"ฟ้าคราม" อายุ ๑ ขวบ ๗ เดือน
"ฟ้าคราม" อายุ ๑ ขวบ ๗ เดือน
(กระต่ายที่บ้านของย่าหมู (น้องของย่า) ชื่อว่า "เปียกปูน + นมสด")
พัฒนาการในช่วงวัย ๑ ขวบ ๗ เดือนนี้ "ฟ้าคราม" เหมือนเด็กรู้เรื่องมาก ๆ ผิดกับเด็กบางคนที่ย่าเคยพบเห็นมา หนูจะเป็นเด็กฉลาด เวลาย่าพูดอะไร หนูจะใช้วิธีจำ + เข้าใจ พอเจอกับอีกสถานการณ์หนึ่ง หนูก็จะใช้คำพูดที่ย่าเคยพูดไว้นั้นมาพูดกับสถานการณ์ที่หนูได้พบเจอ...
พัฒนาการของหนูผิดกับเด็กบางคน คือ หนูรู้เรื่องเหมือนกับผู้ใหญ่คนหนึ่ง หนูสามารถเรียกชื่อใครต่อใครได้หมด แล้วหนูก็รู้เรื่องได้เลย ทำให้ย่าคิดว่า...นี่เพียงแค่หนูอายุยังไม่ถึง ๒ ขวบเลย พัฒนาการของหนูดีมาก ๆ...หนูจะชอบดูหนังเรื่อง "แม่ปูเปรี้ยว" เวลาเพลงมา หนูก็จะทำท่าเต้นตามเพลง...หนูสามารถบอกตัวละครได้ว่า คนนี้ชื่ออะไร? เช่น ปลิว ปู นนท์ เป็นต้น...มันเหมือนกับการฝึกทักษะในการจำของหนูเองด้วยว่า...หนูรู้จักชื่อของตัวละคร...
ระหว่างวันที่ ๒๔ - ๒๗ มกราคม ๒๕๕๖ ย่าได้ลางาน ๒ วัน พร้อมกับเสาร์ - อาทิตย์ ย่าขอ bye การทำงานเพื่อพักผ่อนสมองและได้อยู่กับเจ้าฟ้าครามบ้าง เพราะนานมากเลยที่ย่าไม่ค่อยได้ลาหยุดงาน ถ้าไม่ใช่ว่ามีธุระเร่งด่วน ย่าก็จะไม่ลา แต่มาคราวนี้ เพื่อครอบครัว...พวกเราจะได้อยู่ใกล้ชิดกันบ้าง ระหว่างพวกเรา พ่อ แม่ ลูกและน้าหมู (น้องสาวของย่า) ย่า + น้องเพรียง + น้องอ้อม + ฟ้าคราม ได้ออกเดินทางจากบ้านที่พิษณุโลกไปที่จังหวัดปทุมธานี ซึ่งเป็นบ้านของย่าหมู...
ในระหว่างนั้น ฟ้าครามจะพูดถึง ย่าหมู พี่เตย พี่ข้าว พี่ฝน และปู่ต้น ตลอด...จนบางครั้งย่าก็คิดว่า...หนูพูดถึงบ่อยจัง...พวกเราออกเดินทางตั้งแต่ตี ๕ เพราะความที่ไม่เคยนำรถยนต์ไปเลย ส่วนใหญ่ที่ไปจะไปรถทัวร์กัน แต่คราวนี้ เพื่อความสะดวกของพวกเรา เราจึงนำรถยนต์ของเราเป็นพาหนะในการพาพวกเราไปเป็นครั้งแรก...ความที่เกรงว่าจะหลงทางบ้าง ไปไม่ถูกบ้าง เราจึงออกเดินทางกันตั้งแต่เช้ามืด...
พวกเราค่อย ๆ ขับไป โดยน้องเพรียงเป็นคนขับแทนย่า ย่าก็นั่งอุ้มฟ้าครามที่เบาะด้านหลัง เราได้อยู่ใกล้ชิดกันระหว่างย่ากับหลาน...พัฒนาการของหนูในช่วงนี้ หนูเรียก "ย่า, แม่" ได้ชัดเจนมาก ผิดกับเมื่อ ๑๕ วันที่แล้ว หนูยังเรียก "ย่า" ว่า "ยา" หรือ "แม่" ว่า "แม" อยู่เลย พอมาช่วงนี้ หนูเรียก...ย่า กับ แม่ ได้ชัดเจนมาก...หนูฝึกทักษะในการใช้มือได้อย่างคล่องแคล่ว และย่าก็สามารถรู้ได้เลยว่า หนูถนัดขวา เพราะหนูจะใช้มือขวาในการหยิบ จับ สิ่งของได้อย่างมั่นคง...
