ฝังในแก่นใจ

   หลังจากภารกิจในการดูแลสมาชิกที่เข้ามารับการฟื้นฟูได้ผ่านในรุ่นที่ผ่านมาแล้ว ก็มีเวลาเป็นส่วนตัวได้พักผ่อนบ้างแต่ก็มีภารกิจที่คั่งค้างอยู่บ้างและได้รับคำสั่งเพิ่มก็เลยเป็นเวลาที่พอจะได้คิดวางแผนงานต่างๆเดินไปคิดไปจดไป

  มันก็เลยผ่านในส่วนผลงานที่ผ่านมาที่มันได้กระทำไปแล้วเห็นผลงานในการพัฒนาจากโรงครัวเก่ากลับกลายเป็นที่สะอาดสะอ้านถูกสุขลักษณะมากขึ้น ระบบน้ำเวลาฝนตกก็ไม่คั่งค้างมากนักระบายได้ดีพอสมควร ศาลาฉันน้ำปานะและศาลาต้มน้ำร้อนซักผ้าและอีกมากมายในผลงานต่างๆที่เราพาสมาชิกในรุ่นต่างๆได้กระทำผ่านไปแล้ว

  ซึ่งงานก่อสร้างทั้งหมดทั้งสิ้นนั้นมันเป็นงานที่หนักและใช้พละกำลังมากอดทนมากต้องสู้อย่างมากมันถึงจะสำเร็จลงได้ ลองคิดกันดูนะโดยมากสมาชิกเว็บนี้จะเป็นนักวิชาการและบุคคลที่ไม่ค่อยได้ใช้กำลังทำอย่างนั้น ลองหยิบฆ้อนตีตะปูมาตีตะปูต่ออะไรสักอย่างสิถ้ามันไม่ตีนี้วตัวเองบวมหรือว่าไปยืนตากแดดสักประมาณครึ่งชั่วโมงสิเป็นลมแน่แต่คนที่ทำงานก่อสร้างนะต้องตากแดดทั้งวันลำบากมาก ก็มาลองคิดดูเราทำไปได้ไงมันต้องสู้อย่างมากเลยกับความลำบากเลือดนักสู้นี้มาจากไหนหว๋า

   แล้วเมื่อก่อนป๋าชื่น(โยมพ่อ)ทำงานก่อสร้างตากแดดทั้งวัน(เป็นผู้รับเหมารายย่อยมันก็เลยต้องทำเองด้วย) แสนจะลำบากเลยกว่าจะได้เงินมาเลี้ยงไอ้ลูกโง่โง่คนนี้ให้โตต้องเป็นคนที่สู้และอดทนอย่างมากในการทำงานก่อสร้างทั้งยังต้องอบรมดูแลคนงานที่เป็นน้องแม่ให้มีความคิด แล้วก็สอนลูกอีกแต่ก่อนก็คิดไม่ออกหรอกแต่ทุกวันนี้รู้แล้ว "พ่อเป็นคนที่ไม่เคยเอ่ยปากบอกว่ารักแต่กรำงานหนักอย่างนี้สู้เพื่อไอ้ลูกโง่โง่คนนี้ แล้วก็ยังสู้ถึงลมหายใจสุดท้ายเลย" วันที่พ่อเสียก็ไปทำงานนั่นแหละติดรถเขากลับบ้านเดินข้ามถนนรถวิ่งมาเร็วชนจนเสียแล้วคนชนก็หนี ไม่รู้จิตใจทำด้วยอะไรลงมาดูหน่อยว่าเป็นอะไรบ้างมาน้อยช่วยพาส่งโรงพยาบาลอาจไม่ถึงชีวิตก็ได้ ยังจำได้ตอนพ่อเสีย หกเจ็ดวันเลยนะที่ไม่หลับ

