ปะติดจับสมุดขาดๆ (ธรรมจากหลวงเพี้ยนถาง)
ปะติดจับสมุดขาดๆ (ธรรมจากหลวงเพี้ยนถาง)
หลักปฏิจจสมุปบาทแห่งพุทธศาสนานั้น ถือเป็นแก่นพุทธศาสน์ก็ว่าได้ ลึกซึ่งยิ่งนัก ยากที่จะเข้าใจได้ เพราะมักเริ่มที่ .....เมื่อมีอวิชชา ก็มี สังขาร .... วิญญาณ ....นามรูป ...สฬยาตนะ ผัสสะ เวทนา ตัณหา อุปาทาน ว่ากันไป....ทั้งหมด ๑๒ ท่อน บาลียากๆ ทั้งนั้น
คำว่า "นามรูป" นั้น ยิ่งไปกันใหญ่ คือ ความรู้สึกนึกคิด (นาม) ก็เกิด และ โลก คน สัตว์ ภูเขา (รูป) ก็เกิดขึ้นมาได้
วันนี้ผมจะมาเสนอทฤษฎีคู่ขนาน ชื่อว่า ปะติดจับสมุดขาดๆ มีเพียง ๔ ท่อน ดังนี้
เมื่อโง่ ก็ปรุง
..เมื่อปรุง ก็อร่อย
...เมื่ออร่อยก็ติด
...เมื่อติดก็โง่
.......เป็นวงรอบเช่นนี้เอง ชาติแล้วชาติเล่า ไม่อาจหลุดพ้นไปได้
โง่คือ อวิชชา ปรุงคือสังขาร อร่อยก็ตัณหา ติดก็อุปาทาน
...เพียงแต่คราวนี้ เราว่าแบบไทยๆ ไม่มีบาลีที่น่ากลัว
....คนถางทาง (๒๘ มค. ๕๕)
ความเห็น (1)
เลยทำให้นึกถึงพระฮุ่ยเหนิงครับ "ไม่มีกระจกก็ไม่มีฝุ่น"