บันทึกที่ ๓๐๐ (บนถนนที่แสนอบอุ่นและงดงาม)
เรื่องเล่าจากบ้านแม่ตาด :
บันทึกที่ ๓๐๐ (บนถนนที่แสนอบอุ่นและงดงาม)
(๑)
ผมไม่ได้เขียนบันทึกมา 3-4 วัน เนื่องจากงานรุม ทั้งงานหลวงและงานราษฎร์ เลยทำให้ไม่ได้เขียนบันทึกใหม่ๆ ลงใน G2K เลย ได้แค่เพียงแวะเข้ามาเปิดอ่านเป็นบางช่วงเท่านั้นเอง
วันนี้ ผมมีเวลาว่าง ไม่ได้ไปไหน เลยได้นั่งเขียนบันทึกตามปกติ แล้วพอดีสังเกตเห็นใน “แผงจัดการ” บอกว่า ในช่วง ๑ ปี ๖ เดือนที่ผ่านมานั้น ผมเขียนบันทึกไปแล้ว ๒๙๙ ชิ้น ด้วยกัน ดังนั้น บันทึกที่ผมเขียนเรื่องนี้ ผมเลยตั้งชื่อว่า “บันทึกที่ ๓๐๐(บนถนนที่แสนอบอุ่นและงดงาม)”
ในช่วงที่ผ่านมา ผมเขียนบันทึกด้วยความรู้สึกมีความสุขและสนุกสนาน เขียนเพราะใจอยากจะเขียนนะครับ เพราะเวลาเขียนแล้วรู้สึกมีความสุข ยิ่งเมื่อเห็นผู้อ่านหลายท่านอ่านแล้วมีความสุข ก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกมีความสุข เบิกบานใจ และมีกำลังใจที่จะเขียนบันทึกออกมาอยู่เรื่อยๆ
ผมเขียนบันทึกตามกาลและโอกาสนะครับ บางช่วงมีงานเยอะหรือคิดอะไรไม่ออก ก็จะเขียนออกมาค่อนข้างน้อย แต่บางช่วงมีเวลา มีข้อมูล และมีความพร้อมเต็มที่ ก็เลยเขียนออกมาค่อนข้างเยอะและบ่อยมาก บางวันเคยเขียนวันละ ๓-๕ ชิ้นเลยก็มี ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับเวลา ข้อมูล และความพร้อมเป็นหลัก
เนื่องจากผมเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น ช่วงหลังๆ ไม่ค่อยมีโอกาสได้เดินทางไกล ใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่เป็นหลัก เรื่องราวที่ผมเขียนก็เลยเป็น “เรื่องเล่า” เสียส่วนใหญ่ โดยเฉพาะเรื่องราวเกี่ยวกับบ้านแม่ตาดที่ผมใช้ชีวิตอยู่ ทั้งเรื่องของบรรยากาศ วิถีชีวิต อาหารการกิน ชุมชน และเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวของผมเอง
ช่วงแรกๆ ผมเขียนบันทึกแบบเล่าเป็นเรื่องเป็นราว เป็นนามธรรมเสียส่วนใหญ่ ซึ่งแต่ละเรื่องต้องใช้เวลาเขียนนานพอสมควร แถมใช้พลังงานความคิดค่อนข้างมากอีกต่างหาก ตอนหลังๆ เลยเลือกที่จะเปลี่ยนแนวการเขียนบันทึกมาเป็นการนำเสนอเรื่องราวต่างๆ ผ่านรูปภาพแทน โดยเขียนเรื่องราวที่มาที่ไปเอาไว้เพียงสั้นๆ ส่วนที่เหลือก็ให้รูปภาพทำหน้าที่บรรยายเรื่องราวแทน ซึ่งก็ทำให้การเขียนบันทึกมีความรวดเร็วขึ้น และผู้อ่านหลายๆ ท่านก็รู้สึกชอบด้วย
(๒)
หากการเขียนบันทึก คือ การเดินทางไกล...อันแสนพิเศษ
วันนี้ผมก็คงจะเดินทางถึงหลักกิโลเมตรที่ ๓๐๐ เรียบร้อยแล้วนะครับ
แต่ยังเหลือระยะทางอีกยาวไกล ที่ผมจะต้องเดินทางต่อไปเรื่อยๆ....อย่างมีความสุข