  ก็พอดีมันก็ใกล้วันที่พ่อเสียแล้วด้วย( 8 ตุลาคม 2545 )ก็เลยคิดถึงพ่อ ในสิ่งต่างๆในคุณงามความดีของพ่อและมีอีกมากมายที่พ่อได้สอนไว้เพราะมันมีความท้อแท้หลายเรื่องในช่วงที่ผ่านมาหลายสัปดาห์ก่อนหน้านี้กับสิ่งที่ต้องคิดพิจารณาให้รอบครอบ มันก็ทำให้นึกถึงคำสอนของพ่อหลายๆคำที่ยังพอจำได้ที่มันกลับกลายมาเป็นกำลังใจให้สู้ก็เลยอยากมาเล่าต่อเพื่อเอาไปสอนลูกกันต่อเมื่อก่อนก็ไม่ค่อยเข้าใจหลอกพ่อชอบสอนเป็นภาษาอีสาน แต่ต้องแนะนำด้วยนะว่าถ้าไปสอนแล้วเป็นคนแข็งแกร่งไม่อ่อนน้อมต้องหาวิธิให้เขาอ่อนโยนด้วยนะ

    *คันเทียวทางบ่สุดเส้นอย่าหันหลังให้คนหย่ำ

คือหากได้กระทำสิ่งใดแล้วมันยังไม่สำเร็จไม่สิ้นสิอย่าเลิกกระทำหันหลังกลับจะทุกข์ลำบากก็ต้องไปให้ถึงปลายทางเหมือนตนเองเคยสู้รับสมาชิกฟื้นฟูยาเสพติดแล้วก็ต้องรับต่อเลิกก็มีแต่เจ็บทำต่อก็มีแต่ได้บุญ(5555)

    *พรสวรรค์แม่นพอมีบ่ส่ำพรแสวงนั้น

คือพรสวรรค์หรือความสมารถที่มีอย่างพิเศษกว่าคนอื่นถ้ามีก็ดีแต่มันไม่เท่ากับพรแสวงหมั่นฝึกฝนเรียนรู้ให้เข้าใจหมั่นกระทำให้เกิดความช่ำชองนั้นถึงจักดีกว่า

    *ทุกข์เพิ่นว่าบ่ดีมีเพิ่นจังว่าพี่น้อง

คนเราหากทุกข์ยากลำบากยากจนไม่มีบารมีแล้วคนก็จักว่าไม่ดีกระทำสิ่งใดก็ไม่ดีแต่หากเราเป็นคนมีคือมีทุกอย่างเงินทองลาภยศบารมีเขาก็จักเรียกเราเป็นญาติพี่น้อง

  นึกถึงสามคำนี้แล้วมันทำให้มีแรงสู้ต่อกับทั้งภารกิจการงานศูนย์สงเคราะฟื้นฟู และภารกิจภิกษุ ยิ่งนั่งมองงานก่อสร้างแล้วยิ่งนึกถึงวันที่พ่อจับมือหัดทำงานต่างๆจนเป็นวิชาความรู้ติดตัวมาให้ได้ใช้ในวันนี้ สิ่งต่างๆที่พ่อสรรสร้างขึ้นมาล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ยากแต่ก็สู้กระทำเราเองละจะมิสู้ให้พ่อผิดหวังหรือ คำสอนสามคำที่กล่าวมาถูกผิดกันอย่างไรก็แล้วแต่จะพิจารณากันนะ เป็นลูกผู้ชายมีเลือดนักสู้ของพ่ออยู่เต็มตัวจะมิสู้หรือ

  เสียดายเกิดมาเป็นลูกพ่อยังมิได้แทนพระคุณ เอาหยาดเหงื่อเลี้ยงลูกมาจนใหญ่ เป็นหลังค้ำร่มโพธิ์ของลูกนี้ พ่อจากไปนิรันด์มิหวนกลับ หากพ่อยังรับรู้สิ่งต่างๆที่ได้ให้กลับลูกนี้ จักตอบแทนคุณหยาดเหงื่อสักเท่าไรก็ไม่พอ ขอเอาบุญในผ้าเหลืองแทนคุณจนกว่าจะสิ้นหนทางแห่งทางของพระพุทธองค์