เมื่อสิ่งแวดล้อมเปลี่ยน ....พฤติกรรมของคนจะเปลี่ยน ....
... ค่ะ...ทำงานด้านนี้ดูแลผู้ที่ใช้ยาและสารเสพติดมานาน เป็นระยะเวลา ๒๕ ปี ถ้าไม่มีหนี้ก็คงขอ Early ไปแล้ว อิ อิ พูดเล่นค่ะ พูดให้คล้องจองกัน ความจริงแล้ว ยังมีไฟอยู่ ยังมีไฟอยู่ตลอด มอดบ้าง คุโชน ดูว่าเป็นธรรมชาติของชีวิต ที่มีขึ้นลงค่ะ สิ่งหนึ่งที่ยึดมั่นในการทำงาน ทั้งครูไทย ครูเทศ ได้พร่ำสอน จนตราตรึงในดวงใจ เห็นความอมตะ คือประโยคที่ว่า มนุษย์เราสามารถเปลี่ยนแปลงได้ (People Can Change) เฝ้ามองดูผุ้ที่เข้ามาบำบัด รุ่นแล้ว รุ่นเล่า ด้วยความเชื่อมั่นนี้ ส่วนความยั่งยืนเป็นเรื่องที่เราต้องติดตามกันต่อไปในภายภาคหน้า เมื่อเราเชื่อมั่นในประโยคนี้ทำให้ไม่เคยเบื่อที่จะดูแล ไม่เคยเบื่อที่พูดคุย เฝ้ามองดูการพัฒนาของพวกเขาทั้งหลายด้วยใจที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง และแล้ว วันนึงวันที่ได้รับอนุมัติให้ไปปฏิบัติราชการ ดูแลผู้ที่ไปแสวงบุญ ณ วัดไทยกุสินารา ต้องเรียนตามตรงว่า ไม่เคยได้ยินชื่อวัดนี้มาก่อนเลย แต่เมื่อแน่นอนว่าเป็นเราก็เริ่ม สืบค้นข้อมูลที่เกี่ยวข้อง ในระดับหนึ่ง (คำยอดฮิต) เก็บกระเป๋าเพื่อการดำรงชีวิตในระยะ ๓ สัปดาห์ คุยปรึกษากับเพี่อนที่ไปด้วยกัน สุดท้ายได้ข้อสรุปว่า นำชุดกีฬา กางเกงวอร์มขายาว เสื้อยืด รองเท้าผ้าไป ไปด้วยดีกว่า เพราะว่าเราชอบกีฬา เหมือนกัน ชวนกันไปวิ่งตอนเช้า เพราะกว่าจะเริ่มงานก็ ๙ โมงเช้า มีเวลาแน่นอน วางแผนอย่างดีค่ะ วันแรกผ่านไป ต้องจัดเตรียมสถานที่หมดเวลา ยังไม่มีลู่ทางค่ะ ยังไม่เห็น .....วันที่ ๒ ตื่นสายยังไม่คุ้นเคยเวลากัน บ้านเรากับบ้านเขา ต่างกัน ๑.๓๐ ชั่วโมงค่ะ ....ผ่านไปอีกหนึ่งวัน เข้านอนด้วยใจมุ่งมั่นพรุ่งนี้ต้องไม่พลาด ตั้งนาฬิกาปลุกไว้เลย แต่งชุดเต็มยศ เพราะอากาศ ค่อนข้างเย็นด้วย เสื้อแขนยาว วันนี้ต้องได้วิ่งแน่นอน วันนี้ต้องได้วิ่งแน่นอน ท่องประโยคนี้อยู่ในใจ ความที่ใจจดจ่ออยู่กับการจะได้วิ่ง มีคนแต่งชุดขาวเดินกันขวักไขว่ไปมา จึงไม่ได้เป็นที่สะดุดตา สะดุดใจของตนเองสักนิดเดียว ไปถึงที่หมาย เอ ! ทำไมถึงไม่มีใครมาวิ่งเลยเนี่ย ....