คนนี้ก็อีกคนที่คิดถึงมาก...ถึงมากที่สุด

มีช่วงหนึ่งที่งานเข้า และกำลังลุยถั่วแก้ปัญหาไปตามประสา เป็นงานที่มีคนแอบหาว่าบ้าที่พาตัวเข้าไปทำ แถมมีคนก่นบอกด้วยบังเอิญเห็น  "งานที่จับทำเป็นงานต่ำต้อย เป็นผู้ใหญ่ยังไงจึงมาจับงานภารโรง"

ทีแรกฟังก็สะอึกแทนคนรับผิดชอบ  งานพื้นฐานอย่างนี้มีคนเหยียดเน้อ แล้วอย่างนี้คนทำงานจะมีกำลังใจยังไง งานที่ทำถูกมองเห็นไม่มีคุณค่า

โชคดีที่มีสุภาพบุรุษคนหนึ่งแทรกตัวมาได้จังหวะ ช่วยมาแจมและมาชี้เหตุปัญหา ช่วยพาเดินลัดเลาะตามเส้นทาง จนปัญหาบางประการลุล่วงไป  งานภารโรงที่ว่าจึงแก้ปัญหาสำเร็จได้

จังหวะแทรก จังหวะสอนถูกใจมากถึงมากที่สุด ไม่แทรกแซงความคิด ไม่ตัดปัญหา ไม่พาวกวน ชี้ทางเดินเจริญปัญญาให้ทุกก้าว อะไรรู้ อะไรเห็นและชำนาญ ก็เติมเต็มให้  

วันนี้เขาผู้นี้เป็นอัศวินม้าขาวในดวงใจฉันไปแล้ว คุณสามีที่บ้านอย่าอิจฉาละ 

ช่วงที่เจอตัวเป็นๆครั้งแรก ประทับใจ(จ๊อด)มาก ไม่เคยเห็นใครหมอบกราบผู้ใหญ่แบบนอบน้อมอย่างที่เห็นมาก่อน ตะลึงอึ้งอยู่นาน ไม่เคยนึกเลยว่าผู้ชายปากเก่ง วาจาคมกริบชนิดตะไกรขอถอย จะอ่อนโยนและแสดงออกได้งดงามอย่างนั้นอ่ะนะ

ปะหน้ากันในครั้งต่อๆมา ก็ได้รู้ ได้เห็นว่าเจ้าของปากตะไกรคนนี้ ปัญญาเปรื่องปราชญ์ มีความห่วงใยสังคมอย่างหาใครเทียมทันได้ยาก

ใครได้อ่านบันทึกของเขาแล้วอาจจะรู้สึกว่าคนๆนี้ประหลาด ทุกๆวันความคิดวิ่งปร๊าดไปเรื่องโน้นเรื่องนี้อย่างน่าฉงน  ก็ขอชวนว่าหากไม่มัวฉงน อ่านแล้วฟังสิ่งที่เขาบอกเล่าท่านจะพบเรื่องดีๆที่แฝงอยู่  

ใครที่ยังไม่รู้จัก ฉันขอชวนไปรู้จัก อัศวินม้าขาวของฉัน สุภาพบุรุษที่ฉันกำลังคิดถึงมาก ถึงมากที่สุดคนนี้  คนถางทาง ค่ะ

สวัสดีปีใหม่ค่ะ อาจารย์  

ปล. อยากมีเวลาแวะไปชมลุคส์ใส่กางเกงยีนส์ผ่าข้างของอาจารย์มากๆเลยค่ะ

[ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์]

ผมเป็นแฟนติดตามอ่าน อ.คนถางทาง ครับ เห็นเมื่อไหร่ต้องรีบอ่านทันทีครับ ท่านคิดนอกกรอบได้ไม่เหมือนใครเลยครับ