ยกเครื่องโรงเรียน (School Overhaul)

โรงเรียน  ในกระบวนการผลิตของโรงเรียนต้องอาศัยปัจจัยการบริหารไม่ต่างจากโรงงาน  ได้แก่  การต้องใช้คน เงิน วัสดุอุปกรณ์ และกระบวนการบริหารเป็นสำคัญ 

อย่างไรก็ตาม ผู้บริหารการโรงเรียน  ต้องเตรียมความพร้อม (วิสัยทัศน์)ในช่วงการหยุด  ซึ่งเป็นจังหวะที่สำคัญในการที่จะได้มีเวลาทบทวนภารกิจและปรับทิศทาง(Paradigm)เสียใหม่ ซึ่งภาษาทางช่างวิศวกรรมมักเรียกว่าการยกเครื่อง

การยกเครื่อง หรือ Overhaul สำหรับเครื่องยนต์แล้ว มีความจำเป็นต้องถอดทุกชิ้นส่วนออกมาเพื่อตรวจสอบ ดูเฟือง เกียร์ หาจุดชำรุดโดยละเอียด น๊อด สกรู ท่อลำเลียง ส่วนประกอบบางอย่างอาจจำเป็นต้องเปลี่ยน และที่สำคัญคือ อาจต้องมีการดัดแปลงหรือนำอุปกรณ์ที่เป็นนวัตกรรมใหม่มาติดตั้งเพิ่ม โดยมีเป้าหมายหลักคือ สมรรถนะ (competency) ต้องดีไม่ล้มไม่เสียกลางคันเมื่อใช้งาน นอกจากเครื่องยนต์ จำเป็นต้องวางระบบการจัดการ ระบบการตลาด ระบบการขนส่งลำเลียงทุกระบบอย่างครบถ้วนด้วย

ภารกิจการบริหารโรงงานกับการบริหารโรงเรียน ดูแล้วจะต่างก็เพียงเนื้อหาเท่านั้น  แต่หลักและกระบวนการไม่มีความแตกต่างกันเลย และผู้ที่จะเข้ามาเป็นนักบริหารประจำโรงเรียนก็ได้มีการคัดสรรและคัดกรองมาเป้นอย่างดี มีความพร้อมด้วยคุณวุฒิที่ไม่ต่ำว่าปริญญาตรี  และมีประสบการณ์ที่มากพอจึงจะได้รับการคัดเลือกเข้ามา มากพอที่จะเป็นหลักประกันความเสี่ยงด้านความรู้และความสามารถของผู้บริหารได้

ดังนั้น ในระยะเวลา ประมาณ 50 วัน ในช่วงเดือนมีนาคม เมษายน จนถึง เปิดภาคเรียนในเดือนพฤษภาคม  น่าจะเป็นโอกาสที่สำคัญของสถานศึกษาในการยกเครื่อง ซึ่งเป็นภารกิจที่ยิ่งใหญ่และสำคัญที่โดยลำพังแล้วผู้บริหารคนเดียวทำไม่ได้  

เพราะในวิศวกรรมทางการศึกษามีองค์ประกอบหลายส่วน ที่สำคัญดือ หลักสูตรสถานศึกษา การบริหารจัดการ งบประมาณ บุคลากร และอื่น ๆ ที่ทำให้เกิดภารกิจของคำว่า "โรงเรียน"

การวางแผนที่เป็นระบบ คณะทำงานแบบมีส่วนร่วม การกำหนดปฏิทินการทำงาน มนุษย์สัมพันธ์ การประสานสัมพันธ์ ตลอดการระดมทรัพยากรทุกภาคส่วนจึงมีความจำเป็นต่อความสำเร็จในห้วงเวลาที่จำกัด

ก็นับเป็นสิ่งที่น่าเสียดาย  หากผู้บริหารสถานศึกษาไม่ตระหนักและเห็นความสำคัญ ของการใช้ประโยชน์จากเวลาหยุดดังกล่าวในการยกเครื่อง เพราะความเสี่ยงที่ถูกละเลยมาโดยตลอด เช่น การไม่เอาใจใส่ตั้งใจจัดประสบการณ์การเรียนรู้ต่อเด็ก การขาดความเอาใจใส่เด็ก การควบคุมการทำงานของครู เครื่องมือสื่อการเรียนที่ขาดการพัฒนา  และอื่น ๆ ที่ถูกละเลย ก็ยังเป็นความเสี่ยงในระบบโรงเรียนที่ไม่ได้ถูกขจัดออกไป ซึ่งละเลยความเป็นมืออาชีพ (Professional)ที่องค์กรได้คาดหวังไว้