อินเตอร์คือเพื่อนใหม่ในชีวิต

                                                         อินเตอร์เน็ตคือเพื่อนใหม่ในชีวิต

           บนโลกสีน้ำเงินเสนสวยใบนี้เต็มไปด้วยเรื่องราวต่างๆมากมายเกิดขึ้นในชีวิตของมนุษย์ ผู้คนสามารถดำรงชีวิตได้เพียงปลายนิ้วมือ คลิกสั่งปุ่มอัตโนมัติเพียงปุ่มเดียว ก็สามารถเสกสรรค์ทุกสิ่งทุกอย่างให้เกิดขึ้นในพริบตา ทำให้ชีวิตสะดวกสบายและมีความสุขมากยิ่งขึ้น สิ่งนั้นเราเรียกมันว่า อินเตอร์เน็ต

  อินเตอร์เน็ตมีข้อดีอย่างไรหรือ ? 

          อินเตอร์เน็ตสำหรับฉันมันคือ ความมหัศจรรย์อย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นมาในชีวิต มันค่อย ๆแทรกซึมเข้าสู่มโนสำนึกทีละน้อยๆ จนกระทั่งปัจจุบันมันครอบงำฉันได้เต็มตัว ในบางครั้งฉันก็ยินดีที่จะเป็นเพื่อนกับมัน แต่ในบางครั้งมันก็ถ่วงเวลาแห่งความสุขในชีวิตของฉันให้ลดน้อยลง

            เพื่อนใหม่ในโลกออนไลน์ เขามีชื่อว่า Facebook  เขาอยู่กับฉันมาได้สองปีแล้ว เขาเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี เพื่อนคนนี้เป็นห่วงฉันเสมอ เขามักจะถามฉันเสมอว่า “เกิดอะไรขึ้นหรอ เบ็ญจมาศ” เป็นนักพูดเสียด้วย ฉันดีใจทุกครั้งที่ได้พบเขา เพราะจะได้รู้จักเพื่อนใหม่ของเขาที่ฉันไม่เคยรู้จักมาก่อน เขามักจะสอนข้อคิดแสนซึ้งตรึงใจให้กับฉัน คอยปลอบใจเวลาเหงาใจ บางครั้งก็เปิดเพลงจาก Youtube หวานๆ ซึ้งๆให้ฟัง

              เวลาที่ฉันทำการบ้านเสร็จก็เอาไปโพสไว้บนหน้ากระดานของเขา เพื่อนๆของฉันก็เอาไปอ่านหรือพิมพ์ออกมาเป็นรูปเล่มส่งอาจารย์ได้ เวลาที่อาจารย์สอนก็ไม่ต้องเสียเวลาเขียนกระดานดำ เพียงเปิดโปรแกรมขึ้นมาก็สามารถแชร์เรื่องราวหลากหลายให้ทุกคนรับรู้ได้โดยทั่วกัน เพื่อนใหม่คนนี้รู้ใจฉันเสียจริง สมแล้วล่ะกับการที่ฉันยกตำแหน่งเพื่อนสนิทที่สุดให้กับเขา ฉันมีความสุขมากที่ได้ใกล้ชิดเขา เขาเป็นสิ่งที่ดีและมีค่ามากๆ

              และแล้ววันหนึ่ง เขามีเพื่อนใหม่ Facebook เกือบจะลืมฉันไปเสียแล้ว ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อติดต่อเขา ฉันเดินทางไปหาคุณครูของเขา ชื่อ อินเตอร์เน็ต คุณครูเล่าให้ฟังว่า Facebook นิสัยดี มีเครือข่ายเชื่อมโยงไปทั่วโลก เป็นแหล่งติดต่อเพื่อนที่ใหญ่ที่สุด มีคนจำนวนมากบนโลกสีน้ำเงินที่ใช้งานโปรแกรมนี้  เพื่อแลกเปลี่ยนข่าวสาร  และอัพโหลดเรื่องราวใหม่ๆ  รูปภาพ และวิดีโอ แต่การที่เขาจะมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก เขาก็ต้องผ่านอินเตอร์เน็ตเสียก่อน ซึ่งถือว่าเป็นแม่ข่ายที่ใหญ่ที่สุด ทำให้กลายเป็นการสื่อสารไร้ขีดจำกัดในที่สุด

                                          

              Facebook อยู่กับฉันทุกวัน ฉันทุ่มเทเวลาให้กับเพื่อนใหม่จนกระทั่งไม่มีเวลาให้ตัวเอง ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ เย็นจรดสว่าง เขาชวนฉันคุย วันแล้ววันเล่า เรื่องราวที่เขาแชร์ผ่านอินเตอร์เน็ตมันทำให้ฉันหลงใหลและคลั่งไคล้ จนถอนตัวไม่ขึ้น

สายตาของฉันเริ่มแย่ลง

                                  ฉันปวดหลังมากขึ้นปวดต้นคอทุกขณะ

                                  เพื่อนในห้องเริ่มไม่คุยกับฉัน สังคมในเพื่อนมนุษย์เริ่มหายไป

                                  โรคกระเพาะถามหา เพราะฉันไม่มีเวลากินข้าว

                                  ฉันเรียนในห้องไม่รู้เรื่อง  คิดถึงแต่เพื่อนในโลกออนไลน์

                                   สุขภาพของฉันเริ่มแย่ลง

                 ฉันผิดด้วยหรือ ???................ที่ฉันอยากมีตัวตนในโลกออนไลน์.......แค่นั้นเอง 

               นานแสนนาน  นานเนิ่นนานฉันเริ่มเดินทางร่วมกับ Facebook ต่อไปไม่ไหว จึงพยายามคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา ฉันว่าถ้าฉันแบ่งเวลาให้เพื่อนในโลกมนุษย์กับเพื่อนในโลกออนไลน์ให้พอเหมาะพอดี ฉันก็จะเป็นคนที่มีความสุขและใช้เทคโนโลยีให้เกิดประโยชน์ ไม่เป็นโทษแก่ตัวเอง และสามารถแชร์เรื่องราวประสบการณ์ดีๆให้คนรอบข้างมีความสุขได้เช่นกัน

                                                         

                                                  

                                                    

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

จัดการชีวิตสมัยใหม่ให้สมดุล ย่อมมีความสุขได้เช่นกันค่ะ...