เพลงชีวิต(๒) ... คว้าง!
เพลงชีวิต (๒) ... คว้าง!
โอ้... ดวงเอ๋ย... ดวงใจ...
ยิ่งร้าว...หนาวลึก...เพียงไร
ผ้าผวยใด...ฤาอุ่นไอได้
ยิ่งไขว่คว้า... ผืนฟ้า...
สุดหล้า...ฟ้าดินใด
ยิ่งร้าว... หนาวลึก...ทรวงใน...
ปานผ่านทุ่ง...ทะเลทราย...
...เวิ้งฟ้ากว้าง...
“ซบดิน... สิ้นฝัน”
...วันตื่น...จากหลับใหล...
สุดหนาว...ร้าวลึกเพียงใด...
...คือเพียงใจ...อ้างว้าง
โหยหา... “มายาแห่งสุข”...
...มิจืดจาง...
ยิ่งไขว่คว้า...ยิ่งคว้าง...
...ปางฝันร้าย...
วันแดดกล้า...ฟ้าใส
.... เพียงใจเปิด...
ยิ้มรับซับเสพ...ธรรม(ชาติ)เลิศ...
... ฟ้าเปิดให้...
ยอมพ่าย... ให้อัตตา...
...แตกดับไป...
เพียง “เกิด แก่ เจ็บ ตาย”...
... ตัวตน...ธรรมดา...
อุ่นแสง... อาบไล้...
...ทั่วหัวใจ... ดวงน้อย
“ลมหายใจ”คือ...
“สายใยร้อย... จอมขวัญกล้า”
นับเนื่อง... “รอยว่าง.... ริ้วหวัง”
... แห่ง “ศรัทธา”...
เกาะเกี่ยว... ดวงมาลา...
...บูชาธรรม...
พุธ ที่ ๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๕
...................
<span style="color:#ff8c00;">ธรรมค้ำจุน บุญนำพา ศีลรักษา</span></p>
HAPPY BA
... ทั่วทุกดวงใจ...
...เถิดเทอญ...
สาธุ สาธุ สาธุ
ความเห็น (2)
-
เพลงไพเราะ ภาพสวยมากค่ะท่าน
ตะวันดิน - หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะคุณครู 
ครูทิพย์
ช่วงนี้ ส่องฟ้า...แสงตะวันบ่งหนามตะบองเพชรที่นิ้ว หลายริ้วรอยอยู่ค่ะ
ไม่แน่ใจว่าเป็นหนามเจ้าแก้วมังกรที่ลุยปลูกหรือตะบองเพชรที่กระถางตกแตก
เริ่มเป็นตุ่มใสๆแล้ว คงจะรีดคมหนามออกได้ง่ายขึ้น
ส่วนหนามที่ใจ ก็เช่นกัน พอหนองบ่มได้ที่ ก็มีฟ้าส่อง ให้บ่ง...คมหนามได้เช่นกันค่ะ :)))
ขอบพระคุณมากค่ะคุณครู