พัฒนาการในช่วงนี้ ย่าว่า หนูมีอะไรให้ย่าเห็นมากมายและเร็วมาก เช่น การหัดกินข้าวด้วยตัวของหนูเอง หนูสามารถใช้ช้อนตักเข้าปากได้อย่างมั่นคง ไม่ตกหล่น...หนูกินข้าวทั้ง ๓ มื้อ พร้อมกับนมหนูก็กิน บางคืนหนูก็กินน้อย บางคืนหนูก็กินมาก แล้วแต่...ช่วงนี้ หนูโตขึ้นมาก ไม่ว่าน้ำหนัก ส่วนสูง สำหรับคำพูดของหนู หนูจะพูดคำหลัง ตามที่ย่าพูด เช่น มะนาว หนูก็จะเรียกว่า "นาว" เป็นต้น
เมื่อพวกเราขับรถยนต์ไปเรื่อย ๆ ย่าบอกพ่อของฟ้าครามว่า ให้แวะกินข้าวเช้าที่ร้านน้องเปิ้ล ที่สิงห์บุรี แม้ว่า เวลานั้น เราก็ไม่เชิงหิวข้าวสักเท่าไหร่ เราแวะเข้าไปจอดรถยนต์เสร็จ ย่าก็พาเจ้าฟ้าครามเข้าไปในร้าน เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ที่ห้องน้ำก่อน เพราะพวกเราควักหนูมาจากที่นอน ยังใส่ชุดนอนมาอยู่เลย ย่าเปลี่ยนเสื้อ ผ้าให้กับหนูแล้วก็พาหนูมาสั่งอาหาร...เท่านั้นเอง...หนูก็ตะโกนขึ้นเสียงดังมาก ทำเอาคนที่ได้ยิน หันมาแล้วก็ยิ้มให้กับหนู...หนูบอกว่า "เยอะแยะ" หมายถึงว่า "คนเยอะแยะ" หนูก็พูดอยู่อย่างนั้น หลายครั้ง...ทำเอาย่าว่าหนูว่า..."เหมือนเด็กบ้านนอกเสียจริง ไม่เคยเห็นคนมาก" แล้วพวกเรา (ย่า + พ่อเพรียง + แม่อ้อม) ก็หัวเราะใส่หนูกัน...
กินข้าวกันเสร็จ พวกเราก็เดินทางเข้าสู่ปทุมฯ ทันที ขับรถมาเรื่อย ๆ ถามทางจากย่าหมูบ้าง...ในตอนแรกคิดว่าจะหลงทางกัน แต่พอมาจริง ๆ เราก็มาถูกทาง ความที่พ่อเพรียง แม่อ้อม เคยมาเมื่อ ๔ - ๕ เดือนที่แล้ว ยังจำทางได้อยู่ ก็มากันถูก เรามาถึงบ้านย่าหมูก็ประมาณ ๑๐.๐๐ น. พวกเราขับรถยนต์มาก็ประมาณ เกือบ ๕ ชั่วโมง รวมทั้งเวลาที่เราแวะกินข้าว แวะเข้าห้องน้ำด้วย ก็เรียกว่า ไม่นานเลย...
(หนูจะชอบทานผักมากกว่าทานหมู...หนูจะทานเอง ไม่ยอมให้ใคร ๆ ป้อน เหมือนกับทำให้คนอื่นเห็นว่า หนูจะชอบช่วยเหลือตัวเอง ไม่ต้องให้ใครมาช่วยตัวหนู)
วันแรกที่มาถึง เหมือนกับหนูจะรู้ว่า พ่อเพรียง แม่อ้อมจะไปต่อ หนูงอแงย่ามาก ย่าหมู พี่เตย พี่ข้าว พี่ฝน อุ้มหนู หนูก็ไม่ยอม จะร้องไห้เพื่อมาให้ย่าอุ้มตลอด...อาจเป็นเพราะหนูยังไม่คุ้นเคยกับบ้านย่าหมูก็ได้...พ่อเพรียง แม่อ้อม ปู่ต้น รอลุงภัครหลังจากที่เป็น TA ให้กับอาจารย์ก่อน แล้วจะขึ้นรถมาสมทบที่บ้านย่าหมูเพื่อไปเที่ยวกันที่จังหวัดกาญจนบุรีต่อ โดยใช้รถยนต์ของปู่ต้นเป็นพาหนะไปต่อ โดยใช้เวลาเดินทางอีก ๔ ชั่วโมงทีเดียว...แต่คราวนี้ปู่ต้นเป็นคนขับรถยนต์ให้พวกหลาน ๆ ได้นั่งพักไป...
