เมื่อลูกสาวเดินทางออกจากบ้านมาเพื่อทำฝันของตัวเอง ในการทำฝันนั้น มีทั้งความสุขความทุกข์ปะปนกันไป เส้นทางในการเดินก็แสนลำบาก มีเหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง แต่พอได้ยินเสียงจากคนทางบ้าน อาการเหนื่อย อาการท้อนั้น มันก็หมดไป ในช่วงที่ลูกสาวกำลังอยู่ในช่วงสอบ เสียงของกำลังใจนั้นก็จะคอยเตือน คอยบอกในทุกๆวัน คอยพูดให้ลูกสาวนั้นมีกำลังใจที่จะสู้ต่อ เสียงของกำลังใจนั้นก็คือ เสียงพูดของพ่อและแม่ ที่คอยห่วงใย คอยถามว่ากินข้าวกับอะไร กินอิ่มไหม งานเยอะ อ่านหนังสือหนัก มีเวลาพักผ่อนบ้างไหม ซึ่งเสียงพูดของ 2 คนนี้ เป็นสัญญาณบอกถึงความรักและความอบอุ่นที่คอยมอบให้ลูกสาวแม้ไม่ได้อยู่ใกล้กัน
***ลูกสาวอาจจะเหนื่อยล้า ท้อ แต่ก็เพราะมีพ่อและแม่คอยอยู่เคียงข้างกาย
ลูกสาวจึงได้สู้ และจะไม่ท้อ จะทำฝันนั้นให้มันสำเร็จ*****
ไม่มีความเห็น