การเห็นคุณค่าในตัวเอง(self-esteem)
การเห็นคุณค่าในตัวเอง (self-esteem ) นั้นยังไม่พบว่ามีใครให้หมายถึงที่แน่ชัดนัก แต่ในความคิดนั้น การเห็นคุณค่าในตัวเองนั้นจะหมายถึบุคคลที่มีภาพพจน์ที่ดีต่อตัวเอง มีความรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเอง มีความซื่อสัตย์ มีความภูมิใจในผลสำเร็จของงาน มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ และมีความมุ่งมั่นที่จะแก้ปัญหาและรับผิดชอบปัญหาที่จะเกิดตามมา เป็นคนที่คนอื่นรักและรักคนอื่น เป็นบุคคลที่ควบคุมตัวเองเพื่อให้บรรลุผลสำเร็จได้
เราจะเห็นว่าคนที่มี self-esteem สูง หมายถึงคนที่มีความคิด สร้างสรรค์ มีความรับผิดชอบสูง และซื่อสัตย์ ซึ่งจะตรงกันข้ามกับ คนที่มี self-esteem ต่ำ มักจะต้องการพิสูจญ์ตัวเองหรือวิจารณ์คนอื่น ใช้คนอื่น เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง บางคนอาจจะหยิ่ง หรือดูถูกผู้อื่น มักจะไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่มั่นใจว่าตัวเอง จะมีคุณค่า หรือความสามารถ หรือการยอมรับ ทำให้คนกลุ่มนี้ไม่กล้าที่จะทำอะไร เนื่องจากกลัวความล้มเหลว คนกลุ่มนี้มักจะวิจารณ์คนอื่น มากกว่าที่จะกระทำ ด้วยตัวเอง และยังพบอีกว่า คนกลุ่มนี้มักจะชอบความรุนแรง ติดสุรา ยาเสพติด มีเพศสัมพันธ์ก่อนวัย
คนที่มี self-esteem จะต้องมีความสมดุลของความต้องการผลสำเร็จ หรืออำนาจ และความรู้จักคุณค่า ความมีเกียรติและความซื่อสัตย์ ซึ่งอาจจะหมายถึง จิตใต้สำนึก และพฤติกรรมนั่นเอง จิตใต้สำนึกของคนที่มี self-esteem จะต้องรู้จักบาป บุญคุณโทษ รู้สิ่งใดดี สิ่งใดไม่ดี ความซื่อสัตย์ ความมีเกียรติ
ส่วนพฤติกรรมของ self-esteem มีความสามารถที่จะคิดแก้ปัญหา เชื่อมั่นในความคิด และความสามารถ ของตัวเอง สามารถเลือกวิธีการตัดสินใจที่ถูกต้อง หากสูญเสียความสมดุลก็จะทำให้เกิดปัญหา เช่น หากจิตใต้สำนึกไม่แข็งแรง หรือสมบูรณ์พอ ก็จะทำให้คนเกิดพฤติกรรมเชื่อมั่นตัวเองมากเกินไป หยิ่งยโส ดูถูกคนอื่น หากแต่มีแต่จิตใต้สำนึกที่ดี แต่ไม่มีความมุ่งมั่นที่จะประสบผลสำเร็จชีวิต ก็อาจจะไม่ถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้
ดังนั้นบุคคลที่ชอบพูดถึงแต่ตัวเอง อวดดี ดูถูกคนอื่น คนพาล ชอบเอาเปรียบคนอื่น คนที่กล่าวโทษคนอื่นถือว่าไม่มี self-esteem
อ่านแล้วไม่รู้ว่าเราเป็นกลุ่มไหนกันแน่ แต่ก็อยากชวนมาเข้า KM กันนะคะ
คงจะมาคู่กับคำว่า เคารพ
*เคารพตัวเอง
*เคารพผู้อื่น
จะมาอ่านต่อนะครับ
จะทำกิจกรรมอะไรให้ผู้ป่วยเห็นคุณค่าในคนเอง
ผู้ป่วยมีจุดเด่นเรื่องอะไร เช่น ร้องเพลงเพราะ ก็ให้เขาร้องเพลง แล้วก็ชมค่ะ
เป็นข้อมูลดีครับ
มีข้อสังเกตุสำหรับหลักคิดทางวิชาการ 2 ประเด็น เพราะเคยเห็น
1. ใช้หลักคิดนี้ ไปเที่ยวต่อว่า คนนั้น คนนี้ ว่าไม่เห็นคุนค่าในตัวเอง ทำให้อดคิไม่ได้ว่า คนพูดนั่นและ เป็นเอง (ต่อให้พูดอย่างสุภาพก็เถอะ)
2.มีคนหลายคนใช้หลักการนี้ ไปในทางที่ผิด ในชีวิตจริง ทำให้คนที่สัมผัสหรือคบหา เห็นว่า เป็นคนรู้คุณค่าในตัวเอง ซึ่งเราเองดูภายนอกไม่รู้เลย(อันนี้น่ากลัวมากิ และคนที่มองเห็น มักเป็นเจ้านายโดยตรงที่สัมผัสจริง เจ้านายเหนือกว่ากลับมองไม่เห็น...) สงสัยคงต้องใช้หลักของพระพุทธเจ้า หรือสุภาษิต มองหน้าไม่รู้ใจ
ขอบคุณที่มีเวทีนี้ให้เสนอความเห็น บางเวที มีแต่ให้ข้อมูล ไม่มีที่ให้ออกความเห็นเลย