ทำหน้าที่ของเราให้ถึงที่สุด เท่านั้นก็เพียงพอ...
ชีวิตของคนเราที่ดำเนินไปนั้น ล้วนแล้วแต่เกี่ยวข้องกับคนมากมาย เรามีหลายสถานะหลายบทบาท หลายความสัมพันธ์ ในการอยู่ร่วมกับคนอื่น เป็นเรื่องธรรมดาที่อาจเกิดความพอใจ ความสบายใจ ในความสัมพันธ์ พอใจในความเอื้ออาทรที่มีต่อกัน หรือก็อาจมีการกระทบกระทั่งกัน มีปัญหากัน มีความไม่พอใจซึ่งกันและกันเกิดขึ้นได้ ถ้าเป็นคนที่มีความรักซึ่งกันและกันนั้น อย่างมากเมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นแล้ว ความรักความผูกพัน ก็จะเป็นตัวเชื่อมประสานในคนสองคนนั้น หายขุ่นข้องหมองใจกันได้ แต่บางทีหากเรามีปัญหากับคนที่ได้ไม่ได้หวังดีต่อกันนั้น นอกจากจะมีปัญหากันแล้ว เขาก็อาจทำลายกัน คิดร้ายต่อกันกับเรา ทำร้ายกัน บางทีก็เกินจะเยียวยาที่จะหวังให้คนเหล่านี้ทำดีขึ้นมาได้
แล้วถ้าปัญหาว่าคนอื่นทำความไม่สบายใจให้กับเราหล่ะ ไม่ว่าจะเป็นคนที่เรารัก หรือไม่ว่าใครก็ตาม
สิ่งสำคัญนั้นมันอยู่ตรงไหน ...
ฉันคิดว่าสิ่งสำคัญนั้นมันอยู่ตรงที่ว่า เราต้องรู้ว่าเราทำหน้าที่ของเราในความสัมพันธ์นั้นดีที่สุดหรือยัง ฉันคิดว่าคนเราต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ทำดีให้ถึงที่สุด ปรารถนาดีให้ถึงที่สุด บริสุทธิ์ใจให้ถึงที่สุด ไม่หวังสิ่งตอบแทนให้ถึงที่สุด เมื่อเราได้ทำหน้าที่เหล่านี้แล้วของเราแล้ว ไม่ว่าเราจะอยู่ในบริบทใด...ทั้งบริบทของความเป็นคน บริบทของความเป็นเพื่อน บริบทของความเป็นเพื่อนมนุษย์ บริบทของความเป็นคนรัก บริบทของความเป็นคนทำงาน บริบทของความเป็นส่วนประกอบหนึ่งของสังคม บริบทของความเป็นลูก บริบทของความเป็นนักเรียน ฯลฯ สำคัญที่ว่าเมื่อเราทำตามหน้าที่ และทำดีถึงที่สุดแล้ว คิดดีที่สุดแล้ว ใครจะว่าอย่างไรก็ช่างเขา จะทำไม่ดีกับเราก็ช่างเขา จะคิดไม่ดีกับเราก็ช่างเขา นั่นมันไม่ใช่ปัญหาที่เราแล้ว มันเป็นปัญหาที่ตัวเขา ถ้าเขาคือคนที่เรารัก เราก็ควรให้อภัยเขา ถ้าเขาเป็นคนอื่นก็ไม่ควรไปถือสา เก็บมาเป็นอารมณ์ นึกโทษตัวเองว่าทำไมเขาทำกับเราเช่นนั้น และไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์กับใครก็ตาม ถ้าเราทำหน้าที่ของเราดีแล้ว เขายังคิดไม่ดี ทำไม่ดี นั่นคือปัญหาของคนๆนั้น นับว่าเป็นเรื่องที่น่าสงสารมากกว่า จะไปนึกโกรธเขา
แต่สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคือ เราต้องสำรวจ ยอมรับ และปรับปรุงตัวเราให้ดีเสียก่อนด้วย ต้องมั่นใจว่าเราทำดีที่สุดแล้วจริงๆ คิดดีที่สุดแล้วจริงๆ พูดดีที่สุดแล้วจริงๆ พิจารณาตัวเองอย่างไม่ลำเอียง เพราะก่อนที่จะมองได้ว่าปัญหาอยู่ที่คนอื่นนั้น ตัวเราต้องสำรวจและแก้ปัญหาที่ตัวเราเสียก่อน เพราะเราต้องตระหนักว่า ถ้าหากเราทำหน้าที่ของเราได้ไม่ดีพอนั่นก็อาจเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาที่เกิดขึ้นนั้นได้อีกด้วย
ปรางค์สิรินทร์ เอนกสุวรรณกุล
๒๙ ธันวาคม ๒๕๕๕
ความเห็น (7)
หน้าที่..ต้องทำให้ดีที่สุด
สุข..สงบเย็น เป็นประโยชน์ สวัสดีปีใหม่นะครับ
สวัสปีใหม่ ๒๕๕๖ นะครับ ;)...
ใช่เแล้ว ... รู้ว่าหน้าที่คือ อะไร ... ทำหน้าที่นั้น ...."ให้ดีที่สุด" .... ถือว่าได้ทำดีแล้วนะคะ
ขอบคุณบทความดีดีนี้ค่ะ
ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ สวัสดีปีใหม่เช่นกันนะคะทุกท่าน :))
น้องปรางค์เขียนเหมือนที่คุณป๋าพี่สอนเลยจ๊ะ ตอนพี่ทำงานใหม่ๆพี่ปลาชอบบ่นให้คุณป๋าฟัง ว่าคนโน้นเป็นอย่างนี้อย่างนั้น มีคนไม่ชอบพี่ปลาอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วมันมากระทบกับเราทำให้เราลำบาก.. คุณป๋าก็นิ่งๆแล้วถามคำเดียวว่า เราทำหน้าที่ของเราได้ดีที่สุดหรือยัง ทำหน้าที่ของเราให้ดีก่อน ใครทำไม่ดีมันก็เป็นเรื่องของเขาต้องรับผิดชอบ ถ้าเราทำดีแล้วใครก็มาว่าเราไม่ได้.. แล้วพี่ปลาก็เลยบรรลุ โง่น้อยลงหน่อยนึง ฮาาาาา..
โหรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยจ่ะ :)) พี่ปลาสู้ๆ หนูเป็นกำลังใจให้เสมอออ ^^
Roidow Roypa
เป็นบทความที่น่ารักมากเลยเข้ามาอ่านโดยบังเอญจ้ะ คิดแบบนี้เหมือนกันน่ะ กับการใช้ชีวิตในปัจจุบัน กับการทำงานร่วมกับมนุษย์ในยุคปัจจุบันนี้