เมื่อวานได้เรียนรู้ บทเรียนของคำว่า “น้ำใจ”
จากน้องคนหนึ่งที่เราเองก็รู้จักกันไม่นานนัก
ด้วยความเมตตาของครูที่เปิดโอกาสให้หนูได้ฝึกฝนตนเองผ่านการทำภารกิจต่าง ๆ ซึ่งครั้งนี้คือ
จัดหารองเท้า ในครั้งแรกซื้อไปแล้ว แต่ยังไม่พอดี
ครูเมตตาให้นำมาเปลี่ยน ด้วยความที่ในขอนแก่นไม่มีขนาดที่ต้องการ
จะส่งมาจากอุดรได้วันอาทิตย์ พนักงานที่นั่นจะหิ้วมาให้เพราะว่า “กลับบ้าน”
แต่ถ้าปกติทั่วไปจะจัดส่งผ่านขนส่ง ใช้เวลาประมาณ 15 วัน
พอรายงานครูท่านให้แนวทางมาว่า “ลองประสานให้ใครไปรับแทนดู น่าจะได้”
หนูนิ่งแล้วก็ทบทวนเอาไงดี เพื่อน ๆที่อยู่อุดรก็ไม่ได้ติดต่อกันนานมากแล้ว นึกไปถึงน้องที่พึ่งมาเรียนรู้งาน ได้โอกาสสอนน้องพอดี จึงลองหาเบอร์โทรศัพท์ ตอนแรกน้องก็บอกว่า
“เดี๋ยวให้เพื่อนไปเอาให้ แต่พอทราบว่าต้องสำเนาบัตรประชาชนเพื่อไปรับ น้องจึงอาสาทำเอง”
หนูแจ้งชื่อน้องให้ทางร้าน Crocs สาขาขอนแก่นประสานไปที่สาขาอุดร พอน้องได้รับของก็โทรมาบอกแล้วเล่าว่า
“คืนนี้ น้องจะเข้า กทม. รถทัวส์จอดแวะที่ขอนแก่น”
เป็นความทึ่งที่ปรากฏในใจหนู น้องน่ารักมาก อาสาถือมาให้เองด้วยเกรงว่าของจะสูญหาย
เป็นความตั้งใจอย่างเต็มที่ของน้อง
หนูรอรับของจากน้องด้วย ใจจดจ่อ
ใครคนหนึ่งสามารถ ทำอะไรได้อย่างไร้ข้อแม้ขนาดนี้ ช่างเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมากที่ได้สัมผัส
ขอบพระคุณน้องจริง ๆ
พอถึงเวลาเจอน้อง น้องเร่งเดินลงมาจากรถ เดินมาหาหนู ณ จุดนัดหมาย ทั้ง ๆที่ อีกเดี๋ยวรถก็จะมาจอดแวะรับผู้โดยสาร ณ จุดที่หนูรออยู่แล้ว
ครูค่ะ ภารกิจนี้สอนหนูว่า
“สิ่งเล็ก ๆ นั้นยิ่งใหญ่”
ที่น้องเติ้ลนำมาให้หนู ไม่ใช่รองเท้า แต่เป็นน้ำใจ เป็น บทเรียนที่ทำให้หนูรู้ว่า “คุณค่า อยู่ที่ความตั้งใจ”
กราบขอบพระคุณครูค่ะ เพราะครูเมตตาให้โอกาส ตลอดจนช่วยชี้ทางจึงได้มีโอกาส ได้เห็น ได้เรียนรู้
ขอบคุณน้องเติ้ลที่ได้ทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่เพื่อให้เราได้ร่วมเรียนรู้ด้วยค่ะ ^^
เป็นบันทึกน่ารัก และซึ้งใจค่ะ