์ที่ว่า...ทันโต เสฎโฐ มนุสเสสุ ผู่ที่ฝึกจิตดีแล้วประเสริฐที่สุด

       จงมารักการเรียนรู้จิตใจของตนเองเถิด  แล้วความสุข สงบ สันติ ท่านจะได้รู้ด้วยตัวท่านเอง !!!!

[สาวน้อยใจดี นู๋ยุ้ยแก้มตุ่ย]

ความคิดของตนเอง : ที่ทำงานหนัก เพราะชีวิตรู้ว่า ต้องกิน ต้องใช้ ต้องเรียนหนังสือ และเมื่อเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ ต้องทำงานหาเงินไว้ใช้เพื่อครอบครัว เพื่อลูก เพื่อทำบุญกุศล  เพื่อเอื้อเฟื้อเครือญาติ  และต้องเก็บไว้ใช้รักษาตนเองยามเจ็บป่วย และชรา ดังนั้นถ้าจะมั่นคงในชีวิตวันข้างหน้า จำเป็นต้องสร้างอนาคตของแหล่งรายได้เพื่อความมั่นคงเสียแต่วันนี้ แม้จะเยาว์วัยก็สามารถทำได้ และมีเวลาทำมากกว่าคนอื่น

เมื่อทำงานเราพบอุปสรรค ความเหน็ดเหนื่อยก็ย่อมเกิดความทุกข์กาย เราก็ไม่ท้อถอย ต่อสู้ทำให้สำเร็จ 

ช่วงพบอุปสรรค และถูกโกง ก็มีความทุกข์ใจ  ก็เก็บความทุกข์นั้นๆ ไว้เป็นบทเรียนอย่าผิดพลาดอีก เก็บไว้บอกคนอื่นต่อ เพื่อเ่ขาจะได้เรียนรู้ และไม่ถูกโกงเหมือนเรา

เราคงจะพร่ำบ่น และเรียกร้องขอความเห็นใจ โดยจะกล่าวอ้างว่า เพราะคนอื่นทำให้ทุกข์ก็คงไม่ได้ เพิ่งรู้ เพราะตัวเราหาเรื่องเป็นทุกข์เอง อยากมีเงิน อยากมีอนาคต อยากมีรายได้ ก็ต้องเหน็ดเหนื่อย ก็ต้องทำงานไป 

พออ่านบทความนี้เลยรู้ว่า ที่ทุกข์เพราะตัวเราเองล้วนเป็นจุดเริ่มต้นความทุกข์ เป็นผู้กำหนดทุกข์นั้นๆ ด้วยตัวเอง....ทั้งสิ้น

ครั้นจะปลดทุกข์นี้ออกไป ก็คงจะพบทุกข์อื่นๆ เข้ามาแทน ทุกข์ที่ไม่รู้จะไปทำอะไร  ทุกข์เพราะไม่มีรายได้  ทุกข์เพราะไม่สามารถหารายได้มาจุนเจือครอบครัว  

ดูแล้ว...ทุกข์ใหม่จะเริ่มต้นเหมือนตอนที่เริ่มคิดจะทำงานไปพร้อมๆ กับเรียนหนังสือ

ดังนั้น เราจะหยุดทุกข์นี้ แล้วจะไปหาเรื่อง หาทุกข์ใหม่ๆ เข้ามาเพิ่มทอีก...ทำไม

อยู่กับทุกข์เดิมๆ น่าจะดีกว่า  มันเป็นทุกข์ที่ช่วยสะสมประสบการณ์ให้เรามีสามารถในการปรับใจ...ยอมความทุกข์หลายๆ อย่างที่ผ่านเข้ามา  สักวันความทุกข์เหล่านี้...น่าจะค่อยๆ น้อยลงๆ  แม้จะไม่หมดไป  แต่เพราะใจเราค่อยๆ แกร่ง และมั่นคงมากขึ้น  และเศรษฐกิจเราก็คงจะดีขึ้น

ปัจจุบัน และอนาคต...หันมาเข้าวัดทำบุญ ทำกุศล เผื่อแผ่ความรู้ และแบ่งบันรายได้ (ที่่น่าจะมีในวันข้างหน้า) ให้กับครอบครัว ให้่ลูก ให้ญาติพี่น้อง และบุคคลรอบข้างบ้าง จะด้วยการเผื่อแผ่ความรู้ แ่ละประสบการณ์ของเราให้คนอื่น  หรือช่วยเหลือด้วยทุนทรัพย์ตามกำลังของเราไปเรื่อยๆ  

ทั้งหมดนี้...น่าจะทำให้ตัวเราเอง ค่อยๆทุกข์น้อยลงไป ระหว่างเวลานี้จิตใจเราก็คงจะค่อยๆ สงบ ร่มเย็น ไปเอง  และรอจนกว่า....จะถึงวันสิ้นทุกข์สุดท้ายของเราในชาตินี้จะมาถึง

[ศรีกรม]

-ขอบคุณครับ