อากาศก็ดีปานนี้ ไม่สนใจ เริ่มวิ่งกันสองคน ตามขอบกำแพงวัดมืดๆ ไฟส่องมาเล็กน้อย เห็นกันวอมแวม ต้องบอกว่า วิ่งแบบย่องๆ เพราะว่า เสียงของพื้นรองเท้าผ้าใบที่กระทบพื้นจะดังก้องมากๆ ในบรรยากาศที่เงียบสงัดสุดยอด .....สักพักขณะที่วิ่ง ได้ยินเสียงสวดมนต์แว่วมา อ๋อ...เขาสวดมนต์กัน พูดกับเพื่อน ขอประทานโทษจริงๆ ตอนแรกไม่ทราบว่า เขาเรียกว่า ทำวัตรเช้าด้วยซ้ำไป คิดในใจดีเหมือนกัน วิ่งไปได้ยินเสียงสวดมนต์ด้วย เพราะดี ...รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ค่ะ ...วันถัดมา แอบไปวิ่งกัน ในมุมที่ลึกเข้าไปอีก เพราะรู้สึกเกรงใจเสียงที่เกิดขึ้น ขณะที่เราวิ่ง อิ อิ ....ย่องมากกว่าวันแรกอีกค่ะ เช้าวันนั้น พอวิ่งเสร็จ มองหน้ากัน ไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ แค่สบตากัน รู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นในใจเราทั้งคู่แล้วหละซิ ....ชิชะ .....เช้าวันรุ่งขึ้น ตื่นมาใกล้เคียงกัน ต่างคนต่างพูดว่า ....เช้าวันนี้เราไปทำวัตรเช้ากันดีกว่านะ .....โอกาสดี ดี มาถึงพวกเราแล้ว ค่ะ ....เราเริ่มต้นจากวันนั้น ..เริ่มรู้จักการทำวัตรเช้า .....ถ้าต้องการออกกำลังกายด้วยก็ปรับตัวให้ตื่นเร็วยิ่งขึ้น เดิน วิ่ง ออกกำลังกาย แต่เช้ามืด วิ่งตามถนน พร้อมเด็กๆที่มาคอยทุกวัน ...เดินมั่ง วิ่งมั่ง พร้อมเพื่อนใหม่ ซึ่งความเป็นเพื่อนยังยั่งยืนมาจนถึงทุกวันนี้ ...หลังจากนั้นถึงไปสวดมนต์ นั่งสมาธิ ตามแต่ที่จะทำได้ ....ขอบพระคุณ โอกาส ขอบพระคุณ คุณครูทุกคนที่ได้สั่งสอนมาจนถึงทุกวันนี้ ...ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้ได้ พิสูจน์ความเป็นอมตะ ของคำ คำนี้ ...เมื่อสิ่งแวดล้อมเปลี่ยน ....พฤติกรรมของคนจะเปลี่ยนไปด้วย......
ความเห็น (8)
ขอบคุณ คุณโสภณมากค่ะ สำหรับดอกไม้อีกดอกที่มอบให้ .....
ขอบคุณ Princess Ae (Eng) มากค่ะ สำหรับดอกไม้ที่มอบให้ ....
ขอบคุณ Dr..Ple มากนะค่ะ นับถือมากๆ....
ดีจังเลยที่มีเพื่อนไปด้วย แต่พี่รุ่งไปคนเดียว ก็ได้ประสบการณ์อีกแบบหนึ่ง สวดมนต์เช้า เย็นทุกวันค่ะ และการได้ไปอยู่ต่างแดนนานๆทำให้ได้เพื่อนที่ดูแลกันตลอดมา ขอบคุณที่ช่วยฟื้นความจำค่ะ
ขอบคุณพี่รุ่งมากค่ะ ......คนเรานี้แปลกแท้ อยากลืมกลับจำ อยากจำกลับลืม....
ขอบพระคุณ อ. จำลองมากค่ะ ขอโทษที่ช้า มีภารกิจไม่ได้เปิดคอม เลยค่ะ ..
