โปรดส่งใครมารักฉันที!

ชีวิตคนเราคิดๆไปก็แปลกดีนะ เวลาที่เราเจอคนดีๆเรามักจะทำตัวแย่ๆ แต่เวลาที่เราเจอคนแย่ๆ เรามักจะทำตัวโง่ๆ จริงมั๊ย? นั่นซิ..หลายครั้งที่ฉันทำพลาดเรื่องความรักมาโดยตลอด แต่ก็ไม่ยักกะเข็ดกะมันแฮะ เพราะไอ้เจ้าความรักที่ฉันพูดถึง มันใช่ความรัก (ของแท้) ซะที่ไหนล่ะ มันคือความหลงต่างหาก รู้ทั้งรู้แต่ก็พลาดท่าเสียทีอีกจนได้. เอาเป็นว่าต้องจูนกันก่อนว่า ความรักที่พูดมันคือความหลง ฉันเป็นคนที่เหมือนผู้หญิงทั่วๆไป (บางอารมย์นะ) คือประเภทที่ว่า อยากเจอรักแท้ เพราะเคยมีคนบอกว่ามันดีนะ ถ้ามันไม่ดีทุกคนจะต้องการมันหรอ ? มีเหตุผล ลองดูซิจะจริงมั๊ย ทุกครั้งที่ฉันรักใครฉันจะเต็มร้อยกับคนๆนั้น สุดท้ายไม่รู้ว่าฟ้าสั่งหรือสวรรค์แกล้ง ให้ฉันต้องล้มเหลวทุกครั้ง. ไม่ว่าจะเป็นปีใหม่ ตรุษจีน วาเลนไทน์ ออกพรรษา เข้าพรรษา ไม่ว่าโลกจะเปลี่ยนไปแบบไหน ยังงัย. ฉันก็ยังไม่เจอคนที่ใช่สักทีหรือว่าชีวิตนี้ฉันจะไม่มีเนื้อคู่กะใครเขา ฉันแค่อยากได้ใครสักคนที่ไม่ต้องหล่อมาก ไม่ต้องรวยด้วย ไม่ต้องจบการศึกษาสูงก็ได้. ขอแค่คุยกันรู้เรื่อง ขอให้เขาเกิดในยุคที่อะไรเสียก็ซ่อม ไม่ทิ้ง พร้อมที่จะแก่ไปพร้อมๆกัน นั่งดูความเป็นไปของโลกใบนี้ อยู่เป็นเพื่อนกันก็พอ ฉันขอมากไปหรือป่าวเนี่ย. โปรดส่งใครมารักฉันที..