ตอนเด็กๆ แต่ล่ะคนก็มีความใฝ่ฝันจะเป็นโน้นเป็นนี่กันหลายแบบ สมัยก่อนไม่มีข้อมูลให้เข้าถึงมากมายเหมือนปัจจุบัน เด็กๆสมัยผมก็รู้จักกันไม่กี่อาชืพ แต่ที่แน่ๆ เด็กๆ หลายคนในสมัยผมอยากเป็นกันก็คือ "กระเป๋ารถเมล์" "โอ้...มันช่างเป็นอะไรที่เท่ห์และมหัศจรรย์อะไรอย่างนี้" โดยเฉพาะเจ้า "กระบอกเก็บเงิน" เวลาเทไปเทมาแล้วเสียงของเหรียญที่ไหลไปมาในกระบอกมันช่างดึงดูดใจเหลือเกิน นอกจากเก็บเงินได้มันยังมีตั๋วม้วนๆ ให้ฉีกได้อีก เด็กหลายคนจึงอยากได้มันเหลือเกิน บางครั้งก็เอากระดาษมาม้วนเพื่อทำตั๋วรถเมล์กัน แล้วยิ่งเวลาพนักงานเก็บเงิน (ที่เราเรียกว่า กระเป๋ารถ) เอาเงินมาพับไว้ตามง่ามนิ้ว โอ้ อันนี้ก็เท่ห์ ไม่พ้นที่เด็กๆ จะเอากระดาษมาพับใส่ง่ามนิ้วเลียนแบบ ความฝันของเด็กจึงเต็มไปด้วยความสนุก ไม่รู้หรอกว่าอาชีพไหน "รวย" หรือ "ไม่รวย" เมื่อโตขึ้นความคิดแบบสนุกเหล่านี้ก็ค่อยๆ หายไป เริ่มคิดเรื่องอาชีพที่ "มั่นคง" ไปจนถึง "รวย" บางคนก็ได้ "รวย" สมใจ บางคนก็ผิดหวังไป แต่ที่น่าเสียดายก็คือ บางคนเมื่อ "รวย" แล้วแต่ไม่รู้จักคำว่า "พอ".........
ไม่มีความเห็น