ตำนานผีล้านนาตอน" ผีกวางหลอก"
แม้จะเป็นหน้าฝน แต่ฝนก็ไม่ตกมาเป็นเวลาหลายวัน แถมอากาศค่อนข้างจะร้อนแรง ดูไปทางดอยสูงเห็นแต่เมฆฝ้าอุ่มลอยห่มยอดดอย...
เออวันนี้เราชวนกันไปล่าสัตว์กันแก้เหงาสักวันเถอะ...พี่อ้ายจั๋นพูดชักชวนเพื่อนบ้าน....
วันรุ่งขึ้นนายพรานป่ามีพี่อ้ายจั๋นเป็นหัวหน้าพร้อมอาวุธปืนผาหน้าไม้เพียบพร้อมที่จะสังหารสัตว์ตัวโตหากมันจะเข้าถึงกรรมเวรที่ต้องมาให้ๆได้ยิงเป็นอาหาร
พวกเขาเดินทางถึงทางปากทางเข้าป่าพี่อ้ายจั๋นบอกให้ทุกคนนั่งเพื่อสะกดปากสัตว์ในป่าทั้งมวล...
" โอมหับๆ.....เสียงกูนี้ดั้งพญาเสื้อโคร่ง กู้ก้องร้องไพร ใครได้ยินเสียงก็สยบเสียงกู กูสั่งป่าให้เป็นสวรรค์ก็ตามคำกูบอก กูสั่งให้ป่าเป็นนรกก็เป็นตามกูตั้งใจ...กูจะสะกดป่าไพรให้อยู่ใต้อุ้งเท้ากู........ฯ...."
ว่าพระคาถาเสร็จพี่อ้ายจั๋นเสกอุ่้งมือตบหน้าดินปั๊บๆๆๆๆๆ..
แล้วลุกขึ้นเดินนำหน้าเพื่อนฝูงเข้าป่า เดินลัดเลาะริมห้วยเหนื่อยนักก็ไม่เห็นสัตว์ป่าตัวใหญ่มีเพียงอีเห็นหมีวิ่งลัดเลาะตามกิ่งไม้ พวกเขาไม่ยิงเพราะถือว่าเป็นสัตว์เล็ก ยิงไปก็เสียงของคือลูกปืนมันมีค่านักหนา....
พวกเขาหยุดริมห้วย บางคนเดินไปปลิดเอาใบตองตึง(พลวง)มาขนวดเป็นกระสวยตักน้ำห้วยขึ้นดื่มตามธรรมเนียมการเดินป่า พวกเขาจะไม่เอามือโกบกวักน้ำเข้าสู่ปากโดยตรงเพราะถือว่า "ขึด" อาถรรพ์จะทำให้เกิดอาการผิดปกติเช่นว่า ดื่มแล้วชักแง้กๆๆๆๆ เป็นต้น
พักเหนื่อยพอได้แรง พากันเดินต่อ พี่อ้ายจั๋นบอกให้ืุทุกคนเดินดาหน้าตามริมขอบห้วย บางคนเห็นรอยเท้าหมูป่าขนาดเขื่อง บางคนเห็นรอยเท้าฟาน(เก้งป่า) จึงพากันสะกดรอยไปติดๆ แต่พอไปอีกราวสิบกว่าวาเห็นรอยเท้าฟานกลับลกายเป็นรอยเท้ากวางขนาดใหญ่...
ทุกคนดีใจที่จะได้ยิงกันละคราวนี้คงไม่เสียเที่ยวเดินป่า....
ทันใดอ้ายดาลูกพรานป่ายกมือขึ้นให้สัญญาณทุกคนหยุดนิ่ง ทุกคนนั่งลงตามองไปยังจุดที่อ้ายดาชี้...
ส่วนอ้ายดาเห็นกวางตัวใหญ่ยืนหันรีหันขวางจะวิ่งหนีข้ามห้วย เขายกปืนขึ้นเล็งรอจังหวะที่กวางหันหน้าผากมาให้เห็น....
โป้ง.....เสียงปืนลูกซองเก้าเม็ดสะท้านป่า ทุกคนนั่งนิ่งรอจังหวะ อ้ายดายืนพร้อมชูปากกระบอกปืนเป็นสัญญาณให้เดินเข้าหาเป้าหมาย.....
ทุกคนเห็นเพียงก้อนผาขนาดคนยืนโอบตั้งอยู่ริมห้วย เข้าไปดูใกล้ๆกลับเห็นรอยลูกปืนกระแทกผิวก้อนผา ก้มมองดูโคนก้อนผาเห็นลูกปืนตะกั่วบี้แบนอยู่สองสามลูกตกใกล้ๆโคนก้อนผาใหญ่....
"โอ..วะ...กวางแท้ๆ ไหงเป็นก้อนผา...." อ้ายดาเอ่ยขึ่นด้วยความแปลกใจ....
"กลับเถอะ...พี่อ้ายจั๋นสั่งทุกคนให้กลับ " หากขืนอยู่ไม่ใครก็ใครต้องเอาชีวิตมาสังเวยป่านี้แน่...พี่อ้ายจั๋นสั่ง
พวกเขาลงจากป่ามาถึงปากทางที่เคยเสกพระคาถาหับปากสัตว์...พี่อ้สยจั๋นนั่งทำพิธีเปิดปากสัตว์์์ " โอมวิลู..วิลู....สาวหายเปิด...."
ตามความเชื่อเขาบอกว่าหากกลับออกจากป่าไม่มีการเปิดปากสัตว์ป่าจะทำให้สัตว์ป่าอดอยากตาย.....
ความเห็น
สวัสดีเจ้าคุณครูดาหลาเจ้า.....
เมินนักแกที่บ่ได้จ๋ากั๋นครับ.....
สบายดีน่อครับ......
ขอบคุณครับที่เข้ามาแว่อ่านครับ...
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน.....พรหมมา