หยาดเหงื่อแรงกายใจ กับการทาสีเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์คณะครูกับชุมชน
ผมมีเรื่องที่ประทับใจเกี่ยวกับมุมมองการสร้างและเชื่อมความสัมพันธ์ที่ดีกับชุมชนของโรงเรียน แบบรวดเร็วและถาวร(ต้องมาลองทำดูนะครับ)
เมื่อปีพ.ศ.2545 สมัยที่ผมเพิ่งย้ายมาเป็นผู้บริหารโรงเรียนชุมชนที่ 11 วัดสุวรรณประดิษฐ์ ผมก็คิดวิธีการว่าทำอย่างไร..ผม และคณะครู กับชุมชนท้องถิ่น..จะเชื่อมความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน และให้สนิทใจกันและให้รวดเร็วด้วย (ลืมบอกไปโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนขยายโอกาส มีน.ร. 430 คน เปิดสอนน.ร.ตั้งแต่ชั้นอนุบาล1-2 ประถมศึกษาปีที่ 1-6 และชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3)
ผมมีแนวความคิดว่า คนเราถ้ามีสุข+ทุกข์ หรือลำบากร่วมกัน ทำงานร่วมกันกินข้าวร่วมกัน จะทำให้เข้าใจกันมีความภูมิใจร่วมกันในการทำสิ่งนั้นๆๆ...555+++
ดังนั้นเมื่อผมย้ายมาได้ประมาณครึ่งเดือน ผมจึงเชิญคณะกรรมการสถานศึกษา ผู้นำท้องที่ท้องถิ่น มาประชุมและทานข้าวกลางวันที่โรงเรียน ในช่วงการประชุมนั้น ผมได้เสนอและขอความร่วมมือจากชุมชนทุกๆๆหมู่บ้านให้มาช่วยทาสีอาคารเรียน-กำแพง-ป้ายชื่อโรงเรียน ในวันเสาร์-อาทิตย์(2 วัน เท่านั้น) โดยที่คณะครูของผมทุกคนไม่ว่าหญิงและชายจะร่วมกับชาวบ้านทาสี พร้อมเสมอกันหมด โดยที่สี แปรงทาสี น้ำมันสน อุปกรณ์ ฯลฯ ผมบริหารจัดการหามาให้ทั้งหมด เพียงแต่พวกเราช่วยกันทาสีอย่างเดียว ช่วงกลางวันคณะครูของผมจะทำอาหารกลางวันเลี้ยงชาวบ้าน ฟรีทั้งหมด (ก็คือขอแรงทาสีอย่างเดียวเท่านั้น)
พองานทาสี วันเสาร์-อาทิตย์ รวม 2 วันของพวกเราเสร็จสิ้นลง ผลที่ได้ซึ่งผมประทับใจอย่างที่ได้บอกไป คือหยาดเหงื่อแรงกายใจ เสื่อผ้าที่เปื้อนสี การที่จะต้องตากแดดในบางครั้ง การนอนหลับหลังอาหารกลางวัน..ฯลฯ สิ่งเหล่านั้นทำให้พวกเราคุณครูและชุมชนได้หล่อมน้ำใจ เป็นหนึ่งเดียว เกิดความสำเร็จความภูมิใจในงานของพวกเราทั้งหมด....555+++
และผมก็ได้ใช้วิธีการในหลักการแบบนี้ และการมีส่วนร่วมแบบนี้กับชุมชน อีกหลายต่อหลายครั้ง อย่างต่อเนื่องเป็นระยะๆ สม่ำเสมอ ต่างกรรมต่างวาระกันไป มาจนถึงในปีพ.ศ.2549 นี้ โรงเรียนได้รับความร่วมมือกับชุมชนเป็นอย่างดีเยี่ยม มีการพัฒนาในหลายๆด้านไปมากอย่างที่น่าพอใจ เวลาไปไหนมาไหน พอผมเห็นโรงเรียนที่มีการทาสีสวยๆ ที่ไร ผมก็จะอมยิ้มในใจอย่างมีความสุขทุกครั้งไป.. .สวัสดีครับ
นายสมชาย ภัทรวิวัฒนพงศ์
ความเห็น (5)
ปราณีต ขำโอด
กฤษณะ นาคประสงค์
ขอแสดงความชื่นชม ท่านผู้อำนวยการสมชายและคณะครู ที่พยามทำให้โรงเรียนชุมชนที่ 11 เป็นโรงเรียนแห่งการสร้างองค์ความรู้ ยืนอยู่บนความสามารถด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่น สร้างคนดีให้ออกมาพัฒนาสังคมและประเทศโดยมิเห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย สมเป็นแบบอย่างของผู้บริหารการศึกษายุคใหม่อย่างแท้จริง
กฤษณะ นาคประสงค์
อ.มหาวิทยาลัยนเรศวร
วิรัช พานซ้าย
ขอชื่นชมและแสดงความยินดีในความสำเร็จ
ขอบคุณมากค่ะที่ฝากกล้วยอร่อยไปให้ ได้เข้ามาอ่านวันนี้เพิ่งเห็น planet ใหม่ น่าอ่านค่ะ
อีกไม่นานจะมีการจัดตลาดวิชาภูมิภาค คงจะได้พบกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเยี่ยมชม..ระยะนี้งานอื่นๆๆยุ่งๆบ้าง ล่าสุดพึ่งผ่านการประเมิน สมศ. ในช่วงปลายเดือนพ.ค.2550 ..
Thank You