“พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่งคง สำคัญหลายในกายมี
นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา”
(สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส : กฤษณาสอนน้องคำฉันท์)
ความหมาย ของ ศัพท์ แต่ละบรรทัด
พฤษภ (วัว) กาสร (ควาย) กุญชร (ช้าง) ปลดปลง (ตาย)
โท (สอง) ทนต์ (ฟัน) เสน่ง (เขา)
นรชาติ (มนุษย์) วางวาย (ตาย) มลาย (นี้ไป) อินทรีย์ (ร่างกาย)
สถิต (คงอยู่) ประดับ (ตกแต่ง) โลกา (โลก)
แปลความเป็นร้อยแก้ว ก็คือ วัว ควาย แลช้าง เมื่อตายลงแล้วมีฟัน เขาหรืองาทั้งสองข้างเหลืออยู่ให้หวนรำลึกถึง ส่วนมนุษย์เมื่อตายทุกสิ่งในร่างกายหมดสิ้นไป คงเหลือไว้แต่ความชั่วหรือความดีที่ยังคงอยู่ในโลกนี้
คนเป็นครูควรระลึกให้ตระหนัก เมื่อตระหนักแล้ว งานที่พร่ำบ่นว่ามากล้นมือ จะไม่มีอีกต่อไป เพราะสิ่งที่กระทำ ถ้อยคำที่สั่งสอนจะอยู่ในใจศิษย์ตลอดไป
(ขอบคุณคำแปลจาก http://guru.sanook.com/answer/question/อยากทราบคํา_แปลของกลอนนี้ครับ/)
หูกระจงควรปลูกให้ห่างจากตัวบ้าน
เห็นด้วยครับ