ที่ผ่านมา เรื่องราวต่างๆ ที่ผมนำเสนอผ่านบันทึก ผมตั้งใจเขียนให้ออกมาในแนวของความหรรษาหรือเฮฮาสนุกสนานนะครับ เพื่อให้ผู้อ่านทุกท่านอารมณ์ดีและมีความสุขเวลาได้อ่าน
ผมมีความสุขเสมอ ในช่วงที่กำลังเขียนบันทึกและตอนที่เขียนบันทึกเสร็จแล้ว
และแอบหวังอยู่ในใจลึกๆ ว่า ผู้อ่านทุกท่านก็คงจะมีความสุขเช่นกันนะครับ เวลาที่ได้อ่านเรื่องราวต่างๆ ผ่านบันทึกของผม
ขอขอบพระคุณทุกๆ ท่าน ที่กรุณาแวะเข้ามาเยี่ยม ติดตามอ่าน ให้ดอกไม้ ให้กำลังใจ ช่วยชี้แนะ ให้คำปรึกษาที่เป็นประโยชน์ และร่วมเดินทางไปด้วยกัน...บนถนนสาย G2K อันแสนอบอุ่นและงดงามแห่งนี้
ขอให้ทุกๆ ท่านมีความสุข สุขภาพแข็งแรง เบิกบานใจ และพบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ
ตลอดทางนะครับ
เพลง "การเดินทางที่แสนพิเศษ"
ศิลปิน "ดา เอ็นโดรฟิน"
ความเห็น (9)
-สวัสดีครับ..
-เมื่่อเวลา 13.23 น. ของวันที่ 21 มกราคม 2551 ได้มีโอกาสสมัครเป็นสมาชิกของ G2K โดยการแนะนำจาก"คุณสิงห์ป่าสัก"
-ที่ผ่านมา ได้บันทึกบ้าง..หยุดบ้าง..ตามแต่ละช่วงเวลา..และจังหวะของชีวิต...
-มิตรภาพ/ความสุข หลายอย่างเริ่มต้นและเกิดขึ้นจากที่แห่งนี้มากมาย..
-ขอบคุณสำหรับเรื่องราว ๆดี ๆ จาก G2K นี้ด้วยนะครับ..
-เป็น"การเดินทางที่แสนพิเศษ" เช่นกันครับ..
สวัสดีครับ คุณ 
เพชรน้ำหนึ่ง
* ผมเองบางช่วงก็หายไปนานเหมือนกันนะครับ แต่บางช่วงก็เขียนวันละหลายๆ เรื่องเลย ขึ้นอยู่กับเวลา ข้อมูล และอารมณ์นะครับ
** ขอบคุณ....ที่อยู่เป็นเพื่อนกันเสมอมานะครับ
สวัสดีค่ะ
ตามมาจาก ชงโค 13
ดีใจจังเลยที่มีเพื่อนเก่ามาร่วมเดินทาง อิอิ
สวัสดีครับ คุณครู 
krutoiting
* ขอบคุณมากๆ เลยครับ ที่กรุณาแวะเข้ามาเยี่ยมเยือนและเป็นเพื่อนร่วมเดินทาง(ไปไหนก็ไม่รู้?)ด้วยกัน
** รูปของคุณครูใน Facebook กับใน G2K แตกต่างกันมากๆ เลยนะครับ 555
ยอดเยี่ยมมากค่ะ ..ถึงไม่ได้ติดตามอ่านทุกเรื่่อง แต่ถ้ามีเวลาก็พยายามแว๊บเข้ามาเสมอ หลายเรื่องราวประทับใจสุดๆ ค่ะ
ชิ่นชม 300 บันทึก
ได้เขียน เขียนแล้วมีความสุข มีผู้อ่านก็มีความสุข
ดีใจนะคะที่เราได้มาอยู่ gotoknow
เป็นผู้ให้ความสุข เมื่อเรามีโอกาส
และรับความสุขได้เสมอ
ขอมอบกำลังใจให้มากๆเสมอนะคะ
สวัสดีครับ พี่ 
กานดาน้ำมันมะพร้าว
คงต้องขอบคุณ g2k นะครับ
ที่ทำให้เราได้รู้จักกันและกลายเป็นพี่น้องที่ห่วงใยกันอยู่เสมอ
ขอบคุณโกทูโนว์ที่ทำให้ผมรู้จักพี่เพลิน และครอบครัว และทุกคน...แม้ไม่เคยเจอกันสักที...แต่เหมือนเราเป็นญาติกันนะครับ...จะเก็บความทรงจำนี้...ไปติดต่อตลอดนะครับ