(ถ้าหนูเห็นชุดทหาร หนูจะทำมือขึ้นที่หัว เหมือนกับการทำ "วันทยาหัต" นั่นเอง เพราะหนูเห็นพ่อเพรียงทำกับครูฝึกที่ค่ายฯ ทหาร)
เมื่อพ่อเพรียง แม่อ้อม ลุงภัคร ปู่ต้นออกเดินทางไปแล้ว ในช่วงเย็น ๆ ย่าก็ขับรถยนต์พา ย่าหมู พี่เตย พี่ฝน พี่ข้าว ฟ้าคราม ไปเที่ยวดูปลาที่วัดหงส์ปทุมาวาส กัน แต่หนูก็ยังไม่วายที่จะร้องไห้ งอแง อาจเป็นเพราะหนูนอนกลางวันไม่เต็มอิ่มมากกว่า...
หนูชอบกินผลไม้ ผัก มากกว่า หมู + ไก่ ยิ่งเป็นมะขามคลุกเกลือที่มีขายตามร้าน ๗ eleven ด้วยแล้ว หนูชอบกินมาก เคี้ยวโดยไม่รู้สึกว่า "มันเปรี้ยว" เพราะหนูชอบ...
หนูจะชอบเล่น i Pad ของย่า โดยที่หนูสามารถเปิด ปิดเองได้แล้วในระยะนี้...ย่าว่า หนูเกิดมาเพื่อ IT ในยุคนี้เสียจริง ๆ หนูฉลาดที่หนูก็มี Tablet แต่หนูไม่สนใจ หนูจะสนใจแต่ i Pad หรือว่า มันทันสมัยกว่ากันจ๊ะ แม่ฟ้าครามของย่า คริ ๆ ๆ...หนูเล่น i Pad ได้เอง โดยที่พี่ฝนนั่งมองดูน้องอยู่ ปากก็บอกว่า...ฟ้าคราม ฉลาดจริง ๆ ทำได้เองหมด...ทำให้ย่ามีความคิดว่า คนเราถ้าเกิดมากับสภาพการณ์หรือสิ่งรอบข้างที่มีความพร้อม ก็จะมีพัฒนาการที่เหมือนกับสังคมรอบข้างที่ใส่ให้ โดยเฉพาะความรู้ + ความคิด ที่คนเราที่เป็นผู้ใหญ่จะนำหรือใส่ให้กับพวกเขาซึ่งยังเป็นเด็กเล็ก ๆ อยู่ เฉกเช่นกับ แม่พิมพ์ที่ต้องการให้ลูกพิมพ์เป็นแบบใด เมื่อใส่สิ่งใดไปแล้ว พิมพ์ที่ได้ก็จะเป็นเช่นนั้น แม่พิมพ์ดี ลูกพิมพ์ก็จะออกมาดีเช่นกัน แต่ถ้าแม่พิมพ์ไม่ดี ก็อย่าไปโทษลูกพิมพ์เลยว่าไม่ดี เพราะแม่พิมพ์ไม่ดีแล้วจะทำให้มันดีไปกว่าแม่พิมพ์นั้นก็คงยาก...
สิ่งที่ย่าคิดว่า มีความสำคัญต่อตัวเด็กเล็ก ๆ เช่น ฟ้าคราม นั่นก็คือ การทำตัวอย่างให้หนูเห็น ให้หนูดู ดูในสิ่งที่ดี ๆ ย่าก็เชื่อว่าหนูก็จะได้เป็นคนดี...มีอยู่ครั้งหนึ่ง บางครั้งหนูนั่งรถไปกับย่า การขับรถบางคราวผู้ใช้ถนนเช่นกันก็มีมารยาทที่ไม่ค่อยดี เช่น นึกอยากจะตัดหน้าก็ตัด ทำเอาย่ากับแม่อ้อมตกใจ ย่าเลยด่าไปคำหนึ่งว่า "เหี้ย"...คราวนี้ล่ะ ทำเอาย่ากับแม่อ้อมอึ้งไปเลย เพราะหนูก็อุทานออกมาว่า "เหี้ย" เช่นเดียวกับที่ย่าอุทานขึ้นมา ทำเอาย่ากับแม่อ้อมว่า ต่อไปเวลาฟ้าครามไปไหนกับย่า เราต้องระวังให้มากเรื่องคำพูด เพราะไม่เช่นนั้น หนูก็จะจำคำที่ไม่ดีนี้ไป...ขอแค่ให้หนูโตขึ้น มีความคิดมากขึ้นก่อน หนูก็จะทราบว่า คำไหนดี คำไหนไม่ดี...
พวกเราไปให้อาหารปลากันที่หน้าวัด เราเห็นปลาเยอะมาก เจ้าฟ้าครามยังบอกว่ามีปลาเยอะแยะ...แล้วพวกเราก็พากันไปต่อที่วัดโบสถ์ อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานีอีก เพื่อไปกราบหลวงพ่อโต...เมื่อเราไปเสร็จแล้วก็จวนพระอาทิตย์ตกดิน พวกเราจึงกลับบ้านกัน สำหรับเจ้าฟ้าครามก็งอแง และแล้วก็หลับไป หนูดีอยู่อย่างที่เวลาหลับตอนกลางคืน หนูจะไม่ค่อยตื่นมากลางดึกเหมือนกับเด็กบางคน หนูจะหลับยาวจนรุ่งเช้าจึงจะตื่น...
หนูจะชอบช่วยเหลือตัวเอง โดยยกน้ำขึ้นทานเอง ห้ามให้ใครยกให้หนูดื่ม ย่ายังแซวว่า แบบนี้ ถ้าหนูไปโรงเรียน หนูคงไม่อดตายแล้วล่ะ เพราะหนูสามารถทำเองได้แล้ว...ย่าว่า กว่าหนูจะโตขึ้น หนูได้เรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ ตั้งแต่เกิดไปจนสิ้นลมหายใจเลยเชียวแหล่ะ เพราะนี่คือ...โลกมนุษย์เป็นโลกแห่งการเรียนรู้ที่แต่ละคนเกิดมาเพื่อเรียนรู้เรื่องราวของชีวิตตัวเอง ซึ่งแต่ละคนก็จะมีชีวิตและเรื่องราวที่อาจเหมือนกันหรือไม่เหมือนกัน แล้วแต่สภาพแวดล้อมที่ตนเองได้พบเจอ...
ย่าไม่ค่อยซื้อชุดกางเกงให้กับหนูใส่ เพราะเวลาหนูใส่คราวใด ย่าว่า หนูเหมือนเด็กผู้ชายทุกครั้ง...บางครั้ง ป้าข้างบ้านยังแซวหนูว่า "เป็นสาวหล่อ" เลย...
(ฟ้าคราม ชอบนอนกลิ้งกับพื้นปูนที่บ้านย่าหมู เหมือนกับพื้นปูนมันเย็น หนูชอบกลิ้งเกลือกลงกับพื้นตามที่เห็นในภาพ)
ย่ากับหนูมาอยู่ที่บ้านของย่าหมู (ปทุมธานี) ระหว่างวันที่ ๒๔ - ๒๗ มกราคม ๒๕๕๖ กัน สำหรับวันที่ ๒ - ๓ หนูอยู่กับย่าโดยไม่ร้องงอแงแล้ว มีบางคราวที่หนูถามถึงพ่อเพรียง แม่อ้อม ลุงภัคร พอย่าบอกหนูว่า พ่อเพรียง แม่อ้อม ลุงภัคร ไปตกปลากันโดยมีปู่ต้นพาไป หนูก็จะพูดตาม แล้วย่าบอกหนูว่า..."ฟ้าฯ รอพ่อกับแม่อยู่ที่บ้านย่าหมูกันนะคะ เดี๋ยวพ่อกับแม่ก็มารับหนูกลับพิษณุโลกกัน" หนูก็จะรับปากว่า "จ๊ะ"...
ย่า + ฟ้าคราม รอพวกที่ไปตกปลากลับมาเมื่อวันที่ ๒๗ มกราคม ๒๕๕๖ ซึ่งกลับมาถึงปทุมฯ จนประมาณเกือบบ่าย ๒ สักประมาณ บ่าย ๒ กว่า ๆ พ่อเพรียง แม่อ้อม ย่า ฟ้าคราม ก็ขับรถยนต์กลับบ้านที่พรหมพิรามกัน เรามาถึงบ้านที่พรหมพิรามก็ประมาณ ๖ โมงครึ่ง (ตอนเย็น)
อ่านเรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ทุกฉบับ ได้จากที่นี่...เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม"
ความเห็น (8)
ฟ้าคราม น่าเอ็นดูมากครับ
ขอบคุณค่ะ ลุงชาติ 
พัฒนาการของเด็ก ๆ ถ้าเราสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าเขาเปลี่ยนแปลงขึ้นในแต่ละช่วงสั้น ๆ เองค่ะ
ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยค่ะ
ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ คุณโอ๋-อโณ 
น่ากอดจังค่ะ...
โตเร็วมากค่ะ
ขอบคุณพี่นงนาท 
ที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
ขอบคุณคุณจารุวรรณค่ะ 
ช่วงนี้พอหายป่วย ฟ้าครามกินเก่งมากค่ะ ทำให้ตัวโต สงสัยโตขึ้นจะสูงใหญ่แน่ ๆ เลยค่ะ
annandbeem
ผู้ชายฟ้าครามแปลว่าอารายค๊ะ