จดหมายถึงครู l ฝืน

วันพุธที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2555

กราบสวัสดีค่ะครู

  เช้านี้ตื่นขึ้นมาเตรียมของไปวัด พอไปถึงวัดวันนี้คนเยอะมากเจ้าค่ะ รู้สึกแปลกใจ แต่พอนึกได้ก็เงียบลงกับตนเอง ท่านพาสวดธรรมจักรฯ แบบแปล ใจหนูระลึกถึง มรรคแปด สวดเสร็จท่าน ให้ตั้งสติภาวนา รับฟังธรรม แล้วก็รับพร ด้วยเมื่อเช้าหนูยังไม่ได้ทำวัตรเช้า จึงนั่งลงกราบพระปางลีลา ทำวัตรเช้า ออกจากวัครูโทรมาสอนให้ทบทวนเรื่อง “ความไม่ใส่ใจ และนี่ไม่ใช่ครั้งแรก” แล้วครูก็ชี้ว่า “วันนี้ให้เย็บผ้าให้เสร็จ”

หนูคิดเอาเองว่า “ต้องรีบแก้ไขสิ่งที่บกพร่อง”

แต่พอตกเย็นมาทบทวนกลับเป็นการงัดข้อ กับครูบาอาจารย์ ก็รู้สึกอ่อนใจกับตนเอง

ระหว่างวัดครึ่งเช้าหมดไปกับการเดินห้าง บ่าย ๆ สองชั่วโมงกับการซื้อของที่อยากได้

กลับมาบ้าน จัดบ้านอีกสองชั่วโมง ที่เหลือมานั่งเย็บผ้าแบบใจหมอง ๆ

พร้อมกับความคิดด้านลบ ที่อยากจะให้ตนเองหายไปจากโลกใบนี้แบบไหนก็ได้ท่าทางจะดี

เพราะแม้ช่วงนี้จะรู้กับตนเองว่า เป็นช่วงของรอบเดือนที่จิตใจจะมีบัพเฟอร์น้อย แต่หนูก็ปฏืเสธไม่ได้ว่าที่ผ่านมามันคือ “ความไม่ได้เรื่อง”

และก็ไม่อยากเป็นตัวถ่วงอีกต่อไปเจ้าค่ะ

ที่พยายามทำตาม ก็เห็นความรู้สึกที่ฝืนอยู่ข้างในตนเองที่ไม่ลงใจกับสิ่งต่าง ๆ

พยายามคิดถึงสิ่งดี ๆ ที่ครูเมตตาชี้ แต่ก็ถูกตัวชั่วตลบหลัง ทุกที

ครูต้องคอยเหนื่อยรบกับตัวชั่วของหนู

แม้กระทั่งเรื่องตัดเสื้อถวายครู กับ จัดหารองเท้า

เรื่องดี ๆที่ครูเมตตา ให้ระลึกถึง แต่ใจก็ยังไปจำแต่ด้านลบ

ด้วยความคุ้นเคยของใจที่เสพอารมณ์ของเดรัจฉาน

อย่างนี้ใช่ไหมค่ะ ที่เขาเรียกกันว่า “นรกทั้งเป็น”

ดูเหมือนมันจะคุ้นเคยกับ ภพภูมิที่ต่ำกว่ามนุษย์มากเลยเจ้าค่ะ”

ขนาดครูช่วยเมตตาจิกหัวขึ้นมา

แต่จิตใจหนูต่ำมากที่ ดิ้นรนจะลงให้ได้

วันนี้ศีลข้อ 4 แย่ ตามด้วยศีลข้อ 1 เบียดเบียนตนเอง และอยู่กับราคะที่ครอบงำ คือ ผิดศีลข้อ 3 เฮ่อ จิตเป็นมนู่ษย์นี้ยากจังเลยนะคะ กับต้นทุนจิตที่เป็นเดรัจฉานแบบนี้

รับโทรศัพท์จากครู จากที่เตรียมตัวออกไปงานจุดเทียนชัย ไป ๆ มาๆ หนูก็ใช้เป็นข้ออ้าง ไม่ไปร่วมงานทั้ง ๆที่ลงชื่อ โทรหาใครก็ไม่ติด สรุป หายตัวไปเฉย ๆ ไม่ได้เข้าร่วม ศีลข้อ 4 หนู ผิดซ้ำ

ดีหน่อยที่วันนี้โทรหาแม่ ท่านหัวเราะเบิกบาน เล่าถึงพ่อที่ไปนา และกิจกรรมวันพ่อที่บ้านเมื่อเช้า หนูไม่ได้ทำหน้าที่ลูกด้วยการพากายไปหาท่าน ทำได้เพียงระลึกถึงท่านทั้งสอง กับบุญกุศลจากการที่สั่งสมมาหากพอมี ของมอบทดแทนพระคุณท่านทั้งหมด เพราะหนูก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานเพียงใด ที่พอจะทดแทนได้ ณ ปัจจุบันนี้ก็เพียงเท่านี้และที่ผ่านมา

กราบขอขมาครู และกราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