เรียนพิเศษกันจัง

วันก่อนพี่ข้างบ้านถามว่า "เด็กสมัยนี้ทำไมต้องเรียนพิเศษ??.....ก็เลยหันไปถามลูกว่า"กอหญ้าจำเป็นต้องเรียนพิเศษมั้ย?" ลูกสาวเราก็สั่นหัว เราก็เลยขำขำ "อ้าว! งั้นก็ไม่ต้องเรียนเนาะ" เพราะความจริงยัยลูกสาวเธอเรียนพิเศษอยู่ 2 วิชา วิชาคณิตศาสตร์ แล้วก็ภาษาอังกฤษ เหตุก็เพราะเธอมาขอเรียนตั้งแต่ตอนป.6 เพราะกระแสในโรงเรียนทั้งคุณครู ทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่พูดกันมากเรื่องการสอบเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมชื่อดังในนครสวรรค์อย่างโรงเรียนชาย เธอก็เลยไปหาข้อมูลมาจากเพื่อนๆว่า จะไปเรียนที่ไหน แล้วทางตัวแม่อย่างเราก็เห็นว่าลูกอยากเรียนก็ ok แต่ในใจก็อยากให้เรียนแค่ 2 วิชาหลักนี่ล่ะ เพราะว่าสอนเองไม่ได้ โดยใจเน้นว่าอยากได้ครูที่สอนให้คิดเป็น ไม่ใช่สอนแบบบอกข้อสอบ แล้วก็ภาษาอังกฤษก็อยากได้ครูที่สอนเน้นการสนทนามากกว่าทฤษฎี แล้วก็ให้เรียนเปียนโนเป็นกิจกรรมเสริมเพื่อให้ได้ผ่อนคลาย แล้วให้ใจเย็น

ก็เป็นว่าเริ่มเรียนตั้งแต่นั่นมาก็ 2 วิชาหลัก แต่เปียนโนก็เรียนได้ 2 course ก็เลิกเพราะดูแล้วไม่มีการฝึกปรือต่อที่บ้าน สรุปแล้วเสียดายตังส์ แล้วก็ขี้เกียจไปส่งเรียน แถมเจอช่วงปีที่น้ำท่วมอย่างหนักที่นครสวรรค์ ก็เลยหยุดก่อนดีกว่า ก็เป็นอันว่าเรียนพิเศษอย่างต่อเนื่องมาตั้งแต่ป.6 จนตอนนี้เตรียมขึ้นม.2 ก็ถามลูกเป็นระยะๆว่า เครียดมั้ย ! เหนื่อยมั้ย! หยุดมั้ย! เหมือนวันนี้ที่ถามอีกครั้ง ก็ได้คำตอบเป็นการสั่นหัว ที่แปลว่า "ไม่" ผู้ใหญ่ก็เลยขำกัน แล้วก็หันมาสรุปกันว่า คือ .....

.....ถ้าเด็กไม่เครียด ยังอยากเรียนก็ให้เรียนไปเถอะ เพราะที่เค้าเรียนก็ไม่ใช่เรียนทั้งวัน มีช่วงเวลาเล่นกับเพื่อน มีเวลาให้ฝึกทำงานบ้านบ้าง ก็ไม่น่าเสียหายอะไร