ฝนในฤดูหนาว



หลังจากฉันเดินทาง เพื่อไปเยี่ยมเยียน สปอนเซอร์ ของฉัน ที่อ.หัวหิน ฉันไปถ่ายทำ ออฟฟิศ เพื่ออัพโหลดรูปภาพ เข้าสู่ โลกโกลบอล  แจ้งให้รู้ว่า บริษัท ที่สนับสนุนฉันมีอยู่จริง และ เชื่อถือได้ ว่า เขาทำธุรกิจ ด้านการ จัดสรรค์ ที่ดิน คอนโด และ อพาร์ตเมนท์  ฉันเดินทาง กลับสุรินทร์ เพราะเริ่มมีเงินเหลือเก็บ พอจะไป จุนเจือ ทางด้าน ถิ่นอีสานใต้ได้แล้ว.. ใช่สิ กับการทำนา หนึ่งปี ในเนื่อที่สิบไร่ ที่ไม่ต้องเช่าใคร?  หักแล้ว เหลือรายรับ. ประมาณ ๒ หมื่นบาท ที่จะต้องใช้ จ่ายภายใน หนึ่งปี.. กับสี่ชีวิต..  ชีวิต มันค่อนข้างโหดร้ายจริงๆ  สำหรับ ภาคอีสาน ฉันไม่แปลกใจ..ทำไม? คนต้องทิ้ง ครอบครัว เพื่อมาหากินต่างถิ่น   ฉันไปช่วย ตากข้าว โดยใช้ พื้นถนนราดยาง นั้นแหละ เป็นที่ตาก  ดูๆ แล้วเหมือนเอาเปรียบคนใช้รถ  แต่ฉันก็เห็นคนส่วนใหญ่ เขาทำกัน  ฉันได้นอนบนรถกระบะ  เพื่อดูดาว นับดาว และ เป็นการเฝ้าข้าวเปลือกที่ยังไม่แห้ง ไปด้วยในตัว.. มันเป็นชีวิต ที่เหนื่อย สำหรับ ฉัน ซึ่งแม้จะเคย เป็นทหารมาก่อน แต่ฉันก็ไม่เคย ต้องสมบุกสมบัน..ขนาดนี้  ฉันนับถือ คนภาคอีสาน จริงๆ  ที่สามารถ ต่อสู้เอาตัวรอดกันมาได้  แม้จะมี หลายอย่างที่ ไม่ถูกกับทัศนคติ  ของฉัน ในเรื่อง ความคิดเห็นหลายเรื่อง.. แต่ฉันก็คิดว่า.. มนุษย์ ต้องเอาตัวรอด และ ใช้ สัญชาติญาน  ความเห็นแก่ตัวของเขา.. มานาน จนติดเป็นนิสัย.. ก็ชีวิต ฉัน ในวัยเยาว์ ไม่เคย ลำบากเท่าเขา จะไปรู้ ถึง ความอดอยาก ยากแค้น เช่น พวกเขาได้อย่างไร?  แม้ฉันจะเป็นคนที่ไม่ชอบไกลห่าง ครอบครัวสักเพียงไร? แต่การ อยู่กับครอบครัว  โดยไม่สามารถ  ช่วยเหลืออะไร?ได้ ในฐานะ ผู้นำครอบครัว มันเจ็บปวด อย่างบอกไม่ถูก...
ภาคอีสาน ไม่ใช่ ไม่มี คนร่ำรวยนะ..มีแน่.. แต่น้อยมาก  และ..เท่าที่เห็นคือ พ่อค้า  มิใช่ เกษตรกร..
ฉันเชื่อว่า..ภาคอีสาน จะต้องดีกว่านี้แน่.. ถ้าเพียงแต่ จะมีคน.. ที่มีความจริงใจในการแก้ปัญหา แบบ ยั่งยืน มิใช่แก้ปัญหา เฉพาะหน้า แบบที่เป็นทุกวันนี้...  คงต้องให้การศึกษา  คงต้องให้ความรู้  พัฒนา ที่ดินให้เกิด รายรับ ที่ยั่งยืน..สอนให้คน เคารพสิทธิ  ผู้อื่นมากกว่า  เคารพสิทธิ์ของตนเอง.. และ  กลัวคนดี..มากกว่า คนมีเงิน.. เพราะแปลกจริง เท่าทีดู  คนภาคอีสาน ที่ฉันพบ.. เกรงใจ..คนมีเงิน..มากกว่า คนดี...
ลมหนาวโบกโบยมาแล้ว..ที่ภาคอีสาน  เทศกาลแจกผ้าห่ม จะมาถึง  แต่ไม่มีใคร? สอนคนอีสานให้ซักผ้าห่ม..  เพราะคิดว่า..ปีหน้า  ก็จะมีผ้ามาแจกอีกแล้ว..  คนอีสาน  ถูกสอนให้พี่งรัฐ  มากกว่า พึ่งตนเอง.. แล้วในที่สุด  เขาก็จะรู้ว่า  ไม่มีใคร? ให้เขาพี่งได้ดีที่สุด เท่าตัวเขาเอง... ว่าแต่ตอนนั้น  จะสายเกินไปไหม?  เมื่อ  ฝน.. ตกแทรก เข้ามา ในฤดูหนาว..  มันคงเย็น จนไม่มีคน คิด รองน้ำฝน.. ไว้ใช้ ในหน้าแล้ง..  
คำสำคัญ (Tags): #ฝน#ฤดูหนาว#อีสาน
หมายเลขบันทึก: 510349เขียนเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2012 17:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม 2012 18:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท